.
❇️ بخشهایی از نشست سوم
«بررسی تکوین گفتمان حقوقی زنان از پیش از مشروطه تا پایان پهلوی اول»:
گفتمان حقوقی زنان، با پیشینهای که قبل از مشروطه داشت و با تجربههایی که از جنبش مشروطه آورد، در قالب گفتمان حقوقی منسجم فعال شد. در سال ۱۲۹۹، چهار نشریهی
عالم نسوان، زبان زنان،
نامهی بانوان، و
جهان زنان مجوز انتشار گرفتند. دراینمیان،
زبان زنان بهعنوان سندی حقوقی و تاریخی در گفتمان زنان اهمیت دارد، به این دلیل که نخستین نشریه در حوزهی زنان است که مجوز انتشارش بهنام یک زن صادر میشود.
ارتباط گفتمان زنان با قدرت سیاسی در سه دوره قابلبررسی است: دورهی اول، از ۱۲۹۹ تا ۱۳۰۴، که با قدرت گرفتن رضا خان، مقالات و انتقادات شدیدالحنی دربارهی او و دولت نوشته میشود (
زبان زنان ۱۲۹۹)؛ دورهی دوم، از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۱۲، که دیگر از انتقاد از قدرت سیاسی خبری نیست و زنان مانند دیگر فعالان اجتماعی با روند مدرنیتهی رضا شاه همراه میشوند؛ دورهی سوم، از سال ۱۳۱۲ تا ۱۳۲۰، که فعالیت زنان در مطبوعات و سازمانها ممنوع میشود و قدرت سیاسی همهی نیروهای اجتماعی را به زیر سلطه خود درآورد. بهطورکلی، مجموعهی پیامهای تولیدهشدهی گفتمان حقوقی زنان را میتوان در چهار گروه قرار داد: ۱. حقوق هویتی و شخصی، ۲.حقوق خانوادگی، ۳.حقوق اجتماعی و اقتصادی، ۴. حقوق سیاسی.
۱. حقوق هویتی و شخصی زنان: متداولترین محتوای متون این دوره بیانگر شناخت از احوال شخصیهی زنان در نسبت با جامعه و خانواده و در درجهی دوم، حق تمتع و استیفای آن است، بدین معنا که زنان نیز مانند مردان اهلیت و شایستگی برخورداری از یکسری حقوق را دارند و تلاش زنان در بهدستآوردن این حق در قانون مدنی در رابطه با اشخاص مصوب ۱۳۱۳ و ۱۳۱۴ انعکاس یافت.
۲. حقوق خانوادگی: بهطورکلی، زنان تا سال ۱۳۱۲ بهلحاظ حقوقی و قانونی در موقعیت بدی قرار داشتند. تصویب قوانیـن حمایت از خانواده با تأکید بر ثبت ازدواج، قيد شروط ازدواج، تثبيت سن ازدواج براي دختران از ۱۳ و پسران از ۱۵ سال، و ضرورت اطلاعرساني داماد درمورد ازدواجهاي پيشين از اقداماتي بود كه بهمنظور حفاظت از نهاد خانواده بـه.اجـرا درآمـد و البته زنان را تا اندازهای منتفع ساخت.
۳. حقوق اجتماعی و اقتصادی: در گام بعدی تلاش مدافعان حقوق زنان بر تغییر نگرش مردان به موقعیت زنان در جامعه و توسعهی فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی آنها بود. بنابراین، مشارکت اجتماعی برای گروهی از زنان که به استقلال اقتصادی خود میاندیشیدند ممکن شد (
زبان زنان ۱۳۰۱: ش ۲، ۷). در این دوره، برابری جنسیتی و تساوی حقوق اجتماعی زنان با مردان از خواستههای زنان بود (
عالم نسوان ۱۳۰۶: ش ۲). یکی از بحثبرانگیزترین موضوعات این دوره دفاع سرسخت گفتمانِ سنتی از حجاب بود که آن را به نمادی هویتی تبدیل کرد؛ درمقابل، گفتمان زنان با انتقاد از حجاب آن را مانع پیشرفت و حضور زنان در جامعه میدانست. کشف حجاب و اصلاح افكار مردان دربارهی حجاب بهشکل انتقادات تندی بهویژه در نشریهی
زبان زنان در سال ۱۲۹۹ مطرح شد.
۴. حقوق سیاسی: حقوق سیاسی زنان، که با عنوان حق رأی و حقوق مندرج در قانون اساسی شناخته میشود، مطالبهای حداکثری و فراتر از انتظار برای طبقهی حاکم بود، که تا سال ۱۳۴۲ به نتیجه نرسید.
گفتمان زنان نمایندگی زنان طبقات اجتماعی بالا را برعهده گرفت؛ با روشنفکران و نواندیشان دینی برای هدف برابری جنسیتی و استرداد حقوق پایمالشده همراه شد؛ و زنان ناآگاه شهری، جامعهی سنتی، و روحانیون ضدزن را مخاطب مقالات خود قرار داد. درنهایت، این گفتمان بهدلیل بیسوادی جامعه از بدنهی جامعهی زنان گسست، و نتوانست دایرهی نفوذ خود را گسترش دهد و اکثریت زنان شهری و روستایی را با خود همراه سازد.
@zanaanandishe1402