صالح نیک‌بخت

📝📝📝پوست‌اندازیِ لویاتان ✍️سعید حجاریان، چشم‌انداز ایران، شماره ۱۴۵، اردیبهشت و خرداد ۱۴۰۳ ✅لویاتان، اثر جاودانه‌ی تامس هابز، فاصله‌ای عمیق میان تئوری دولت از عهد قدیم به عهد جدید به‌وجود آورد و به‌نوعی پایه‌‌گذار دولت نوین شد. ✅من در این نوشته قصد ندارم درباره خود این کتاب بحث کنم؛ گفتنی‌ها گفته شده است و من هم به سهم خود در مطالبی از جمله «خدایِ میرایِ مصنوع»؛ که فی‌الواقع مرور و معرفی کتاب لویاتان و بحث درباره پیش‌زمینه نظری آن بود، (اینجا بخوانید) نکاتی را ذکر کرده‌ام. ✅باری، در اینجا قصد دارم بیشتر بر طرحی که روی جلد کتاب نقش بسته است، متمرکز شوم تا توضیح دهم این نقش در ایران ما چگونه تبدل یافته است. تصویر موصوف اثر آبراهام بوس است که به خواست هابز طراحی و روی جلد کتاب لویاتان گِراور شده است. البته، لویاتان خودش برگرفته است از یک غول بحری که در عهد عتیق بدان اشاره شده است. ✅چنانکه در تصویر می‌بینیم، و اوایل در دولت ایران مشاهده ‌کردیم، چند ویژگی برجسته و قابل اعتنا وجود دارد. اولین آن‌ها شمشیر است به‌عنوان نماد قدرت سیاسی، که به دست راست، یعنی دست توانمند سپرده شده است. ✅در دست چپ، که فی‌الواقع زیردست است، عصایی قرار دارد که نماد کلیسای کاتدرال محسوب می‌شود. یعنی می‌توان گفت بنا بر این بوده است قدرت سیاسی از ابتدا در دست سیاسیون باشد و روحانیون، متمرکز بر حوزه معنویت، به انذار و تبشیر و رهنمود بسنده کنند. ✅البته، در قرون وسطا بحثی مطرح بود مبنی این‌که این کلیساست که شمشیر دنیوی را در اختیار حاکم/دولت قرار می‌دهد و خود، شمشیر را بالمره کنار نمی‌نهد و می‌تواند در موقع لزوم مشروعیت اعطاء شده را باز ستاند و مسیحیان را زیر پرچم خود درآورد. ✅اما هابز به‌کلی در برابر این ایده قرار می‌گیرد و بر آن است که رژیمِ دو-سر محکوم به فناست و نباید هیچ قدرتی هم‌عرض لویاتان وجود داشته باشد. چنانکه در تصویر هم می‌بینیم لویاتان چون قله‌ای بر آمده در برهوت است و اطراف و اکناف آن موجود و موجودیتی وجود ندارد. به دیگر سخن، لویاتان تؤامان رهبر سیاسی و رهبر معنوی است. ✅برای مطالعه متن کامل اینجا کلیک کنید و یا روی instant view بزنید 📌نشانی‌های سعید حجاریان در شبکه‌های مجازی👇: تلگرام | اینستاگرام | توییتر

نامه‌ای انتقادی به مسعود پزشکیان ✍حمید ابوطالبی معاون سیاسی رئیس‌جمهور هفتم ‏جناب آقای رییس جمهور مقاله‌ی جنابعالی را، که به زبان انگلیسی نوشته و به جای مهم‌ترین روزنامه‌ های جهان در کم‌مخاطب‌ترین روزنامه‌ی ایران منتشر ساخته‌اید، خواندم؛ تصویری مغشوش، بدون اولوّیت، رؤیایی، غیرمنسجم، با کلی‌گویی فراوان نسبت به همه‌چیز و هرچیز، و… ارائه فرموده‌اید؛ از سیاست‌هایی دفاع کرده‌اید که حتی همین دولت پیش از جنابعالی هم به برخی از آن‌ها اعتراض می‌نمود؛ سخنانی آورده‌اید که دولت قبل، پس از سه سال به بی‌فرجامی آن‌ها پی برده بود؛ و… از مطالبی که هیچ سودی برای ملت ما نداشته و نظرات ترکیبی و تلفیقیِ نویسندگان متن است در می‌گذرم؛ و فقط چند پرسش بنیادین را مطرح می‌نمایم. اینکه: ۱) اگر “نقشه راه ۲۵ساله ایران و چین یک گام مهم در جهت ایجاد یک «شراکت جامع راهبردی» سودمند برای هر دو کشور می‌باشد!! و اگر در سال ۲۰۲۳، دولت چین نقش مهمی در تسهیل عادی‌سازی روابط ایران با عربستان سعودی ایفا کرد و از این طریق دیدگاه سازنده و رویکرد آینده‌نگرانه خود را در امور بین‌المللی به نمایش گذاشت”؛ مواضعی هم در خصوص جزایر سه‌گانه ایرانی اتخاذ نمود، که خلاف همان شراکت جامع راهبردی و رویکرد آینده‌نگرانه‌ای است که آن را تمجید نموده‌اید. آیا لازم نبود حداقل مانند دولت قبل، اعتراضی به این مواضع می‌نمودید؛ هشداری دیپلماتیک می‌دادید؛ و یا آنکه به این میزان بر غلظت متن‌تان نمی‌افزودید؟ ۲) اگر “روسیه یک هم‌پیمان راهبردی ارزشمند و همسایه ایران است، و دولت شما متعهد است که به گسترش و تقویت همکاری‌های‌تان پایبند بماند”؛ همین روسیه، اخیرا زشت‌ترین مواضع را در خصوص یکپارچگی سرزمینی ایران اتخاذ نمود. آیا ضرورت نداشت هشداری هم، چون دولت قبل، مطرح می‌کردید؟ و یا حداقل آن را هم‌پیمانی راهبردی نمی‌نامیدید؟ ۳) اگر شما “برای مردم روسیه و اوکراین آرزوی صلح دارید؛ و دولت شما آماده حمایت فعالانه از ابتکارات دیپلماتیک در جهت دستیابی به این هدف خواهد بود” - هدفی که درخواست یک‌طرفه دولت روسیه از ایران از سر استیصال است - باید مقبولیت جهانی داشته باشید. جنابعالی که هنوز هیچ کشور غربی انتخاب‌تان را تبریک نگفته است؛ چگونه می‌خواهید در صلح میان روسیه متجاوز و اوکراین، نقش‌أفرینی کنید؟ و‌ آیا این اولویت ایران است!! یا اولویت روسیه؟ ایران کجای این معادله‌ی روسی و شرق‌گرایی مفرط دولت پیشین قرار دارد؟ ۴) اگر “کشورهای اروپایی تمام تعهدات خود را نقض کرده‌اند، اما به‌طور نامعقولی انتظار دارند ایران به صورت یکجانبه به تمام تعهدات خود مطابق برجام عمل نماید”؛ چگونه “با وجود این انحراف‌ها، جنابعالی آماده برگزاری گفت‌وگوهای سازنده با کشورهای اروپایی هستید! تا با تلاش مشترک، روابط‌تان را بر پایه اصل برابری و احترام متقابل، به مسیر صحیح هدایت کنید”؟ ۵) اگر “ایالات متحده به‌طور غیرقانونی از توافق برجام خارج شد و با تحمیل تحریم‌های یکجانبه فراسرزمینی، به مردم ایران - به ویژه در دوران پاندمی کرونا - زیان‌ها، رنج‌ها و آسیب‌های بی‌شمار، و به اقتصاد ما صدها میلیارد دلار خسارت وارد نمود”؛ چرا “تصمیم‌گیران در واشنگتن باید، با پند و اندرزهای جنابعالی، حقیقت ایران را بپذیرند و از تشدید تنش‌های موجود پرهیز نمایند”؟ جناب دکتر پزشکیان تا کنون نشان داده‌اید که فرمالیسم، بر تمام رفتارهای حکمرانی‌تان حاکم است؛ از سیاست داخلی، تا تصویر روابط خارجی‌تان در مقاله‌ای که هیچ شعفی را برنیانگیخته است. اگر مقاله امروز جنابعالی در تهران‌تایمز ، مبنای سیاست خارجی شما است؛ باید ورودتان به سیاست خارجی دولت پیشین و ماندگاری کشور در تحریم‌ها و فشارها را نوید داد. همچنين باید افزود هنوز یک هفته از پیروزی‌تان نمی‌گذرد که حتی همان سخنان زیبای‌ خود در مورد ضرورت رفع تحریم‌ها و اتخاذ سیاست خارجی مدرن را فراموش کرده‌اید! جناب آقای رییس جمهور چنانچه “مصمم هستید با ایجاد اجماع، هم در داخل کشور و هم در سطح بین‌المللی، وعده‌هایی را که در دوران تبلیغات انتخاباتی به مردم کشور داده‌اید، محقق سازید”؛ با این مقاله نمایاندید که راه را بی‌راهه و کج‌راهه می‌روید. این «پیامی تازه به جهان جدید» نبود؛ بلکه کوششی بود برای تنزیه داخلیِ سیاست خارجی دولت پیشین! و تلاشی برای پیمودن همان مسیر. منبع: توییت نویسنده

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ 🔴ای دریغا هێرش ناکام ما ✍ اسماعیل شمس 🔺خبر تلخ است: دکتر هێرش امینی هم از میان ما رفت و چه می‌توان گفت جز تکرار این شعر مولوی؛ ای‌دریغا ای‌دریغا ای‌دریغ/ که آنچنان ماهی نهان شد زیر میغ. داستان زندگی هێرش را می‌توانید از قول خودش در دو لینک زیر ببینید، B2n.ir/d38840 http://B2n.ir/x75699 او در شهر سردشت در استان آذربایجان غربی به دنیا آمد. سه ساله بود که در بمباران شیمیایی سردشت پدرش را از دست داد و زیر نظر پدربزرگش پرورش یافت. کارشناسی ارشد را در دانشگاه تهران و دکترای اپیدمیولوژی(همه‌گیرشناسی) را در سویس دریافت نمود و فوق دکتری را در همین رشته از دانشگاه هاروارد سپری کرد. پس از آن در دانشگاه کپنهاگ دانمارک تدریس کرد و از مدتی پیش برای تدریس به نیویورک برگشت که گرفتار بیماری سرطان گردید و در همین شهر درگذشت. او در سال ۱۳۹۹ به خاطر تحقیقات علمی‌اش برنده جایزه روزنبلت متعلق به انستیتوی عوامل سلامت (EHI) شد. 🔺از زندگی و دغدغه‌های دکتر هێرش تنها به دو مورد می‌پردازم که برای خودم بسیار اهمیت دارند. نخست اینکه او در ویدیوی اعلام ابتلایش به بیماری سرطان گفت که " به سرطان حمله می‌کنم". این جمله از آن جهت مهم است که تقریباً در نمونه‌های مشابه، بیماران از تعبیر مبارزه و مقابله با سرطان یا مقاومت در برابر آن و حتی کنارآمدن با آن سخن می‌گویند. برای کسی که نام خود را از حسن(در شناسنامه) به هێرش(به معنای حمله یا یورش) تغییر داده است،تعبیر هجوم کاملاً هدفمند و آگاهانه انتخاب شده است. این را به این سبب می‌گویم که انتخاب مفهوم یورش به جای مقاومت یا کنار آمدن توسط فردی که خاستگاهش فرهنگ و جامعه کردی است،امری استثنایی و عجیب است. کردها در طول تاریخ خود هرگز اهل هجوم به آب و خاک دیگران نبوده اند. هیچ کس در تاریخ سراغ ندارد که کردها مانند یونانیان و رومیان یا اعراب و ترکان و مغولان و ... به صورت دسته‌جمعی و قبیله‌ای از خاستگاه خود برخاسته و با طی‌کردن هزاران کیلومتر راه، قلمرو دیگران را اشغال کرده باشند. آنان کمابیش در سرزمین خود مشغول مقاومت در برابر اشغالگران مهاجم شرق و غرب بودند و نماد و شعارشان هم "مقاومت، زندگی است" بود. این شیوه عمل و این شعار هرچند از نظر اخلاقی والاست، اما کیست که نداند، وقتی اخلاق از در وارد می شود، سیاست از پنجره فرار می‌کند.تاریخ نشان داده است یکی از علل اصلی شکست کردان در برابر اعراب و ترکان و دیگر مهاجمان در طول تاریخ، پیروی از استراتژی دفاعی بوده است. من به عنوان پژوهشگر تاریخ وقتی نخستین بار اصطلاح یورش به جای مقاومت را از زبان هێرش شنیدم، بسیار امیدوار شدم که سرانجام حمله او به سرطان، بیرون راندن این موجود بیگانه و اشغالگر از بدنش است و حتی لحظه‌ای هم که خبر وفات او را شنیدم ،باورم نمی‌شد که عامل مرگ او سرطانش بوده است. شعار کاک هێرش ابتکاری استثنایی در جامعه ما بود، اما دریغ و درد که دیگر دیر شده بود. 🔺نکته دوم، تٲکید دکتر هێرش بر نقش گاز شیمیایی در ابتلای او به سرطان است. او در اینجا هم استثنایی بر قاعده بود. هێرش نگران خودش نبود، بلکه غم بیماران شیمیایی سردشت را داشت که به درمان دسترسی ندارند و از عهده هزینه‌های آن برنمی‌آیند. او وعده می‌دهد که صدای قربانیان بمباران شیمیایی سردشت در جهان خواهد شد و زمینه‌های پاسخگو کردن حامیان صدام را فراهم خواهد کرد. هێرش رفت و رٶیای انسانی‌اش را با خود برد، اما مرگ این دانشمند و نخبه برجسته کرد و سنی در روزهایی که برخی‌ها به اسم نخبگان و نمایندگان کرد و سنت در راهروهای قدرت مشغول تلاش برای کسب مقام وزارت، معاونت،استانداری و دیگر صندلیهای رنگین قدرت‌اند، نشان داد که نخبگان راستین این جامعه چقدر مظلوم و گمنام هستند و درد و دغدغه آنان چقدر با بقیه متفاوت است. 🔺و حرف آخر من خطاب به کسانی است که به عنوان نماینده و نخبه کرد و سنت، واگذاری چند صندلی وزارت و معاونت و ... را که احتمالاً خودشان هم بر آنان تکیه خواهند زد نشانه احقاق حقوق مردم کرد و سنی می‌دانند. از این عزیزان می‌خواهم به ندای کاک هێرش پاسخ دهند و اگر دلسوز خاک و خلق خود هستند به رئیس جمهور جدید بگویند که هیچ پست و مقامی نمی‌خواهند و در قبال آن از او تعهد بگیرند که بیمارستانهای شهرهای مرزی را به تجهیزات مدرن تشخیص بیماری مجهز کند و یک بیمه ویژه کاملاً رایگان برای درمان بیماران شیمیایی سردشت، نودشه، سرپل زهاب و دیگر بیماران نوار مرزی و قربانیان جنگ تعریف کند که دغدغه درمان نداشته باشند. از او بخواهند در نواحی مرزی با ایجاد کارخانجات و تولید مشاغل بومی ضریب اشتغال را چنان بالا ببرد که کسی کولبری و سوخت‌بری نکند.از او بخواهند که جاده‌های منطقه را به نوعی ایمن‌سازی کند که هر روز قربانی نگیرند. @kurdistanname

💥مادر وطن...! ✍️علی مرادی مراغه ای ✅با آغاز انقلاب مشروطه، شور و شوق عجیبی ایران و ایرانیان را فراگرفت، اما زمانی که با دسیسه های عوامل استبداد داخلی و خارجی(مخصوصا روسیه) کشتی آن انقلاب به گِل نشست، یاس و نا امیدی کل جامعه را فرا گرفت و مردم آرزوی ظهور یک مستبد منور، آرزویِ بخش اعظم دردمندانِ ایرانی شد که ظهور کند و حداقل، امنیتِ از دست رفته را برقرار کند. آنها می گفتند آن آزادی که مشروطه وعده می داد نخواستیم...! ♦️در حوالی سالهای ۱۲۹۰ش که یاس و نا امیدی کلِ کشور را فرا گرفته بود، بسیار از نشریات، وطن را به مادری تشبیه می کردند که بیمار است... این دو تصویری که در بالا آورده ام از روزنامه جارچی ملت چاپ تهران است. در تصویر راست، وطن به مادری تشبیه شده که مریض است و نوشته است«مادر وطن علیل است»! و در تصویر چپ، وطن به کشتی در حال غرق تشبیه شده و در تصویر نوشته شده: کشتی شکست و مردم کشتی شدند غرق ای غافلان جواب خدا را چه می دهید....

🔴ضرورت تغییر شهردار 🔺اعتماد ۲۳ تیر ۱۴۰۳ ✍️عباس عبدی 🔘آنان که پیگیر نوشته‌های من هستند بخوبي می‌دانند طی سه سال گذشته و از زمانی که دولت و شورای شهر و شهردار جدید آمده‌اند، به دلایلی در نقد شورای شهر و شهرداری تهران بصورت تفصیلی چیزی ننوشته‌ام. شاید همه نوشته‌هایم بیش از چند مورد معدود و کوتاه نباشد. در حالی که در نقد دولت و سیاست‌های آن فراوان نوشته‌ام. اکنون نیز بر همین شیوه هستم مگر این که تغییر ویژه‌ای رخ دهد. به همین دلیل می‌خواهم نکته‌ای را خطاب به اعضای محترم شورای شهر تهران بنویسم. 🔘خلاصه‌اش این است که آقای شهردار را تغییر دهید هر چند او باید خودش تا کنون استعفا می‌داد ولی حالا که استعفا نداده است شما باید اقدام کنید.این کار را برای حفظ اعتبار و آبروی نهادهای عمومی از جمله شورای شهر و شهرداری تهران باید انجام داد. مسأله کارآمدی (اگر اصولاً کارآمدی داشته باشد که تا کنون در شهرداری تهران پیگیر جدی آن نبوده‌ام) فرع بر اعتبار است. 🔘رفتاری که آقای شهردار در فعالیتهای انتخاباتی و بویژه در مناظره‌ها و در مواجهه با آقای پزشکیان رییس‌جمهور منتخب در پیش گرفت، وهن نهاد شهرداری و شورای شهر تهران است. آن برخوردها و تهدیدها و خلاف واقع گویی‌ها و حضور پوششی و تاکید بر ماندن تا آخر در انتخابات، در عین حال که همه می‌دانستند وی نامزد پوششی است و کناره خواهد گرفت، اعتبار شخص را بشدت تنزل داد و این تنزل اعتبار به نهادهای مرتبط با او نیز سرایت و منتقل خواهد شد. 🔘شاید کسی به دلایل شخصی بخواهد چنین اعتباری را چوب حراج بزند. مشکلی نیست این تصمیم شخصی خودش است ولی انتقال آن به نهاد عمومی به معنای تضییع حق مردم است. اگر هم خودش متوجه این تضییع حق نیست شورای شهر باید اقدام کند. 🔘چنین استعفاهایی در جوامع توسعه یافته بسیار متداول است. مسئولین مربوط حتی هنگامی که متهم به سوءرفتار می‌شوند و پیش از پذیرش و قطعیت یافتن اتهام نیز از مقام خود استعفا می‌دهند تا مبادا جایگاه حقوقی آن پست و مقام قربانی بی‌اعتمادی مردم شود. در اینجا حتی هنوز هم حاضر نشده‌اند که از این رفتار نادرست خود عذرخواهی کنند. عذرخواهی نکرده‌اند، بلکه حتی کوچکترین توضیحی برای رفتار ناپسند خود نداده‌اند و از آن مهمتر این که به دیدار رییس‌جمهور منتخب نیز رفته‌اند. 🔘اطمینان دارم که آقای پزشکیان همان‌گونه که در مناظره‌ها مقابله به مثل نکرد و با اخلاق حسنه از رفتار طرف‌های مقابل چشم‌پوشی کرد در این دیدار هم چنین رفتاری داشته‌اند ولی این امر رافع مسئولیت طرف مقابل نیست.‌ آقای شیخ حسین انصاریان در یک توصیه اخلاقی از آقای پزشکیان خواستند که از رفتارهای رقبای خود چشم‌پوشی و گذشت کنند که هم توصیه ایشان بجا بود و هم موافقت و تایید آقای پزشکیان درست بود. 🔘ولی بحث کنونی ما در سطح فردی و اخلاقی نیست. بلکه مسأله امری سیاسی و اجتماعی و در سطح حقوق و مطالبات عمومی است. در واقع شهردار تهران حتی اگر عذرخواهی هم کند باز هم رافع مسئولیت او نیست و باید استعفا دهد و اگر نداد شورای شهر باید اقدام کند. در غیر اینصورت مردم رفتارهای او را مورد تایید شورای شهر هم تلقی خواهند کرد. 🔘کسی یا کسانی که حتی در این اندازه به نیازهای مخاطب و شهروندان توجه ندارند و آنها را محترم نمی‌شمارند چگونه ممکن است که آنها در مقام شهرداری و شورای شهر مفید باشند؟ بخش‌هایی از سخنان نامزدهای پوششی در مناظره‌ها در تاریخ سیاسی ایران خواهد ماند. شورای شهر اگر خود را نماینده مردم و‌ خیرخواه آنان می‌داند وظیفه دارد که بصورت قاطع و سریع اقدام به استیضاح و برکناری کند. 🔘متاسفانه باید بگویم که فضای عمومی ایران بسیار سیاست‌زده است. هر حرفی زده شود اول می‌بینند که چه کسی می‌گوید؟ اگر از جناح سیاسی مقابل باشد فوری نفی و رد می‌کنند. از طرف خودشان هم زده نمی‌شود چون امکان حرف زدن برای خودی‌ها را فراهم نمی‌کنند بنابر این ممکن است تعبیر سیاسی از این نوشته من شود. ولی اصولگرایان ساکن در خیابان بهشت بهتر است حداقل یک بار چنین ذهنیتی را از خود دور کنند بلکه دستاوردهای مفید آن را ببینند. از ما گفتن بود. با استیضاح شهردار چند پله ارتقا پیدا خواهید کرد.

از اپیکور تا سعدی! #یاسر_عرب "اﭘﻴﻜﻮر"، ﻓﻴﻠﺴﻮف ﻣﺸﻬﻮر ﻳﻮﻧﺎنی، دهﻫﺎ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ازﻣﻴﻼد ﻣﺴﻴﺢ می‌زﻳﺴﺖ. "اﭘﻴﻜﻮر" ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﺪف زﻧﺪگی، ﺧﻮش ﺑـﻮدن اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد در زﻧﺪگی ﺧﻮش ﺑﮕﺬراﻧﻴﻢ، به ﻫﻴﭻ دردی نمیﺧﻮرد! ﺑﺎ اﻳﻦ وﺻﻒ، ﻣﺮدم «آﺗﻦ» ﺗﺼﻮر میﻛﺮدﻧﺪ اﭘﻴﻜـﻮر در ﻛـﺎﺧﻲ زﻳﺒـﺎ زﻧﺪگی می‌ﻛﻨﺪ و از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮردنیﻫﺎ و ﻧﻮﺷﻴﺪنیﻫﺎ ﺗﻐﺬﻳﻪ می‌کند. ﺗﺼﻮر میﻛﺮدﻧﺪ اﭘﻴﻜﻮر، ﻟﺒﺎسﻫﺎی ﮔﺮان‌ﻗﻴﻤﺖ می‌ﭘﻮﺷﺪ و اصطبلی ﭘﺮ از اﺳﺐﻫﺎی اﺻﻴﻞ دارد. ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺮدم از ﮔﻔﺘﻪ‌ﻫﺎی «اﭘﻴﻜﻮر»، اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ زﻧﺪگی را ﺻﺮف ﻋﻴﺶ و ﻧﻮش ﻛﺮد. «اﭘﻴﻜﻮر» در ﺣﻮﻣﻪی آﺗﻦ زﻧﺪگی می‌ﻛﺮد. ﺑﺮخی از ﻣﺮدم آﺗﻦ، ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻛﻨﺠﻜﺎو ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ اﭘﻴﻜﻮر ﺑﺮوﻧﺪ و زﻧﺪگی ﭘـﺮﺗﺠﻤـﻞ او را ﺑﺒﻴﻨﻨـﺪ. اﻳـﻦ اﻓﺮاد ﭘﺲ از ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ اﭘﻴﻜﻮر ، ﺷﮕﻔﺖ‌زده ﺷﺪﻧﺪ؛ ﭼﺮا ﻛـﻪ در ﻛﻠﺒﻪی ﺳﺎده و کوچکی ﺑـﺎ ﭼﻨـﺪ ﺗـﻦ از دوﺳـﺘﺎن ﺧـﻮد زﻧﺪگی می‌ﻛﺮد و اﻏﻠﺐ ﻏﺬای آﻧﺎن ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﻧﺎن و ﺳﺒﺰی و ﻛـﻮزه‌ای آب ﺑﻮد! اﻳﻦ اﻓﺮاد از «اﭘﻴﻜﻮر» اﻳﺮاد ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻮدت ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ‌ﻫﺎﻳﺖ ﻋﻤﻞ نمیکنی، ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدگی و ﻗﻨﺎﻋﺖ زﻧﺪگی می‌کنی و می‌گویی ﻫﺪف از زﻧﺪگی، ﺧﻮش ﺑـﻮدن اﺳـﺖ؟! «اﭘﻴﻜـﻮر» ﻓﻬﻤﻴـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﺮدم، ﺑﺮداﺷﺖ درستی از ﮔﻔﺘﻪﻫﺎی او ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. او ﺑﺮایشان ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﻛـﻪ ﺧﻮشﺑﻮدن، یک وﺿﻌﻴﺖ روانی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ زﻧﺪگی در ﻛﺎخﻫـﺎی زﻳﺒـﺎ، ﺧﻮردن ﻏﺬاﻫﺎی رﻧﮕﺎرﻧﮓ و داﺷﺘﻦ اصطبلی ﭘﺮ از اﺳـﺐﻫـﺎی اﺻـﻴﻞ ﻓﺮاﻫﻢ نمیﺷﻮد؛ ﺑﺪن ﻣﺎ ﻧﻴﺎزﻫـﺎیی دارد. ﺑـﺮای داﺷـﺘﻦ ﺑـﺪنی ﺳـﺎﻟﻢ، ﺧﻮردن ﻏﺬاﻫﺎی ﺳـﺎﻟﻢ و ﺳـﺎده، زﻧـﺪگی در ﺧﺎﻧـﻪ‌ای ﺗﻤﻴـﺰ و اﻣـﻦ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﺪنی ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻛﺎفی اﺳﺖ. ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ، ﻫﺮﭼـﻪ را ﺻـﺮف ﺑـﺪن ﺧﻮد ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﺮ ﺧﻮشی ﻣﺎ اﻓﺰوده نمیﺷﻮد. ﺧﻮشﺑﻮدن، زﻣـﺎنی ﻣﺤﻘـﻖ میﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮﻧﻴﺎزﻫﺎی ﺑﺪنﻣﺎن، ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎی روانیﻣـﺎن ﻫـﻢ رﺳﻴﺪگی ﻛﻨﻴﻢ. "اﭘﻴﻜﻮر" ﺳﻪ ﻧﻴﺎز اﺳﺎسی را ﻧـﺎم ﺑـﺮد ﻛـﻪ ﺑـﺴﻴﺎری از ﻣﺮدم، ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ از آنﻫـﺎ ﺑﺮﺧـﻮردار ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ، اﺣـﺴﺎس ﺧﻮشی نمیﻛﻨﻨﺪ: ✔️ یکی از آن‌ﻫﺎ، ﻧﻴﺎز ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن ﻫﻢ رﻧﮓ و ﻣﻮاﻓﻖ اﺳﺖ؛ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ از ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺑﺎ آﻧﺎن ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﻢ، ﺑﺮایشان ﻧﻘﺶ ﺑﺎزی ﻧﻜﻨﻴﻢ و ﺑﺪاﻧﻴﻢ که آﻧﺎن ﻫﻢ ﺑﺮای ﻣﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزی نمیﻛﻨﻨﺪ. ✔️ ﻧﻴﺎز دﻳﮕﺮ ﻣﺎ ﺑﺮای ﺧﻮش ﺑﻮدن، ﻏﻮﻃﻪور ﺷﺪن و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺗﺤﻘﻴﻖ در آﻓﺎق اﺳﺖ. از ﻧﻈﺮ«اﭘﻴﻜﻮر» داﻧﺶ، ﻏﺬای روح اﺳﺖ و کسی ﻛـﻪ در روز، وقتی را ﺑﺮای ﻛﺴﺐ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﺻﺮف نمیﻛﻨﺪ، نمیﺗﻮاﻧﺪ از زﻧﺪگی ﻟﺬت ﺑﺒﺮد. ✔️ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻧﻴﺎز اﺳﺎسی روح و روان ﻣﺎ، ﻧﻴﺎز ﺑـﻪ «آزادگی» اﺳـﺖ. از ﻧﻈﺮ «اﭘﻴﻜﻮر»، ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮدی میﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﻧﻴﺎز روح ﺧﻮد را ﺑﺮآورده ﻛﻨﺪ و «ﺧﻮش ﺑﮕﺬراﻧﺪ» ﻛﻪ ﻗﻨﺎﻋﺖ و ﺳﺎدگی ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﺪ ﭼﺮا ﻛـﻪ اﻓـﺮادی ﻛـﻪ میﺧﻮاﻫﻨﺪ از ﻛﺎخ‌ﻫﺎی زﻳﺒﺎ، ﻏﺬاﻫﺎی رﻧﮕﺎرﻧـﮓ و اﺳـﺐﻫـﺎی اﺻـﻴﻞ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﭼﺎره‌ای ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﺪارﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﺎهی ﭘـﺎ روی ارزشﻫـﺎی اﺧﻼقی ﺧﻮد ﺑﮕﺬارﻧﺪ. اﻓﺮادی ﻛﻪ ﻗﻨﺎﻋﺖ، ﭘﻴﺸﻪ ﻧﻜﻨﻨﺪ، ﮔﺎهی ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﻪ ﺧﺪﻣﺖ زورﻣﻨﺪان و ﺳﺘﻤﮕﺮان درآﻳﻨﺪ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻴـﺴﺘﻢ‌ﻫـﺎ و ﻧﻬﺎدﻫـﺎیی ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻫﺪاف و ﻋﻤﻠﻜﺮد آﻧﺎن، ﻏﻴﺮ اﺧﻼقی اﺳـﺖ و ﻣـﺮدم را اﺑﺰاری ﺑﺮای اﻧﺒﺎﺷﺘﻦ ﻗﺪرت و ﺛﺮوت ﺧﻮد می‌داﻧﻨﺪ. از ﻧﻈﺮ«اﭘﻴﻜﻮر»، کسی ﻛﻪ آزادگی ﺧﻮد را زﻳﺮﭘﺎ میﮔﺬارد، نمیﺗﻮاﻧـﺪ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ و از زﻧﺪگی ﻟﺬت ﺑﺒﺮد، ﭼﻴﺰی در درون او ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ او ﺑﺮمیﺧﻴﺰد و او در راﺣـﺖﺗـﺮﻳﻦ ﺑـﺴﺘﺮﻫﺎ ﻧﻴـﺰ ﺧـﻮاب راﺣـﺖ ﻧـﺪارد و ﻟﺬﻳﺬﺗﺮﻳﻦ ﻏﺬاﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮای او ﺳﻮءﻫﺎﺿﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه می‌آورد! ﺷﻴﺦ ﻣﺼﻠﺢ‌‌اﻟﺪﻳﻦ ﺳﻌﺪی ﺷﻴﺮازی میﮔﻮﻳﺪ: دو ﺑﺮادر ﺑﻮدﻧﺪ، ﻳﻜﻲ از ﻣﻼزﻣﺎن و ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران ﺳﻠﻄﺎن و دﻳﮕـﺮی ﺑـﺎ آﻫﻨﮕﺮی، زﻧﺪگی ﺧﻮد را می‌ﮔﺬراﻧﺪ. ﺑـﺮادر درﺑـﺎری، ﺑـﻪ ﺑـﺮادر ﻛـﺎرﮔﺮ میﮔﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ درﺑﺎر ﺑﭙﻴﻮﻧﺪ ﺗﺎ از ﻣﺮارت اﻳـﻦ ﻛـﺎر ﺳـﺨﺖ، رﻫـﺎیی یابی. آﻫﻨﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ می‌دﻫﺪ: ﺑﻪ دﺳﺖ، آﻫﻦِ ﺗﻔﺘﻪ ﻛﺮدن ﺧﻤﻴﺮ ﺑﻪ از دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﭘﻴﺶِ اﻣﻴﺮ

ترامپ شکست خواهد خورد او در گفتار و کردار خطرناک است. این تیتر امروز نیویورک تایمز است. 173 سال است این روزنامه منتشر می شود.‌ شاید سهمگین ترین و دهشتناک ترین نسخه اش در این مدت، همین باشد. سردبیر و نویسندگان، در پس زمینه ای سیاه، ترامپ را فاقد شایستگی رئیس جمهوری اعلام کرده اند. ۴ روز پیش نیز نیویورک تایمز از بایدن خواسته بود که به نفع کاندیدایی جوان و برای جلوگیری از قدرت یابی دیو ترامپ کنار کشد. اکنون کار درخواست از جو برای بازنشستگی اش حتی به کمپین و ستادش رسیده است. همین امروز نیز نماینده دمکرات ایلینوی به جمع ۱۳ نماینده ای پیوست که سرسختانه پشتیبان کناره گیری بایدن ۸۱ ساله رو به خرفتی شده اند. با فرض رقابت بایدن-ترامپ، بیش از ۸۰٪ نظرسنجی ها و متخصصان ترامپ را رئیس ارزیابی می کنند. با این همه، حتی با فرض باقی ماندن بایدن فرسوده،خرفت و ناتوان،و باوجود پشتیبانی تمام قد پرزیدنت ولادیمیر پوتین و بنیامین نتانیاهوی صاحب نفوذ از دانالد ترامپ، به اِغلب احتمال او دیگر به کاخ راه نخواهد یافت. لطفا یادداشت: 7 مارچ(۱۸ اسفند ۱۴۰۲)کانال را مرور کنید: برای ترامپ بازگشتی در کار نیست #یدالله_کریمی_پور @Salehnikbakht

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: مشاهده‌های نگران‌کننده انتخابات 👈 علیرضا علوی‌تبار، نویسنده و نظریه‌پرداز سیاسی، در وب‌سایت مشق‌نو نوشت: ✍ چهاردهمین دوره انتخابات ریاستجمهوری به پایان رسید. اگرچه در این انتخابات خطری جدی دفع شد و آرامش ناشی از این دفع خطر شادی آگاهان سیاسی را در پی داشت، اما به نظر می‌رسد که نگاهی آسیب‌شناسانه به فرآیند این انتخابات مفیدتر از ابراز احساسات نسبت به نتایج آن باشد. ✍ به برخی از مشاهدات نگران‌کننده خودم در جریان این انتخابات اشاره می‌کنم؛ به این امید که از نظر دیگران نیز بهره بگیریم. ✍ نخستین مشاهده‌ نگران‌کننده در فرآیند این انتخابات، تنزل سطح‌ سیاست‌ورزی در ایران امروز است. نخستین تجلی این تنزل، حضور دو دلال سیاسی پوششی در این انتخابات بود. جالب این‌که این دلالان سیاسی قبل‌تر نیز چنین نقشی را بازی کرده بودند به‌گونه‌ای که هیچ‌کس شکی در پوششی بودن آنها نداشت. ✍ تأییدصلاحیت آنها برای شرکت در رقابت‌ها و هزینه‌ کردن میلیاردی از اموال عمومی برای این‌ کار نشان‌دهنده «تبعیض‌ساخت‌یافته»‌ای است که بخش تفکیک‌ناپذیری از نظام سیاسی ایران شده است. آمدن و رفتن آن‌ها و رفتار و گفتار سخیف آن‌ها در جریان رقابت‌های انتخاباتی، موجب شرمگین شدن هیچ‌کس نشد! ✍ نشانه دیگر این تنزل مباحث مطرح شده در مناظره‌ها و گفت‌و‌گوها بود. سال‌هاست که دیگر از سخنان و شعارهای عمیق و اندیشه‌ورزانه سیدمحمد خاتمی در عرصه سیاست ایران خبری نیست و انتظار شنیدن آن‌ها نیز غیرواقع‌بینانه می‌نماید. اما به‌نظر می‌رسد دیگر نباید در انتظار دقت، انسجام و نظم گفتار «حسن روحانی» نیز بود. ✍ تکرار، از دست دادن فرصت‌ها و دوری از مطالبات روشنفکرانه به ویژگی گفت‌و‌گوهای سیاسی، حتی در میان بهبودخواهان و تغییرطلبان تبدیل شده است. گفتار سیاسی جریان راست تندرو، نماد ورشکستگی سیاسی و سردمداری مداحان و لات‌ها در میان‌ آن‌هاست. از سقوط گفتمان سیاسی آن‌ها نباید خشنود شد؛ این سقوط به در جا زدن و تنزل گفتمان رقیب آن‌ها هم کمک می‌کند. ارتقاء کیفیت هر جریان سیاسی به ارتقاء کیفیت جریان رقیب آن‌ نیز یاری می‌رساند. 🔅متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید: mashghenow.com/?p=6087

از اسب زین شده توسط دولت رئیسی برای دولت پزشکیان چه خبر؟!