Sums Tweet | سامز توییت

نظر نامحبوب: نسل Z فقط اطلاعاتش در زمینه‌ی تکنولوژی بیشتر از نسلای قبله وگرنه در بقیه‌ی زمینه‌ها هیچ حرفی برای گفتن ندارن خیلیاشون هم پررو و متوقع و خودبرتر بینن

نظر نامحبوب: نسل Z فقط اطلاعاتش در زمینه‌ی تکنولوژی بیشتر از نسلای قبله وگرنه در بقیه‌ی زمینه‌ها هیچ حرفی برای گفتن ندارن خیلیاشون هم پررو و متوقع و خودبرتر بینن

✅ فرم اعلام داوطلبی برای عضویت در شورای مرکزی انجمن های سیاسی با گرایش اصلاح طلب 🔗 https://survey.porsline.ir/s/6coQLMGc 📝 این فرم جهت ارزیابی آماری برای احیای انجمن های سیاسی با گرایش اصلاح طلب (انجمن اسلامی و انجمن امید) طراحی گردیده است. چنانچه متقاضی احیای این انجمن ها با عضویت در شورای مرکزی آنان و قبول مسئولیت های رسمی هستید، لطفا این فرم را پر کنید. 👈 پس از تکمیل فرم، در صورت به حد نصاب رسیدن تعداد افراد، با شما ارتباط خواهیم گرفت و اقدامات لازم جهت احیای انجمن های مذکور انجام خواهد شد.

#هعییییی 👩‍🦯

همین که از این مرحله عبور کردم یعنی هنوزم زندوی قشنگیای خودشو داره 😂

ما بیشتر مواقع منتظر هستیم تا مسیر تمام شود، تا با مهر تأییدی که به دست می آوریم احساس خوشبختی کنیم اما درست زمانی که مسیر را تمام می کنیم، حسرت آن را می خوریم و شاید آرزو کنیم که ای کاش دوباره به مسیر برگردیم. مسیر قبلی تمام شده، احساس خوشبختی حس نمی شود، پس دوباره مسیر جدیدی را شروع می کنیم به این امید که شاید این بار خوشبختی را حس کنیم. حس کردن خوشبختی حس کردن مسیری است که خودمان تلاش می کنیم تمامش کنیم اما موضوع اصلا تمام کردن یا نکردن نیست، موضوع تلاشی است که در مسیر انجام می دهیم. این تلاش هرچقدر سخت تر باشد و مسیر با چالش های بیشتری همراه باشد، احساس خوشبختی عمیق تر خواهد بود، مخصوصا اگر بتوانیم مسیر را به پایان برسانیم. بسیاری از ما خاطرات سختی داشته ایم مثلا امتحانی که سخت بوده و هفته ها درس خوانده ایم و بی خوابی کشیده ایم تا در امتحان موفق شویم. در همان فرآیندی که برای امتحان تلاش می کردیم، بخشی از ما آرزو می کرده که ای کاش زودتر از زیر این فشار خلاص شود و بخش دیگری در وجود ما لذتی مبهم را تجربه می کرده و بی خوابی ها را طاقت می آورده. این لذت مبهم همان احساس ناپایدار و گنگی است که خوشبختی نام دارد.

لحظه ای که نمره اون درسی که خیلی استرسشو داشتم تو سایت میبینم و میفهمم پاس شدم: 1:11

الان یه بچه ی ۴ ساله رو آوردن اورژانس. همکار دیگه ای براش پنیسیلین نوشته بود و همکاران پرستار هم تزریق کردند. حتی آخ هم نگفت! فقط بعد از تزریق خیلی جدی به باباش گفت: من که گریه نکردم ولی تو چرا دروغ گفتی بهم که امپول نمیزنیم! جمله آخر این بچه خیلی دردناکه... یه لحظه بهش دقت کنین! 🥲

خیلی اتفاقی از یکی از کانال های کنکور سر در آوردم و با خوندن توصیه های روز قبل کنکور قلبم ریخت. فک کنم تا آخر عمر شبا کابوس کنکور ببینم و استرس داشته باشم

بلاخره اکسم پیام داد😃