نامه امیر

اگر قرار است حالا بترسید و هی مماشات کنید و برادر برادر بگویید و خودتان را هم قاطی ماجرای مقرصان کنید، فاتحه همه چیز خوانده است. شجاعانه و بلند بگویید شماها، این‌ها، آن‌ها. با انگشت نشان‌شان بدهید و اگر لازم است اسم‌هایشان را به زبان بیاورید.

دیپلمات‌های غربی حتی در مکالمات خصوصی خود نیز از ابراز نگرانی نسبت به روی کار آمدن دوباره ترامپ در آمریکا خودداری می‌کنند و در عوض بر نقاط مثبت همکاری‌های موفق خود با او تمرکز می‌کنند.

محسن رنانی، استاد دانشگاه: «همین گشایش‌های اندک کمک می‌کند تا ما خفه نشویم؛ تا آنگاه که یا از آسمان مشیتی فرا رسد یا ملت ایران به تصمیم تازه‌ای برسد. آری گام‌های توسعه و رفتن در این راه به همین کندی و دشواری است، صبور باشیم؛ و البته مردم ایران پس از چهل‌سال بازی‌خوردن، اکنون بازیگری را آموخته‌اند و این یعنی ما دیگر نگران خوردنِ یک تک گل نیستیم؛ چرا که مردم ما رسم پنالتی گرفتن را آموخته‌اند.»

غیبت 40 درصد دیگر و عدم مشارکت مردم ‌در یک کشور انقلابی مثل ایران که در معرض تحولات و تهدیدات گوناگون است، بسیار معنادار است و با عنایت به مضامین بیانیه‌های دعوت و تحلیل محتوای ادبیات تحریم که نوعی اعتراض به حاکمیت و اعلام نارضایتی محسوب می‌شوند.