جمهوریِ‌ آی‌دا

این نوحه منو یاد بچگیام میندازه که درک خیلی از روضه و مقتل نداشتم فقط میدونستم امام سومم تشنه بوده و کشته شده خب برای ذهنیت اون موقع من همین کافی بود که براش گریه کنم امّا همیشه برام سوال بود چرا عزیز شام غریبان بیشتر از هروقت دیگه‌ای گریه میکنه؟ چرا با اسم حضرت زینب بیشتر انگار داغ دلش تازه میشه؟ هرسال که گذشت بیشتر از روضه فهمیدم و بیشتر جیگرم سوخت اما امسال چه قدر متفاوت بود برام روضه‌ی ظهر عاشورا؛ تا قبل امسال نمیدونستم تماشای جون کندن یه آدم چه قدر میتونه سخت باشه اون لحظه انگار توام داری با اون آدم جون میدی ولی نمیمیری روح از بدن جفتتون خارج میشه ولی تو برمیگردی. سخته من جون کندن عادی دیدم مرگ طبیعی نه زیر شکنجه و لب تشنه ،نه بی‌احترامی به میت و… عزیز تو راست میگفتی بیشتر از همه حضرت زینب سوخت.

خیمه‌ها می‌سوزد و پای برهنه می‌دوند روی خاشاک بیابان، کودکان بی‌پناه

برای کدومش جون بدم حسین؟

نگران، سر صبر، عطشان و … شهید شد.

ای احترام واجب زینب س چه بی‌احترامت کردند…

سر قبرم چو بخوانند دمی روضه‌ی او سر خود با لبه‌ی سنگ لحد می‌شکنم

ای شاه عقیق یمن‌ت کو؟

جمعه بود دهم محرم سال ۶۱؛ساعت ۳ظهر و حسین(ع)پنجاه و هشت سال داشت.

ناله‌ی بُنَيَّ گفتن مادری عرش خدا را بلرزه انداخته.

همان هایی که از حیدر بُریدند؛ حسین بن علی را سر بریدند... @alaviaat | یابن‌مرتضی