نکته: جامعه شناسی تجربه

‍ «جامعه شناسی علم شناخت واقعیت اجتماعی است» 🌎اتحادیه جامعه شناسان ایرانی در تلگرام (اِجادَت)، فهرست زیر را در حوزه های گوناگون علوم اجتماعی تدارک دیده است. با انتشار آن در کانال های مختلف، به ترویج بینش جامعه شناختی کمک کنیم. 🌹🙏🌹پنج شنبه ۱۴۰۲/۷/۶🙏🌹🙏 🖌کاوه فرهادی 🗣انسان‌شناسی یاریگری؛ توسعه پایدار و زیست‌بوم‌داری 🆔 @kaveh_farhadi 🖌محمد زینالی 🗣جامعه شناسی تجربه 🆔 @thing 🖌بی تا مدنی 🗣فمینیسم تفسیری پرگمتیستی 🆔 @sociology_of_sport 🖌مصلح فتاح پور 🗣تحلیل آسیب های اجتماعی 🆔 @Analysisisocialproblems 🖌رضا تسلیمی طهرانی 🗣جامعه شناسی عمومی 🆔 @taslimi_tehrani 🖌مهران صولتی 🗣نقد رادیکال جامعه ایران 🆔 @solati_mehran 🖌اصغر ایزدی جیران 🗣آکادمی مردم‌شناسی 🆔 @IzadiJeiran 🖌عادل سجودی 🗣جستاری در جامعه شناسی 🆔 @GILsociologist 🖌حسین شیران 🗣جامعه‌شناسی شرقی 🆔 @OrientalSociology 🖌مینا شیروانی ناغانی 🗣جامعه‌ شناسی اقتصادی و توسعه 🆔 @sociology_development_economic 🖌آرش احدی مطلق 🗣جامعه‌شناسی و اخلاق 🆔 @Sociology_of_Ethics 🖌شیرین ولی پوری 🗣جامعه شناسی جنایی 🆔 @criminalsociology 🖌علی نوری 🗣خانواده ایرانی و مسائل اجتماعی 🆔 @iranian_familyy 🖌مهتا بذرافکن 🗣زنان روستایی و اکوفمنیسم 🆔 @ruralwomenissues 🖌حسین پرويز اجلالی 🗣جامعه شناس ایرانی 🆔 @iransociologista 🖌نعمت الله فاضلی 🗣تحلیل فرهنگی جامعه ایران 🆔 @Drnematallahfazeli 🖌سعید معدنی 🗣هفت اقلیم 🆔 @Saeed_Maadani 🖌محمدهدایتی 🗣آمیزش افق ها 🆔 @fusionofhorizons 🖌گیتی خزاعی 🗣جامعه‌شناسی محیط زیست، خانواده، و‌‌ سیاست‌گذاری اجتماعی 🆔 @EnvironmentalSociology 🖌فریبا نظری 🗣جامعه شناسی گروه‌های اجتماعی 🆔 @Sociologyofsocialgroups 🖌ح.ا.تنهایی 🗣جامعه شناسی تفسیری و نظری و درمانی ایران 🆔 @hatanhai 🖌حجت اله عباسی 🗣مطالعات رسانه و ارتباطات 🆔 @mediaresearches 🖌محمدحسن علایی 🗣آکادمی وفاق؛ رویکردهای جامعه‌شناختی 🆔 @sociologicalperspectives 🖌حسین منوچهری 🗣فصلنامهٔ مطالعات تاریخ مردم (مردم‌نامه) 🆔 @mardomnameh 🖌رضا تسلیمی طهرانی 🗣جامعه شناسی عمومی 🆔 @taslimi_tehrani 🖌🗣🖌🗣🖌🗣🖌🗣🖌🗣 🔗Click here to join us: 🆔 @madanibita 🆔 @dr_shirinvalipouri 🆔 @Mohamadzeinaliuna

درد بی درمان سدسازی روزی نیست که مصاحبه، میزگرد، اظهارنظر کارشناسی و نوشتار کارشناسان و مسئولان سابق و حاضر و حتی متهمان وضعیت موجود آب کشور از آب‌های زیرزمینی گرفته تا آب‌های سطحی و تالاب‌ها در رسانه های معتبر کشور چاپ نشود. اما دریغ از این که یک مدیر به این هشدارها توجه کند. اگر چنین بود این همه فریادهای دلسوزان کشور و کنشگران به جایی می رسید. یک دهه است که کارشناسان هشدار می‌دهند؛ اما روزبه روز وضعیت منابع آب بدتر و تصمیمات مدیران در همه حوزه ها ترسناک تر شده است. سدسازی و خشکاندن رودها و تالاب‌ها با تعداد چاه‌های غیرمجاز و مجاز مسابقه خشکاندن ایران گذاشته اند. بعنوان مثال احداث سد خرسان 3 برای منابع برفی و یخچالهای زاگرس سم است؛ اما شرکت آب نیرو که دهها کارشناس دارد درخواست‌ احداث آن را می کند. سوال این است که با وجود نقش مهم جنگل‌های زاگرس در تعادل بخشی به آب و هوا و تامین منابع آب کشور؛ ایا آنها نمی‌دانند این سد چه عواقبی برای زاگرس و منابع آب کشور دارد؟ بسیار بعید است که ندانند اما چرا با این که می‌دانند (و یا اگر هم نمی‌دانند صدها کارشناس درباره همه پیامدهای زیستی، اجتماعی و اقتصادی آن هشدار می‌دهند) این همه برای احداث این سد که جهنمی در دل زاگرس ایجاد می‌کند دست و پا می زنند؟ منافع چه کسانی مهمتر از محافظت از آب و خاک و جنگل و زمین‌های باارزش کشاورزی کشور است که اینچنین تیشه بر ریشه پایداری سرزمین می زنند؟ چه کسانی از منافع این سد سود می برند که از قانون و اصل 50 قانون اساسی فراترند؟ این مساله است که فهم این همه سدسازی و پشت بند آن پروژه های انتقال آب را بر سرشاخه های کارون و زاگرس دشوار می کند. 🆔@ruralwomenissues #نه_به_سد_خرسان۳

سخنرانی سیدجواد میری در بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی و شاه اسماعیل صفوی عنوان سخنرانی: تاملی در باب "نسبت" ما و شیخ صفی‌الدین اردبیلی چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۲ @seyedjavadmiri

📚📣شماره اول گفتار فرهنگ به‌زودی... #انتشارات_نامه_فرهنگ

☀️ معنویت در جهان بی‌معنا 👤 مصاحبه امیر تاکی با #بیژن_عبدالکریمی امیر تاکی- انسان همواره به دنبال پاسخ به چرایی‌های زندگی خود است. خواه این چرایی‌ها اساسی و ساختاری باشند و خواه جزئی و کم‌رنگ. چرایی «بودن» شاید اساسی ترینِ این چرایی‌هاست و با پاسخ به این پرسش، «چه شدن» که همان هدف و غایت است، معنا می‌یابد. هدف، انگیزه و غایت حرکت انسان وابسته به دانستن و پی بردن به پاسخ‌هایی است که برایش قانع کننده باشد. علاوه بر ایجاد هدف زندگی، این پاسخ اساسی، ارزش‌های هر انسانی را تشکیل خواهد داد. در پرتو این ارزش‌ها، چگونگی زیست او معین می‌شود. بنابراین در پرتو این پاسخ به چرایی بودن، هم سمت و سوی حرکت انسان مشخص شده و هم چگونگی و کیفیت زیست این حرکت هویدا می‌شود. علاوه بر این دو، هویت انسان از منظر وجه اکتسابی آن نیز در گرو معنا یافتن او سامان می‌یابد. در واقع این هویت، همانند ریشه درختی است که تنه آن را که همان حرکت و هدف است، استوار ساخته است. بنابراین سه مقوله هویت، هدف و ارزش، برخاسته از معنای «بودن» خواهد بود. در این صورت معناگرایی در انسان به یک دغدغه اساسی مبدل می‌شود. در مسیر یافتن این معنا، برخی عقل، علم و تجربه را کافی می‌دانند و  بر اساس استدلال‌های آن در پی پاسخ‌دهی به این پرسش‌ها هستند. برخی هم این ابزارهای ظاهری را مکفی نمی‌دانند و برای انسان شئون دیگری را که باطنی و روحانی است، در نظر می‌گیرند. در طول تاریخ این چالش همراه بشر بوده که «آیا دنیا در حقیقت همان چیزی است که با حواس ظاهری درک می‌کنیم یا دارای ذاتی متفاوت است که در دیده و درک ظاهری ما نمی‌گنجد؟» در صورت پذیرفتن حقیقتی ورای ظاهر این عالم، درک باطن آن ابزارهای باطنی انسان را طلب می‌کند. پس صدای درون، الهام، وحی، شهود شخصی، رؤیا و... برجسته می‌شود .برای یافتن این حقیقت در طول تاریخ، انسان‌ها در جوامع گوناگون به ادیان، مکاتب، رهبران، عرفا‌ن‌ها و… مراجعه کرده‌اند. هر فردی یافتن حقیقت را برای وجهی از زندگی خود دنبال کرده است. از رفع مشکلات جسمی و روانی گرفته تا دستیابی به زندگی موفق و آماده‌ شدن برای زیست در دنیایی بعد از این دنیا و از دستیابی به زندگی مسالمت‌آمیز، اخلاق‌مدارانه و با آرامش، تا آنهایی که یافتن حقیقت را کشف درون خود و تعالی و رشد انسانیت خود پنداشته‌اند. اما در عصر جدید با توجه به سیطره علم و عقل بر زندگی عموم مردم جهان، تقابل عقل‌گرایی و معنویت‌گرایی یکی از چالش‌های مهم این دوره است. همگرا کردن عقل و معنا از جمله کوشش‌های آنهایی است که زیست معناگرایانه را برای انسان بهترین شیوه زندگی می‌دانند. در هر صورت چه بپذیریم که انسان معنوی باشیم و چه نپذیریم، این خودآگاهی درونی و آگاهی از جهان پیرامونی، ذهن آدمی را با پرسش‌های گرانی مواجه می-سازد که خروجی چنین حالتی، پویایی و کاوشگری را برای انسان در بعد فردی و حتی در بعد اجتماعی پدید می‌آورد. برای کسانی که به عالمی ورای عالم مادی معتقدند، خودآگاهی و تعالی فردی، اخلاق و منش انسانی و بسط دادن این حالت آگاهی و کشف حقایق پنهان، سبک زندگی فردی و اجتماعی را می‌طلبد که با تفکر و تفسیر مادی‌گرایانه از جهان، لزوما همسویی نخواهد داشت. در این مصاحبه با جناب آقای دکتر بیژن عبدالکریمی، سعی شده است مبحث معنویت از وجوه مختلف فلسفی، اخلاقی، عقلانی و ... بررسی شود تا هم به چرایی-های عرصه معنا تلنگری زده باشیم و هم با در نظر گرفتن مقوله‌های اخلاقی و عقلانی، رابطه‌های میان این دو را واکاوی کنیم. قطعا نوع نگاه به موضوع معنویت در عصر جدید بسیار متفاوت‌تر از آن چیزی بوده که در سده‌های گذشته شالوده یافته است. به همین منظور سعی شده است در این مصاحبه به زوایایی متناسب با چالش‌های کنونی جوامع در حال تحول و توسعه در رابطه با حوزه معنا و معنویت، نگریسته شود. 🌐 برای مطالعه متن کامل اینجا کلیک کنید 🌾 @Sedanet 🌾 @bijanabdolkarimi

"یکی از رویکردهای تحلیلی، رویکردی اسطوره‌ای است که نیچه آن را در «زایش تراژدی» استفاده کرد. دو موقعیت متضاد: وضعیت آپولونی در برابر وضعیت دیونیزی. در اسطوره‌شناسی یونان باستان، آپولون خدای قدرت عقلانی، سازمان‌دهندگی و هوشمندی است که از خلال کنترل بر خویشتن و - در زبان نیچه - از خلال عقلانیت فرهنگی نظم آفریننده، به بیان در می‌آید؛ در حالی که دیونیزوس خدای لذت و خودانگیختگی و شور و هیجان است؛ خدایی که با آزادگذاشتن غرایز طبیعی انسان به او امکان خلاقیت می‌دهد و باز به زبان نیچه، خدایی که توانایی زایش را از خلال درد فراهم می‌کند. حال اگر به تاریخ فرهنگ بازگردیم، باید اذعان کنیم آنچه امروز به مثابه پرارزش‌ترین آثار در حوزه‌ی اندیشه می‌شناسیم، از رمان‌ها و داستان‌ها تا مهارت‌هایی چون مجسمه‌سازی، نقاشی و غیره، تقریباً همگی شکوفایی خود را در موقعیت‌های دیونیزی، در دردمندی و سرگشتگی و شور یافته‌اند. هنرمندان و نویسندگانی چون موتسارت، بتهوون، ون‌گوگ، کافکا و بسیاری از نام‌آورترین هنرمندان این سده و سده‌های گذشته اکثراً تا شور و خودباختگی دیوانه‌واری پیش رفته بودند. در حوزه‌ی دانشگاهی نیز اندیشمندانی همچون دورکیم، موس، وبر موقعیت های حاد اجتماعی و شرایط ناگواری را تجربه کرده بودند و شاید اگر از این موقعیت‌ها وجود نمی‌داشتند ، ما هرگز شاهد خلق شاهکارهای علمی و فرهنگی آنها نمی‌بودیم." ناصر فکوهی آیا شرایط بحرانی مانعی برای رشد فرهنگی است؟ دفتر اول انسان‌شناسی و فرهنگ: زیستن با بحران، صفحات ۴۵-۴۲

🔻پدیده زلزله خاموش در تهران مدیر شرکت آب منطقه‌ای تهران: اگر زلزله‌ای در آینده اتفاق بیفتد که نتواند منازل مسکونی را چندان تخریب کند در مناطقی که دچار فرونشست شده است می‌تواند یک فاجعه انسانی و تخریب گسترده را رقم بزند. در سال‌های اخیر به‌طور میانگین سالانه ۱۴۰۰ حلقه چاه غیرمجاز در استان تهران مسدود می‌شود، ولی با اینحال برخی چاه‌های مسدود شده مجدداً بازگشایی می‌شوند و در برخی از موارد هم در مجاور چاه مسدود شده مجدداً چاه حفر می‌شود. تمام دشت‌های استان تهران ممنوعه اعلام شده‌اند و دشت ورامین، دشت تهران ـ کرج و هومند ـ آبسرد نیز ممنوعه بحرانی هستند و بدترین وضعیت را در استان، دشت هومن ـ آبسرد با میانگین افت سالانه ۲ متر به خود اختصاص داده است./تسنیم @eskannews_com instagram.com/eskannews

🔹دفتر اول انسان‌شناسی و فرهنگ: زیستن در بحران (جستارهایی از ناصر فکوهی) 🔹سردبیر و گرافیست: مژده عالی‌پور 🔹تیرماه ۱۴۰۲

🔶 به راستی چگونه باید با وجود بحران زیست؟ آیا می‌توانیم امیدوار باشیم که روزی بوی بهبود اوضاع را ز جهان و جامعۀ خود بشنویم؟ آیا اساساً امیدواری خود بحران‌آفرین نیست؟ آیا می‌توان با ناامیدی در دل بحران همزیستی کرد و به زندگی ادامه داد؟ ناامیدی از ساختارهای قدرتی که در تجربۀ سال‌های گذشته در مسیر بهبود و ساماندهی حرکت نکرده‌اند و به بحران‌ها روزبه‌روز دامن زده‌اند، امیدواری به چیزی را در دل خود می‌آفریند؟ تجربۀ مردمان دیگر در طول تاریخ، در بحبوحۀ بحران، چه بوده است؟ چگونه زیسته‌اند و به چه امید داشته‌اند؟ آیا به راستی نومیدی از جهان بیرونیِ بحران‌زده، چنانکه ایوان کلیما می‌گوید، امیدواری به جهان درونی را به همراه می‌آورد؟ آیا قطع امید از ساختارهای کلان جامعه، امیدواری به فرهنگ را تقویت می‌کند؟ فرهنگی که زیر پوست جامعه، در دل خرده جماعت‌ها، میان گروه‌ها، در روابط میان‌فردی جاری است... با خواندن این دفتر احتمالاً برای بیشتر این پرسش‌ها پاسخ‌هایی را خواهید یافت.🔶 از مقدمه‌ی مدیر انتشارات بر دفتر اول انسان‌شناسی و فرهنگ: زیستن با بحران