FIRDAVS🕋

Имом Байҳақий Абу Саъид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилади: 

«Бир киши Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб,: «Эй Аллоҳнинг Расули! Менга шундай бир амал ўргатингки, у туфайли мен жаннатга кирай. У озгинагина бўлсин, токи мен уни англай олай», деди. Шунда у зот: «Ғазаб қилма!» дедилар». ┄┄┅┅✿🍃❀🌺❀🍃✿┅┅┄┄ Каналга уланиш учун 👇 https://t.me/XONQA_MUSLIM_UZ

Таниш ҳолат. Эрлардан кетса ор - номус, келажакка қандаӣ жамият қолдирамиз. Бундаӣ оиладан миллат алплари чиқадими ? Хотин касал бӯлса, онаӣни ӯӣига бориб даволани келгин деӣиш оддиӣ ҳол бӯлмоқдами ? Гулнинг гўзаллиги уруғидан, инсоннинг ҳусни эса қалбидандир. Фарзанд кӯришдан олдин, қалбларни поклаш керак. Хар биримиз фарзандимиз солих бўлишини орзу қиламиз. Бунга эришиш учун анча тер тўкиш керак экан. Аввало ота сифатида ўзимиз солих бўлишга харакат қилишимиз керак. Яъни фарзанимизга салохиятда ўрнак бўлишимиз лозим. Чунки фарзанд эшитганидан кўра, кўрганига кўпроқ эргашади. Инсон ӯзининг босиб ӯтган ҳаёти билан келажак авлодининг тақдирини белгилаӣди. Келажак авлоднинг қандаӣ бӯлиши сенинг қадамингга боғлиқдир. "Оила"  фақат яшаш учун эмас, соғлом иқтидорли фарзандлар кӯриб, буюк авлод бӯлиш учундир. ✍️ Рустам Ҳабибуллоев. .

🇺🇿🇧🇾 Узбекистан участвует в международной медицинской школе в Беларуси Мероприятия проходит на базе Гомельского государственного медицинского университета, в нем участвуют Ташкентская медакадемия, а также ряд медвузов из РФ и РБ, сообщает БелТА. Участники ознакомятся с лекциями по современным методам диагностики и лечения, клиническими базами кафедр онкологии, неврологии, нейрохирургии, лучевой диагностики и терапии. Студенты также поучаствуют в клинических обходах, работе операционной, отработают практические навыки, обсудят и разберут клинические случаи. Подписывайся на Turan Union

Bir chmdm kulgu😁

XAYOT TASODIFLARI: Донишманд айтди: «Очиқ юз тилнинг таржимони, тил эса қалбнинг саҳифасидир. Гул мевага айланганидек, очиқ юз саховатнинг аломатидир. Оқилнинг тили дилида, аҳмоқнинг дили тилидадир». «Унваанул байан» китобидан. Бирор кишини қаттиқ соғиниш ҳақиқатда азоб. Аммо бундай соғинчни бошдан кечираётган бўлсангиз, унда омадингиз бор экан. Чунки, сиз бунга арзийдиган бир инсонни ҳаётда учратгансиз...

Ҳаёт жуда қизиқ... Ҳаётга ҳеч нарсасиз келамиз, сўнгра ҳамма нарсага эришиш учун курашамиз, сўнгра ўша ҳамма нарсани ташлаб, яна ҳеч нарсасиз ҳаётдан кетамиз. Нажиб Маҳфуз...

Muhabbat nima?! Muhabbat bu-Rasululloh sollallohi alayhi vasallam vafotlaridan keyin azon aytishni to’xtatgan Biloldir. Muhabbat bu-Rasululloh sollallohu alayhi vasallam vafotlaridan keyin Madinada yasholmay,uni tark etgan Biloldir. Muhabbat bu-Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning qabrlarini uzoq vaqt ziyorat qilmagani uchun tushida Payg’ambar alayhissalomni ko’rgan va “Bu qanday jafo bo’ldi,ey Bilol” degan so’zlarini eshitib uyg’ongach,Payg’ambar ziyoratlariga jo’nagan Biloldir. Muhabbat bu-tunda Madinaga kelib,Hasan va Husayn roziyallohu anhumlarni izlab topib,ulardan bomdod azoniga izn so’ragan Biloldir.O’shanda azonni eshitgan Madina yig’idan larzaga kelgandi.Madina mana shunday hayajonli onlarga hech qachon guvoh bo’lmadi. Muhabbat bu-Shomdagi qo’shinga Umar roziyallohu anhu azon aytib berishini so’ragan va “ashhadu anna Muhammadar Rosululloh”ga kelganda to’xtab qolib yig’lagan va qo’shinni ham yig’latgan Biloldir.Eng qattiq va eng ko’p yig’lagan Umar edilar. Muhabbat bu-o’lim to’shagida yotganda “ertaga sevganim Muhammad va as’hobiga yetishaman”degan Biloldir Muhabbat bu-ushbu satrlarni o’qiyotganda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni Biloldek sevib,uningdek to’lg’onib,ko’zlari jiqqa yoshga to’lgan Sizdir.  

ALLOH UCHUN “ALLOH” DЕSAYDIM... Alloh uchun do‘stlashgan ikki cho‘pon bo‘lgan ekan. Bir kuni ikkovlon so‘zlashib o‘tirib, biri dardini aytib qolibdi: — Do‘stim, men oshiq bo‘ldim... — Alloh xayrli qilsin! Nega mahzunsan? Kimga oshiq bo‘lding? — Podshohning qiziga. Unga yetishish mening buyuk orzuim. — Shunaqami? Nima qilsak ekan? Ha, topdim. Bir paytlar men safarda orif zot bilan birga bo‘lgan edim. O‘sha zotdan so‘raymiz. Ikki do‘st o‘sha orif zotning oldiga borib, vaziyatni tushuntirishibdi. — Buning yo‘li oson, — debdi orif zot. — Falon yerdagi g‘orga borasan, qirq kun tinmay “Alloh, Alloh, Alloh” deysan. Yigit rozi bo‘lib, orif aytgan ishni boshlabdi. O‘n kun o‘tibdi, o‘n besh kun o‘tibdi. Yigit garchi tili “Alloh” desa-da, xayolida podshohning qizini tasavvur qilib zikrni davom ettiraveribdi. 25 kunlardan keyin butun shahar bu darveshning holidan ogoh bo‘lib, so‘zlay boshlabdi: “Ko‘rdingizmi, bir darvesh g‘orda tunu kun Allohni zikr etyapti. Qandayin go‘zal!” Yigit odamlarga e’tibor bermas, holdan toyib qolgan bo‘lsa ham, podshohning qizi visolida, tinmay zikr etar va qirqinchi kunni astoydil kutar edi. Bu gap-so‘zlar podshohning saroyiga ham borgach, vazirlar: — Podshohim, bilasiz, valiylar kelgan joylarga Allohning barakasi nozil bo‘ladi, odamlarda muhabbat paydo bo‘ladi. Qanday qilib u zotni shahrimizda olib qolsak ekan? — deyishibdi. — Saroyim oldiga bir saroy qursak, qabul etarmikan? — Yo‘q, orif zotlar mol-dunyoga qarashmaydi. — Vazirlikni bersam-chi? — Uni ham qabul etmaydi. — Unda nimani maslahat bersasizlar? — Karimangizni unga nikohlab bering. — Agar valiy zot qabul qilsalar, bu menga ham sharaf. Qirqinchi kun yetib kelibdi. Shu kunda podshoh va uning ayonlari, yigitning do‘sti darveshning huzuriga borishibdi. Yigit tasbeh bilan hamon zikr qilardi. Yigit zikrni to‘xtatishi bilan podshoh salom berib, so‘rabdi: — Hazrat, sizning bu yurtda bo‘lishingiz bizga sharaf. Buyuring, sizga bir saroy qurdiraman. — Keragi yo‘q. — Unda keling, yurtni birga boshqaraylik. — Yo‘q. — So‘nggi umidim shuki, mening bir qizim bor. Garchi sizga loyiq bo‘lmasa-da, uni nikohingizga olsangiz. — Yo‘q. Shunda cho‘ponning do‘sti yugurib, uning oldiga kelibdi-da, so‘rabdi: — Qirq kunki, zahmat chekib shu podshohning qizi uchun zikr etding-ku. Endi nega undan voz kechyapsan? Do‘sti tabassum qildi-da, shunday javob berdi: — Men qirq kun podshohning qizi uchun “Alloh” deganimga huzurimda podshohu vazirlar tiz cho‘kyapti. Agar Alloh uchun “Alloh” desaydim, nelar bo‘lmasdi...