أرِح قَلبی🤍

فجرية يوم تاسوعاء ١٤٤٦ هـ للشيخ #بندر_بليلة تحبيرية جميلة من سورة غافر

وشت كتبنا من الأمل وكلامنا تنبت. ما از امید نوشتیم و تمام کلماتمان جوانه زدند..

یالله! سالها پیش موسی و بنی‌اسرائیل را در چنین روزی از شر فرعون رها کردی؛ دریایی باز شد و معجزه‌ای اتفاق افتاد و قدرت تو مثل همیشه غالب و پیروز شد. یاربی، روزه داران امروز را هم چون بنده‌ات موسی شادکن و عجایب قدرت و نهایت رحمتت را به آنها نشان بده و دریای ناممکن‌ها و مشکلات و غم‌هایشان را با معجزه‌ی رحمت و قدرت برایشان بشکاف. یالله، در قلب ما نسبت به تو رجا و امیدی‌ست؛ ناامیدمان نکن... آمین 🤍

همه‌ی پیروزی‌های بزرگ و حقیقی در این دنیا، لزوما شادی‌آور و حتی نمایان نیستند. می‌توانی برای اندکی، برنده‌ای ساکت و پنهان بمانی؟! 🤍

شکستگی دست پسربچه خیلی وضعش بد بود و پنج روز با آن حال متوجه‌اش نشده‌بودند، متوجه نشده‌بودند چون مثل حالا، در جواب سوال خانواده‌اش هم که پرسیده بودند دستش چقدر درد دارد؟ گفته‌بود عادی، معمولی.. راستش این توصیف را از هیچ بیماری نشنیده‌ام و نتوانستم هیچ برداشتی داشته‌باشم؛ انگار معمولی یعنی خنثی، یعنی صفر. عادی بودن، چقدر عجیب است این کلمه در دنیایی که همه می‌خواهند خاص، عالی، متفاوت و فوق العاده باشند و همه‌چیز در نگاهشان یا خوب باشد یا بد، یا زیاد یا کم، انگار خالی از معنی است. مثلا وقتی در توصیف یکنفر بخواهی بگویی عادی، انگار گفته‌ای پیش‌پا افتاده؛ حالتی که عین بی‌حالتی‌ست. *** بزرگ شدی می‌خواهی چطور باشی؟ عادی. اصلاً حالا عادی بودن فراموش‌شده و شبیه عیب است انگار. اما باز هم عادی بودن خوب است بنظرم اگر بهای متفاوت شدن، دورشدن و کوچک‌شدن ارزشها باشد. اصلا با دیدن بهای بعضی متفاوت بودن‌ها آدم عاقل خدا را شکر می‌کند که معمولیِ ساده باقی‌مانده. البته اگر همه به سمت متفاوت بودن بروند در نهایت یک روز همین عادی‌ها، متفاوت می‌شوند. 🤍

راستش من هیچ‌وقت خانوم‌هایی که با ناراحتی از آشپزی حرف می‌زنن رو درک نکردم! شاید چون مادربزرگم دیوانه‌وار عاشق این کار بوده و ژن کدبانو بودنش رو به منم داده اگرچه که هنوز خیلی به اون معنا بالفعل نشده! بعضیا هم می‌گن «به خاطر اینه که هنوز نرفتی خونه‌ی خودت که هرروز انجامشون بدی» یا دلایل دیگه از جمله اینکه هنوز اول راهی و... من ولی هیچ‌کدومشون رو قبول ندارم. :) کلا هم نمی‌فهمم بعضی از این متأهل‌ها چه اصراری دارن که تجربه‌هاشونو تعمیم بدن به همه! و با جملات قصاری که با " صبر کن هنوز ... " شروع می‌شه، تمام ذوقی که می‌تونی حتی از تصور مسئولیت‌هات داشته باشی رو در لحظه کور کنن. هرچی که هست به نظر من نفس زندگی اجتماعی _ به ویژه در بعد عاطفیش_ علی‌رغم تمام آسیب‌ها، خستگی‌ها و چالشهایی که ممکنه در پی داشته باشه، شوق عجیبی داره. اینکه صبح زودتر از بقیه‌ی خانواده بیدار بشی و چیزی آماده کنی و صداشون بزنی، خیلی قشنگه. اینکه یاد بگیری تخم مرغ چند دقیقه باید داخل آب جوش بمونه تا زرده‌ش همون حالتی بشه که دوست داره، خیلی قشنگه. زندگی رو همین جزییاته که می‌سازه. و هیچ اتفاق کوچیکی وجود نداره که مهم نباشه... زندگی تکرار شیرین و جاری در بین همین جزییات کوچیکه؛ حیفه با غر زدن و بی‌اهمیتی از کنارشون رد شد.

*-و چون بر لغوى عبور كنند، كريمانه بگذرند...**

تلاوة لخواتيم سورة الفرقان للشيخ أ.د. ياسر الدوسري | عشاء الأحد 8-1-1446