حضرت مولانا...📚✒️

ای اصل اصل دلبری، امروز چیز دیگری از دل چه خوش دل می‌بری @Hazrat_Malana #مولانا

🍃🦋 به تو افتاد محبت تو شدی جان و روانم ... #مولانا #چاشت بخیر @Hazrat_Malana

🍃🦋 ای از بهار رویِ تو ،سرسبز گشته عمرِ من #مولانا @Hazrat_Malana

دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم چندان که سیلی می‌زنی آن می‌نَیُفتَد از سرم #غزل_مولانا 📘 زمانی که آب داشته‌های معنوی از چشمه‌ی عالم درون بجوشد، یا آن تاج پر از گوهر را معشوق حقیقی بر سر ما نهاده باشد، با سخن سرد سیلی‌گونه‌ی جاهلان، یا با رخدادهای بیرونی، هرگز این چشمه خشک نمی‌شود و این تاج از سر نمی‌افتد. @Hazrat_Malana @Hazrat_Malana

خواهی ببر سوی فنا . . . #مولانا @Hazrat_Malana

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت طیران مرغ دیدی، تو ز پایبند شهوت به در آی تا ببینی طیران آدمیت #سعدی @Hazrat_Malana

گر هیچ نشانه نیست اندر وادی بسیار امیدهاست در نومیدی ای دل مبر امید که در روضهٔ جان خرما دهی، ار نیز درخت بیدی #مولانا @Hazrat_Malana

پیش از تو خامان دگر، در جوش این دیگ جهان بس برطپیدند و نشد درمان نبود الا رضا #غزل_مولانا 📘افراد خام طبع هنگام ابتلاءات روزگار به تب و تاب می افتند اما راه خلاصی و رهایی نیافتند، نجات و رهایی تنها راضی شدن به قضای الهی است @Hazrat_Malana

‌                                                 ‌ ‌‌‌    ‌ هر یکی تجربه‌اش را داریم. وقتی کودک بودیم و بازیگوش تا  استاد می پرسید کار خانگی ات کجاست؟! برای فرار از تنبیه های کوچک که همانا روی پا ایستادن بود می گفتیم: "یادم رفته"  استاد ما هم میگفت چرا خودت یادت نرفتی؟!! بقیه را نمیدانم ولی من باخود میخندیدم و می گفتم استاد هم عجب حرفی میزند ها کدام آدم انقدر بی حواس است که خودش یادش برود؟! ولی امان از این روزها که زندگی ب طرز عجیبی باعث شد پی ببرم ما خودمان را فراموش می کنیم. حقیقاا این داستان برای هر کی فرق دارد مثلا آدمها را  تا بنگری می‌دانی یکی خودش را در خاطره ها فراموش کرده لحظه یی که غرق چشمان معشوقش شد. یا با لبخند یار دلش غنج رفت و آن یکی هم با دیدن عکس های جوانی مادرش  دیگری  با شیرینی طعم خنده های ته دلی وقت سواری های پشت پدر شایدم شوخی ها موقع بازی های کودکانه یا بغض آخرین روز برای ودا اما شاید متفاوت تر وقتی در همین مسیر زندگی آنقدر غرق جنگیدن و بُردن  شدیم که ندانستیم بعد از قسمتی از راه دیگر خودمان با ما نبود آری عزیز من میان هیاهوی روزگار "خودمان"جا ماندیم آنگه که دختری آرزوی پسر بودن کرد. و پسری با لبخند تلخ گفت کاش هرگز متولد نشده بودم. پدری.برای سفره ی تهی شانه هایش خمیده شد. و مادری با دستان خودش فرزندش را خاک کرد. همان جا خودمان را گُم کردیم. و اما بدترین اش را میدانی؟؟! وقتی برای این دنیا بیهوده با همه یی جان تلاش داریم که غرق گناهیم و عین خیال مان نیست که گناه های بزرگ را اندک می شماریم که برای هر کار بد خود دلیل داریم که نادانی را فخر میدانیم که حقوق انسانیت را زیر پا می گذاریم که حتی صفت حیوان برای بدکاری های مان کم است. که با فریب و نیرنگ زندگی آدمی را جهنم می سازیم. که با شعار هفت رنگ نباشی دوام نمی آوری زندگی را پیش می بریم. آری در همین لحظات همین ما ها خود واقعی مان را گم کردیم اصلیت مان را جا گذاشتیم فراموش کردیم تفکر کنیم آخرش به کجا می‌رسد این جا گذاشتن ها اما نسخه قدیمی نیست که تا  فردا شده با خودت بیاوری این نسخه ها  بروز شده ست طوری که ب سختی یافت خواهد شد ب هزاران دردسر درست استاد جان!! کجایی ببینی حرفهایت حقیقت شد ماها این بار با مهارت بیشتر فراموشی را آموختیم آن زمان برای فرار از تنبیه بهانه ای بود ولی اکنون بدون ترس از کدام تنبیه جدی جدی جای مشق هایمان خودمان فراموش مان شده چکار میشود کرد؟؟؟ ولی تقصیر ماست شوخی هاایت را جدی نگرفتیم...... @Hazrat_Mulana

مبین در سرفرازی هیچ خُردی را به چشمِ کم که جا در دیده‌ی خود می‌دهد خورشید شبنم را #صائب_تبریزی @Hazrat_Mulana