گَنگ‌‌شِعر

من کلا واسه دوستی یا رابطه با آدما ساخته نشدم، چون هیچ حرفی ندارم براشون بزنم، چون اینجوری ام که خب اصلا حرفای من براش مهمه؟ یا پیشنهاد بیرون رفتن بدم چون کلا معذبم که نکنه خسته شه یا دلش نخواد بیاد.کلا آدم تنهایی ام و فکر کنم کم کم باید اینو بپذیرم.

‏بچه بودم از سیگاریا بدم میومد، سیگاری شدم. یکم بعدتر از کسایی که مشروب میخوردن بدم میومد، مشروب خور شدم. الان ک دقت میکنم از کونیا هم بدم میومد! خدایا خودت رحم‌ کن.

همه خونواده های مذهبی یه خروجی غیر مذهبی دارن.

توی تابستون از ارتباط با آدما متنفر می‌شم، یعنی با یکی قرار می‌ذارم دو دیقه بعدش با خودم می‌گم بشر این دیگه چه گهی بود خوردی تو این گرما؟

تو استخر موقع شنا دستم خورد به “ممه” یکی، برگشته میگه گلمممم این پروتز بترکه بدبختم، دیگه امریکاییش وارد نمیشه! گفتم ببخشید، چک کن ببین پنچر نشده. کم بدبختی داریم، ملت هم پلاستیکی شدن دست بزنی بهشون میترکن زنیکه پلاستیکی

از موقعی که اول من احوالپرسی نمی‌کنم، از خیلیا خبری نیست

کاش میشد تمام این سخنرانای انگیزشی رو کرد زیر آب و همینجوری که دارن خفه میشن بهشون گفت: فقط مثبت فکر کن

‏کاش تعداد دقیق سجده هارو مشخص کنین، سر نماز اشتباهی به جای دوتا سجده سه تا رفتم با خدا لب تو لب شدیم

به دوست دخترم میگم دلم برات تنگ شده میگه تنگ شده یا بلند شده؟

ولی خدا میدونست من چه بکن در رویی میشم بهم کی*ر نداد