تجربهٔ تفکر

Nietzsche; Die Geburt der (Colli-Montinari's KSA; 1988; B1); §22; S. 141-142: Freilich wissen von dieser Rückkehr zur Urheimat, von dem Bruderbunde der beiden Kunstgottheiten in der Tragödie und von der sowohl apollinischen als dionysischen Erregung des Zuhörers unsere Aesthetiker nichts zu berichten, während sie nicht müde werden, den Kampf des Helden mit dem Schicksal, den Sieg der sittlichen Weltordnung oder eine durch die Tragödie bewirkte Entladung von Affecten als das eigentlich Tragische zu charakterisiren. ترجمۀ من: البته از این بازگشت به میهن اصلی، از این پیوند برادرانه دو خدایگان هنر در تراژدی و از این هیجان آپلونی و دینوسوسی مستمع، زیباشناسان ما شرحی نمی‌دهند، تا از توصیف نبرد قهرمان با سرنوشت، پیروزی نظم جهانی اخلاقی یا تخلیۀ اثرگرفته از تراژدی تأثرات چونان امر اصالةً تراژیک خسته نمی‌شوند. ترجمۀ سعید فیروزآبادی: بی‌تردید زیباشناسان ما نمی‌توانند از این بازگشت به موطن ازلی، از این پیوند برادرانۀ هر دو ایزد هنر در تراژدی و از آن تحریک همزمان دیونیزوسی و آپولونی شنونده را شرح دهند، درحالی‌که نبرد قهرمان با تقدیر، پیروزی اخلاقی یا تخلیۀ احساسات با تراژدی را امر واقعی تراژیک می‌دانند. ترجمۀ رؤیا منجم: تردیدی نیست که زیبایی‌شناسان ما دربارۀ این بازگشت به خانۀ خاستگاهی، یا یگانگی برادرانۀ دو الوهیت هنر یا دربارۀ هیجان شنونده که همزمان آپولونی و دیونیسوسی است چیزی برای گفتن ندارند اما هرگز از شمردن مشخصات مبارزۀ قهرمان با سرنوشت، پیروزی نظم اخلاقی جهان یا پالایش عواطف از راه تراژدی به منزلۀ جوهر تراژیک خسته نمی‌شوند.

به نام خدا صاف و ساده بگویم. من دیگر ذهنم تازه‌ها را نمی‌کشد. اگر توانستید با مفاهیم و ساختارهای ذهنی گذشته‌ام مطلبی را به من برسانید توانسته اید اما اگر لازم باشد چیز نوی به من بگویید وقتتان هدر می‌شود.

یک جمله شبه‌فلسفی🤓 اینکه ایده‌آلیستهای دینی-فرهنگی (طرفداران افضیلت) در سیاست پراگماتیست می‌شوند (طرفدار مفضول کارا) برایم جالب توجه است. پانوشت: ایده‌آلیسم چیست؟ برای من که تخصص فلسفه ندارم دادن پاسخ مشکل است. اجمالاً شاید بتوانم بگویم اعتقاد به اینکه «این جهان یک فکرت است از عقل کل». «مثال مطلق» (absolute Idee) از هر گونه شائبه ماده که محل ظلمت (غسق) و محدودیت و نقص است خالی است اما چون همزمان ضد خود را همراه دارد (یا ضد خودش هم هست چون رحمت مطلق است و نمی‌تواند طارد مطلق ضد خود باشد) در تجلی لاجرم به ماده نیز بدل می‌شود اما در همین ماده باز علت فاعلی و غایی و حتی شاید بشود گفت صوری همان مثال مطلق است (عقل کل). 😐 پراگماتیسم یعنی به آنچه کارکرد عملی دارد ولو اینکه با موازین مطلق ذهنی همخوانی نداشته باشد اصالت دادن. اتفاقاً چون عملی کردن یا عملی‌شدن‌خواستن صورت عقلی ناب بسیار مشکل و کم‌وقوع است و با موانع بسیار همراه است (دیوان ذهن و عین) می‌شود برای توجیه بسنده‌کردن به میانمایگی به مذهب اصالت مصلحت عملی توسل جست.

وگرنه تقلب شده و میریزیم داخل خیابان و شورش می‌کنیم 🤓

♦️ ظریف: شنبه ۹ تیر از رئیس جمهور پزشکیان استقبال خواهیم کرد #انتخابات_۱۴۰۳ @AkhbareFori

‏سعید جلیلی و مورگان شوستر: ‏من متن انگلیسی کتاب خاطرات مورگان شوستر مستشار مالی آمریکایی ایران (اختناق ایران)، هر دو ترجمه فارسی آن و یک‌ پایان‌نامه و یک پژوهش اخیر درباره او را خوانده‌ام. ‏مکاتبات خصوصی منتشر نشده شوستر با برخی بزرگان (از جمله ادوارد براون) را هم خوانده‌ام. ‏به گمانم، مطلبی که آقای سعید جلیلی از قول شوستر گفتند، به صورتی که آقای جلیلی گفتند، در هیچ کدام از این متون وجود ندارد. ‏اصل متن شوستر این است: ‏They were clad in their plain black robes with the white nets of their veils dropped over their faces. Many held pistols under their skirts or in the folds of their sleeves. Straight to the Medjlis they went, and, gathered there, demanded of the President that he admit them all. […] In his reception-hall they confronted him, and lest he and his colleagues should doubt their meaning, these cloistered Persian mothers, wives, and daughters exhibited threateningly their revolvers, tore aside their veils, and confessed their decision to kill their own husbands and sons, and leave behind their own dead bodies if the Deputies wavered in their duty to uphold the liberty and dignity of the Persian people and nation.

جلیلی به جای بازی‌های رایانه‌ای گفت یارانه‌ای هارهارهارهارهار