Dreamer

ظهر وسط آزمون زدن تو دلم شک افتاد ناامید شدم، گریه کردم،کلی غر زدم بعد یادم افتاد من تو این مدت کلی آدم دیدم که: تو لحظه های آخر ورق رو برگردوندن خیلیا آخرین ازمون جامع قبل کنکور رو خراب کرده بودن ولی رتبه ی کنکورشون دورقمی شده بود خیلیا درصد آخرین ازمون جامعشون ۲۰درصد شده بود ولی همون درس رو تو کنکور زده بودن ۸۰ درصد خیلیا امیدی به قبول شدن نداشتن، ولی تا روز کنکور تلاش کردن و معجزه ی تلاششون کارنامه ی قبولیشون بود ولی یچیز مشترک بین همه ی این آدما این بود که با ناامیدی با درصد پایین با شکست تو آزمون ول نکرده بودن... و تا آخرین لحظه ادامه داده بودن... اگه اینا تونستن، چرا ما نتونیم؟!!!!

از روزی که این چنل رو زدم تا به این لحظه، هدفم این بوده چیزایی که حالم رو خوب کرده یا برام مفید بوده رو اینجا به اشتراک بذارم، تا شاید نوشته هام برای کسایی که اینجا رو میخونن نوری باشه برای ادامه مسیرشون... چون معتقدم این مسیر رو باید با کمک هم طی کنیم... چند روزه میخوام، کلا گوشی رو از دسترس خارج کنم ولی به این فکر میکنم شاید با خوندن پیامای این چنل، یک نفر امید بگیره برای ادامه مسیر... و همین باعث میشه بمونم اینجا... وقت نمیکنم خیلی بنویسم ولی چیزی که خودمو دیروز از ناامیدی نجات داد رو تعریف کنم:

بچه ها لینکی دارین که تحلیل های کنکور رو از ۹۸ داشته باشه؟!

سوالای شما:

شیوه ی خوندنم اینطوری بود که: درسنامه میخوندم، اما خیلی سرسری از روش رد میشدم تا یه چیز کلی بیاد دستم بعد سریع میرفتم سراغ حل تستای کنکور ( با تست یاد می‌گرفتم) و البته همه تستا رو دور اول غلط میزدم گاهی دور دوم هم غلط میزدم ولی بالاخره با خوندن پاسخنامه میفهمیدم چی به چیه... نکاتی که از حل تستا و درسنامه ضروری بود هم می‌نوشتم رو کاغذ چون با نوشتن، مطالب رو تو ذهنم طبقه بندی میکردم. با تست مرور کنید با تست یاد بگیرید با تست یادآوری کنید با تست تثبیت کنید فقط و فقط هم سراسری های اخیر. و بی وقفه و شبانه روزی برید تو غار خودتون و بی توجه به درصد و تراز و آزمون و نمره تا آخرین لحظه تلاشتونو بکنید تلاش دست ماست نتیجه دست ما نیست... و امیدوار باشیم به اینکه تلاش نتیجه میده...

فاطمه اگ وقت داشتی راجب اون یه هفته دقیق تربنویس چیکارکردی🥲

وقت بخیر بچه ها کسی که همایش نجات قضاتی رو دیده میشه لینکش و طرح درسش رو برام بفرسته چون هر چنل یه طرح خاص گذاشته براش، متوجه نشدم چی به چیه :/

تیر ماه بود و یک هفته مونده بود به کنکور که من و دوتا از دوستام تصمیم گرفتیم شروع کنیم به درس خوندن! ( بنا به یه سری دلایل...) من در طول سال درس نخونده بودم، عادت نداشتم به درس خوندن و اصلا هدفم کنکور نبود ( تو مسیر دیگه ای بودم) پایه ای هم نداشتم! دقیقا یادمه که اومدم،یه سری مباحث از عمومیا و اختصاصیا انتخاب کردم و ۵ عصر شروع کردم به خوندن تا ۴ صبح روز کنکور! یعنی ➖شب و روز نداشتم، دنبال خوابیدن و بیدار شدن نبودم هر موقع خسته میشدم در حد یکی دوساعت می‌خوابیدم ➖غذا رو حین درس خوندن می‌خوردم ➖گوشی رو کلا خاموش کردم و پرت کردن یه جایی که اصلا نبینمش ➖یجوری میخوندم که فرصتی برای فکروخیال و استرس نداشتم صبح تا شب پای تست زدن بودم (با تست یاد می‌گرفتم) بقول دکتر شکوری: انگار خودمو بسته بودم به صندلی و چاره ای جز خوندن نداشتم یادمه ساعت ۳ صبح روز جمعه بود که من داشتم دینی رو مرور میکردم و خانوادم به زور منو از اتاق کشیدن بیرون تا چند ساعتی که مونده به کنکور رو بخوابم ۴ صبح خوابیدم و بعدش رفتم کنکور دادم اصلا انتظار نداشتم بتونم جواب بدم ولی سوالا اونقدر برام راحت بودن که همش میگفتم چرا همه ی مباحث رو نخوندم؟؟؟!!!! نتایج که اومد عمومیا بین ۴۰ تا ۴۵ بودن اختصاصیا حدودا ۳۰‌ فقط با یک هفته خوندن... الان تا کنکور چند تا «یک هفته» داریم؟...

برای یاد آوری این پیام رو دوباره بخونیم:

از بس نمیتونستم یه برنامه ای بنویسم که بشه تو این مدت اجراش کرد، گریه م گرفته بود، قلبم درد میکرد وسط خط خطی کردن کاغذا، به خودم اومدم دیدم اینو نوشتم: حواست باشه، تو یک هفته میشه کوه رو جابجا کرد... حتی متوجه نشدم وسط اون همه کلافگیچیشد که اینو نوشتم...!!! من اینو قبلاً هم تجربه کردم... دیدم که خودمو تو یه هفته از صفر کشوندم بالا... چرا تو نتونی؟!