SaraNaeiji_studio

نوشته‌بود: کاش از تو دختری داشتم شبیه به تو، تا همانطور که پیر شدنِ خودم را می‌بینم، جوان شدنِ تو را هم ببینم... و زیبا بود، خیلی زیبا... @saranaeijii

چه میدونم مثلا زنگ بزن بگو نخواستم صدات از یادم بره! @saranaeijii

و‌ هنوز هم اسم تو… تنها اسمی است در زندگی من، که‌هیچ‌کسی نمیتواند چیزی در موردش بگوید! @saranaeijii

رفت… ولی برای تا ابد ندیدنش زود بود! @saranaeijii

مبتلا نیستید که بدونید دچار بودن یعنی چه…

کاش آدم‌ هيچ‌وقت شرمنده خودش نشه! شرمنده دلش… @saranaeijii

برای اولین بار بود توی این نقطه از زندگی بودم! جایی که واقعا چیزی برای از دست دادن نداشتم… جایی که پلای پشت سرم خراب شده بودن و مسیر برگشتی نبود! جایی که انگار لخت و عریان باید به صلابه کشیده میشد همه افکار من! جایی که باید میشنیدم واقعیت تلخی رو که میدونستم فقط میخواستم بشنوم تا محکم بخوره توی صورتم؛ تا دردش همیشه همراهم باشه!! ولی خودمو دوست داشتم!! وجودم میلرزید… اشکام سر میخورد… نفسم تیکه تیکه شد… ولی همه دوست داشتنم رو جمع کردم و شد جرأت! شد جسارت!! شد قدرت حرف زدن! می‌دونستم حرف بزنم خیلی چیزا خرابتر میشه! حرمت!! اون ته مونده‌ی حرمت گذشته‌م… ولی گفتم! بغضم رو قورت میدادم و صدامو محکم‌تر میکردم که بتونم بگم: من توی آدم کذشته‌مم از تُ میگفتم و همیشه ایستاده‌م برای دوست داشتنت! حتی به اشتباه! من همه جا برای دوست داشتنت تاوان دادم، ولی زنونه ایستاده‌م! همیشه محکوم میشدم ولی تو اولویتم بودی! من این جسارتم رو که الان اسمش شده حماقت، هیچوقت فراموش نمیکنم!!! @saranaeijii

با صدای بلندی که توش پر از تحکم بود گفت: یا تا آخر عمرت بگو پشت و پناه ندارم و داد و قال کن و خودت رو از دست بده؛ یا بپذیر بی‌کسی! و خودت کسی برای خودت!! اشکام سر میخورد … درد حرفاش انقدر بود که از توان دردایی که داشتم خارج بود! چیه این پذیرش که انقدر درد داره لعنتی!