مُنشآت؛

آدما شوخی شوخی سنگ می‌زدن، گنجشکا جدی جدی می‌مردن.

می‌شه بغلم کنی؟

چیزای کوچیک و خوشحالی های بزرگ.

چرا اینقدر فکر می‌کنی؟ چرا اینقدر درگیری؟ بیخیال توروخدا.

به قول ادمین واهمه هدیه روز دختر. کار خیر بلدید؟ مادی: 6104338708650409 معنوی: @Baarim

ما بیدار می‌شیم تا از دست ندیم یا بیدار می‌شیم تا بدست بیاریم؟!

می‌شه برام دعا کنید، فوت کنید به قلبم؟

گل دخترا؛ روزتون مبارک💘

هرچی می‌رم جلوتر، هرچی سنم میره بالاتر، بیشتر می‌فهمم این زندگی چیزی جز بازی نیست. کل زندگی عکسِ اعمال خودمونه که یه روزی چه زودش چه دیرش یادشون میاد ماهم وجود داریم تا آوار شن روی سرش. هرچی بیشتر میرم جلوتر و سعی می‌کنم اون حقیقت رو لمس کنم بیشتر می‌فهمم تنها حقیقت اینکه هیچ آدمی قادر به درک دیگری نیست. بحث بحثِ غم نیست، بحث بحثِ خودمونه باباجان. امروز وقتی اون حاج خانومه که فکر می‌کرد من شبیه دختر از دنیا رفتشم بغلم کرده بود و اشکامو پاک می‌کرد، بهم می‌گفت برو پیدا کن، برو علت همشو پیدا کن نکه بشینی یه گوشه زانو غم بغل کنی و از خدا گلایه کنی، خدا الله کریمه خودش می‌فهمه چخبره شکلات دست هرکسی نمی‌ده. می‌خواستم به خانومه بگم احساس می‌کنم کوچیک شدم، پیش خدا، پیش آدماش. اصلا هیچی به چشم نمیاد. همه غمای کوچیکو بزرگ دارن ولی بزرگترین غم من اینکه غم دارم. بزرگترین غمم این حس ناکافی بودنه که تنهایی به دوشش می‌کشم و یه تنه ضربه فنیم کرده و اصلا بهم نمی‌سازه. از اینکه گای اوقات حس می‌کنم خیلی می‌دونم ولی هیچی نمی‌دونم خستم، از اینکه هی تو دنیای کوچیکم آدمای مهم زندگیمو تو دیده‌ام بزرک می‌کنم ولی بعدش می‌فهمم کوچیکتر از دنیامن خستم. فقط مشکل از آدما نیست، آخه من خودمم آدمم. برای بقیم آدمم و مشکل از منه، ولی این مشکله خیلی بزرگ شده چون احساس می‌کنم زورم بهش نمی‌سه و‌ فقط منتظرن که زمان درستش کنه. ولی زمان که چیزیو درست نمی‌کنه فقط کاری می‌کنه تا بهتر باهاش کنار بیایم، ولی خب. مثل همیشه؛ نمی‌دونم.