Gulim🌺🌺

Tasavvur uchun. Tekin & Simora🤍

РЎМОЛ * Мабрур бироз шу алфонзда қабрга қараб турди. Симоранинг овози чиқмай қолгани сабаб ич-ичидан ҳавотир ола бошлади. — Тўхтат! Бўлди қил! Ҳаммасини тўхтат! Бир пайт қўриқчига қарата бақириб юборди. Қўриқчи нима бўлганини тушунмай қолди. — Тезда Симора ва болаларни тобутдан олиб чиқ. Қабрни оч! Бўл! Нега бақрайиб турибсанлар сенлар ҳам айтилган ишни қилларинг?! Мабрур қабристоннинг бошига кўтариб бақирар эди. Қўриқчилатр югуриб бориб қабрни қазий бошлашди. Тобут кўринмай кетганди. — Нима бўлди Мабрур бей? Нега ундай қилаябсиз? Ўлса ўлиб кетмайдими? Васфия хоним жим туролмади. Мабрур Васфия хонимнинг ёнига келиб, ёқасидан олди. Хотин Мабрурнинг тўсатдан қилган ишидан чўчиб кетди... — Сенга кимдир гап бердими? Қарорларимни муҳокама қилма! Қилгудек бўлсанг шу қабрга ўзингни тириклайин тиқаман! Мабрур Васфия хонимнинг итариб юборди. Аёл шўрликнинг нафаси ичига тушиб кетди. — Тезроқ бўлсаларинг-чи! Ландавурлар! Мабрур кутиб ўтиролмади ўзи ҳам қабрнинг қазий бошлади. Тўрт киши тезда қазиб ташлашди. Мабрур қабр ичига тушиб тобутни бир ўзи кўтариб олиб чиқди ва тобут ичини очди. Симора ва болаларнинҳ кўзлари юмуқ холда эди. — Ҳой қараб турмасдан болаларни ол! Бир четкада турган Васфия хонимга қараб бақирди Мабрур. Васфия хоним индамай тобут ичидаги Саадни қўлига олди. Алейнани бўлса ўша ердаги бир қўриқчи олди. Симорани эса Мабрурнинг ўзи тобутдан чиқариб олди. Қиз қимирламас эди. — Симора ўзинга кел! Симора! Мабрур Симоранинг юзига ура бошлади. — Жаноб чақалоқ нафас олмаябди! Алейнани кўтариб олган қўриқчи шундай деди. — Нега олмас экан?! Олади! Мен билмайман бир амаллаб ўзига келтирасанлар! Мабрур қўриқчига қараб бор овозда бақирди. Қўриқчи болани икки оёғидан ушлаб орқасига ура&ура бошлади. Кўп урунишларидан сўнг бола йиғлаб юборди. Саадни ҳам шундай қилишди. Болалар йиғлар эди. Симора бўлса ҳали ўзига келмаганди. — Симора илтимос кўзларингни оч! Симора! Мабрурнинг кўзлари ёшланди. — Мени кечир! Ҳаммасига мен сабабчиман! Сенга бўлган нафратим кўзларимни кўр қилганди. Мени кечир Симора. Илтимос кечир. Мабрур Симоранинг қучоқлаб олди. Бироздан кейин Симора ҳам кўзларини очди. — Ааааахх! Бошида кучли оғриқ турди қизни. Мабрур Симоранинг бағридан чиқариб, қизнинг кўзларига тикилди. — Худога шукур ўзинга келдинг. Сени йўқотиб қўямаб деб қўрқиб кетдим. Мабрур иккинчи мароталаб Симоранинг бағрига босди. Қиз ҳеч нарсани тушуниб ургурмасидан,палиция ва Текин етиб келишди. — Ҳеч ким жойидан қимирламасин! Бақирди палициячилардан бири. Қуролларини Мабрурнинг одамларига ўқталиб турарди. Мабрур палициянинг кўриб Симорани бағридан чиқарди ва ўрнидан турди. Текин Симора томон югуриб бориб уни бағрига олди. Қизнинг сочларини силар эди. Кўкариб қон талаш бўлиб кетган юзларига ачиниш ҳиси билан қарарди. — Гулим мени кечир! Сени асрай олмадим! Кечир. Текиннинг кўзлари ёшланди. Симоранинг қаттиқроқ бағрига босди...

#tabassum Shaʼbiy aytadi: “Mugʻiyra ibn Shoʻbaning bunday deganini eshitdim: “Meni shu vaqtgacha hech kim yengolmagan edi. Lekin Bani Horis ibn Kaʼb qabilasidan bir gʻulom ustun keldi. Men Bani horislik bir qizga sovchi qoʻygandim, yonimda u‌sha yigit bor edi. U meni talabgor ekanimni ko'rib, “Ey amir, unga xaridor boʻlmay qoʻyaqol”, dedi. “Nega unday deysan?” desam, “Bir kishi uni oʻpganini koʻrdim”, dedi. Shu zahoti U qizdan voz kechdim. Keyin eshitsam, oʻsha yigit xuddi shu qizga uylanibdi. Uni topib, “Sen bir kishi uni oʻpganini koʻrdim degandingku!” desam, jilmayib, “Ha, otasi peshonasidan oʻpganini koʻrgan edim”, dedi”. Honiy Al Haj “Solihlar gulshani” kitobidan