یک تن آسوده در جهان دیدم
آن هم آسودهاش
تخلص بود!
دربابِ استعفای
مهرداد قیّومی بیدهندی
#یادداشتهای_زندگی_روزانه
#ابراهیم_موسی_پور_بشلی
استاد مهرداد قیومی را تنها یک بار دیدم به سلاموعلیکی و خوشوبشی در جلسهای. او را تنها از روی مقالات سودمندش در تاریخ فرهنگی معماری میشناسم و بس. همین هم البته کافیست تا بگویم که استعفای قیومی از تدریس، احتمالاً آخرین میخ بر تابوت پژوهشِ درست و روشمند در باب تاریخ فرهنگی معماری در آکادمیای ایرانیست. تعارفی هم ندارم؛ آشکارا میگویم که مقالات او و چند تن از شاگردانش تنها نوشتههای قابلاحترام موجود در این زمینه به فارسیست و ایشان از معدود هنرپژوهانیست که تا کنون از او رایگانگفت نخواندهام و نشنیده.
حالا استعفا داده و از استادی در دانشگاه کناره گرفته؛ دریغی اگر هست برای دانش و دانشگاه است که قیومی را از دست داده است. حکیمی را گفتند: خلق، تو را از شهر راندهاند؛ گفت من ایشان را وا نهادهام!
با شنیدن خبر استعفای قیومی، یاد خاطرهای افتادم که به درد هشتگ #استادان_و_نااستادان هم میخورد. در سال ۱۳۷۹ قرار بود در جریان برنامهسازی برای تلویزیون خصوصی دانشگاه تهران (همان که به حکم قاضی مرتضوی قلعوقمع شد و دربارهی آن پیشترها نوشتهام)، در یکی از قسمتها با استاد #جلال_ستاری مصاحبه کنیم. استاد گفت قبل مصاحبه بیایید که گپی بزنیم و انسی برقرار شود. رفتیم و ساعتها گپ زدیم که بماند اما آنچه به مطلب امروز مربوط است این است که وقتی استاد ستاری، جریان اخراجش از وزارت فرهنگ و هنر و منع شدنش از تدریس در دانشگاه را در اوایل انقلاب، مفصلا تعریف کرد، گفتم: "خب اگر اخراج نمیشدید که این همه کتابهای خوب ترجمه نمیکردید"! (جلال ستاری حدود صد کتاب تالیف یا ترجمه کردهاست).
استاد ستاری اول یک نگاه عاقل اندر خیلی سفیهِ مبسوطی به من کرد و بعد خندید و دست راستش را_ همچین تنبیهالغافلین و ارشادالجاهلینطوری_ در هوا تکان داد و گفت: "آقا! مجبور بودم...، مجبور بودم کتاب بنویسم، ترجمه کنم، برای مجلات، اینور اون ور...".
بحث این بود که اخراج استاد ستاری اگرچه برای او مایهی رنج بسیار شد (همان روزها هم استاد و همسر بزرگوارشان، استاد لاله تقیان، که از مفاخر هنر ایرانند، در تدارک نمیدانم چندمین اسبابکشیشان بودند)، برای جهان دانش ایرانی، مایهی برکت بسیار شد؛ چنانکه غالباً هم آن
عدویی که با اهل فرهنگ میستیزد، ناخواسته، سبب خیر میشود!
خدا را سپاس که #مهرداد_قیومی_بیدهندی گرچه بهناخوشدلی اما به اختیار خود دست از دانشگاه کشید و بیتردید
این آغاز دوری تازه و تولدی دیگر برای تاریخ فرهنگی معماری ایران خواهد بود.
#تاریخ_فرهنگی
#معماری #تاریخ_فرهنگی_معماری
@AndoneMila