Лекар Белавешкін пра здаровы лад жыцця.

"Штодзень па кроплі выціскаць з сабе маскаля... І прачнуўшысь аднойчы раніцай, уцяміць што нарэшце ты прачнуўся беларусам"

Шмат з таго, што мы сёння назіраем выклікана распадам і дэградацыяй эліт. Выбітны артыкул у абарону элітызму ад майго улюбенана кансерватара Скрутана (раю яго кнігу пра кансерватызм). https://www.belaveshkin.org/2023/12/blog-post_96.html

Непапулярны прэзідэнт ці кароль - гэта нашмат лепш, чым папулярны. Бо яму нашмат цяжэй мабілізаваць краіну на вайны ці праводзіць шырокія рэпрэсіі. Папулізм дае карт-бланш палітыку. Таму прэзідэнт мае выбірацца па чарзе на год (як у Швейцарыi).

Як ад вірусаў мыслення залежаць нашыя ўчынкі і паводзіны. Новае відэа «Вірусы мозга, альбо Ментальныя вірусы» паводле нядаўняга посту. #мысленне #відэа

|The Washington Post Дыктатура Трампа становіцца ўсё больш непазбежнай. Мы павінны перастаць прыкідвацца. Давайце перастанем прымаць пажаданае за сапраўднае і паглядзім праўдзе ў вочы: у Злучаных Штатаў ёсць яўныя перспектывы прыйсці да дыктатуры, і яны з кожным днём становяцца ўсё больш рэальнымі. Фаза магічнага мыслення сканчаецца. У Трампа ёсць адна яўная перавага: агульнанацыянальны настрой менш чым за год да выбараў дэманструе аднолькава моцную агіду да абедзвюх партый. І ня важна, хто стаіць за палітычным паралюшам, дэмакраты ці рэспубліканцы. Трамп выступае супраць сістэмы. Байдэн з'яўляецца жывым увасабленнем сістэмы. То між двух зол людзі выбіраюць Трампа. Трампа чакае суд ён і хоча, каб яго транслявалі па тэлебачанні. Бо ўлада Трампа зыходзіць ад ягоных паслядоўнікаў, а не ад інстытутаў амерыканскага ўраду. Прыхільнікі любяць яго менавіта за тое, што ён пераступае рамкі. Ці будуць суддзі кідаць меркаванага кандыдата-рэспубліканца ў турму за непавагу да суду? Як толькі стане ясна, што яны гэтага ня зробяць, баланс сіл у залах судоў і ў краіне ў цэлым зноў будзе на карысць Трампа. Ці спыніць яго будучы Кангрэс? Прэзідэнты могуць шмат зрабіць у нашыя дні без ухвалы Кангрэсу, як паказаў нават Барак Абама. Канчатковым абмежаваннем для прэзідэнтаў заўсёды было іхняе ўласнае імкненне да бліскучай спадчыны, поспех якой традыцыйна вымяраецца ў тэрмінах, прыблізна роўных дабрабыту краіны. Але ці так думае Трамп? Па ўсім відаць, што ён прагне выключна персанальнай славы. Ці ператворыцца прэзідэнцтва Трампа ў дыктатуру? Шанцы вялікія. Варта троху зазірнуць у галаву Трампа і ўявіць сабе ягоны настрой пасля перамогі на выбарах. Ён правёў папярэдні год, намагаючыся ня трапіць у турму, пакутуючы ад хвалі крытыкі і няздольны рабіць тое, што яму падабаецца больш за ўсё: помсціць. Падумайце пра ярасць, якая назапасілася ў ім. А большасць амерыканцаў будуць займацца сваімі надзённымі справамі, ім можа быць усё адно, гэтак жа як многім расіянам і венграм усё адно. Трамп, магчыма, ня хоча ці ня мае патрэбы ў трэцім тэрміне, але калі б ён вырашыў, што хоча яго, як ён часам паказваў, ці спыніць яго 22-я папраўка? Ці з'яўляецца пагружэнне ў дыктатуру непазбежным? Не. Нішто ў гісторыі не непазбежна. Непрадбачаныя падзеі мяняюць траекторыі. І, магчыма, нават калі ён пераможа, ён не зробіць нічога з таго, што, па яго словах, збіраецца зрабіць. Вы можаце суцешыцца гэтым, калі хочаце. Аднак несумненна, што шанцы на тое, што Злучаныя Штаты зваляцца ў дыктатуру, значна ўзраслі. • • • Аўтар малюе да болю знаёмую карціну станаўлення дыктатуры ў дэталях. Амерыканскаму чытачу ўсё гэта падасца неверагодным, але мы-та з вамі ведаем, наколькі гэта рэальна. ТУТ мой скарочаны пераклад гэтага тэксту

Цікавы канал пра крытычная мысленне.

Уводзіны ў палітычнае прагназаванне Найгоршая якасць для аналітыка: быць у нечым перакананым, але не ўсведамляць гэтага. Рэфлексія — нашае ўсё. Перш як узяцца за справу, аналітык павінен максімальна крытычна перабраць увесь свой набор аксіём. Якія прынцыпы аналітык мае прымяняць да чужых, а галоўнае ўласных прагнозаў: Прынцып альтэрнатыўнасці Гэта значыць прагназуючы нешта, прадугледжвайце варыянт В, а лепей і С. Ніякі прагноз безальтэрнатыўным быць ня можа, бо тады ён становіцца чыстай вады шарлатанствам. Прагноз без альтэрнатыў — гэта прафанацыя. Асцерагайцеся занадта гарманічных наратываў Прагноз — гэта заўсёды апавяданне з выкарыстаннем элементаў мастацкага апавядання, без якіх губляецца кароткасць, яркасць і захапляльнасць апавядання. Але калі прагноз уяўляе сабой адну паслядоўную безальтэрнатыўную гісторыю, ён ператвараецца ў казку. Правяральнасць Неабходна, каб была магчымасць любы прагноз пацвердзіць або абвергнуць. Напрыклад, мала хто меркаваў, што Расія нападзе на Ўкраіну. Але былі і тыя, хто казаў, што гэта абавязкова адбудзецца. Як яны прыйшлі да сваіх высноў? Але ж ніхто ня хоча быць абвергнутым. Гэтых непрыемных эмоцый людзі пазбягаюць двума спосабамі: 1. Прадказаць тое, што абавязкова (100%) рана ці позна адбудзецца. Мы ж ведаем, што нават паламаны гадзіннік двойчы на суткі паказвае правільны час. 2. Зрабіць прагноз максімальна туманным. Як Настадамус: два войскі сустрэнуцца на воднай мяжы і крумкач падзе між імі камянём — каротка, туманна і трывожна. Што гэта можа значыць? Халера яго ведае. Метады прагнозаў Метадаў шмат, але верхнеўзроўнева іх можна падзяліць на аб'ектыўныя і спекулятыўныя. Важна разумець, што гэта зусім ня значыць «добрае» і «дрэннае». Аб'ектыўныя метады — гэта метады, якія грунтуюцца на канкрэтных наяўных дадзеных. То бок гэта метады пабудовы трэндаў праз ужо вядомыя кропкі, экстрапаляцыі сённяшняга дня ў заўтра. Спекулятыўныя метады — гэта метады, якія грунтуюцца на тэарэтычных дапушчэннях, сыходзячы з відавочна няпоўных дадзеных. Важна памятаць, што вы ніколі ня будзеце мець усю інфармацыю, але вы можаце мець дастатковую інфармацыю. Умець апісаць абсяг дастатковай інфармацыі — гэта значыць ведаць, якія пытанні патрабуюць адказаў. А гэта значыць — мець план для сваёй аналітычнай працы. • • • Гэта асноўныя тэзісы з лекцыі Кацярыны Шульман «Уводзіны ў палітычнае прагназаванне». Цудоўная лекцыя. Самыя важныя думкі я выклуў ТУТ.

Імітуючы ахвяру. Калі вы не можаце схаваць сляды злачынства, прыкідвайцеся яго ахвярай! Адзін з частых спосабаў маскіроўкі драпежніка — гэта імітаваць ахвяру. Рыбы-ўдзільшчыкі выкарыстоўваюць выраст на галаве, які імітуе рухі параненай рыбы, прыцягваючы рыб, якія самі становяцца здабычай. Павук-краб прыкідваецца параненым, каб прывабіць насякомых. Шматлікія птушкі і млекакормячыя імітуюць раненні для падману. Тое ж самае робяць і людзі. Муж б'е жонку, сцвярджаючы "ты мяне вымусіла," "для сям'і будзе лепш," "я ахвяра тваіх нараканняў." Агрэсар выклікае ў ахвяры пачуццё віны, быццам бы яна сама і яе паводзіны вымусілі агрэсара напасці. А так гэтага б не было. І ўвогуле агрэсар не атакуе, а толькі шчыра хоча дапамагчы! Маючы справу з такім паводзінамі, памятайце, што "псеўдаахвяра" заўсёды знойдзе спосаб перакласці ўсю віну на вас. Прычыненне гвалту агрэсар заўсёды называе "я хацеў табе дапамагчы," а ваша супраціўленне выклікае лютасць "ах ты няўдзячная." Гэта датычыцца не толькі хатняга гвалту. Напрыклад, Расея выстаўляе сябе ахвярай і імітуе высакародныя намеры па абароне "рускамоўных украінцаў," Гітлер абараняў "прыгнечаных немцаў Польшчы," хамасскія тэрарысты апраўдваюць масавыя забойствы тым, што "гэта мы ахвяры." Усё гэта — проста камуфляж, спробы схаваць агрэсію. Пазіцыя ахвяры дапамагае агрэсару зняць з сябе адказнасць за паводзіны, бо можна лёгка вінаваціць іншых, калі вы ахвяра і хочаце, як лепш. Такая тактыка выкарыстоўваецца і супраць беларускай мовы. Агрэсар атакуе вас что калі вы размаўляце па беларуску, дык вы "дыскрымінуеце рускамоўных беларусаў". Гвалт і прыніжэнне беларускай мовы маскіруюцца нібыта на клопат, а сабе гэтыя людзі лічаць "ахвярамі", "дыскрымінуемымі". Ен абвінавачвае вас, что гэта вы справакавалі рэпрэсіі, гвал і вайну. Не паддавайцесь падману. Не паддавайцеся газлайтынгу. Агрэсар спачатку спрабуе зламаць вас маральна, навесіўшы пачуццё віны, прымусіўшы вас адчуць, быццам гэта вы вінаватыя. Для таго, каб вы перасталі супраціўляцца. Паглядзіце на сітуацыю аб'ектыўна — той, хто пачаў атаку і ўварваўся ў вашыя псіхалагічныя і фізічныя межы, хто імкнецца даказаць, што з вамі нешта не так, — гэта агрэсар. Як толькі вы пачнеце супраціўляцца, псеўдаахвяра пачне выстаўляць ахвярай сябе, а вас — агрэсарам. Драпежнік не мае жалю і гатовы выкарыстоўваць вашу эмпатыю як уразлівасць, каб ударыць мацней. Памятайце пра гэтую стратэгію нападу і будзьце ўстойлівыя да яе.

У многіх беларусаў нянавісць да беларускай мовы і культуры пры абажанні ўсяго расійскага - гэта частая праява псіхічнага сіндрому вядомага як "зліццё з агрэсарам" або "стакгольмскі сіндром". Яно назіраецца не толькі ў прыгнечаных нацый, але і пры сямейным аб'юзе і іншых формах гвалту, калі ахвяры абараняюць гвалтаўніка і змагаюцца за ягоныя інтарэсы пры поўным прыніжэнні сябе саміх. Ахвяры аб'юзу і сектаў ненавідзяць і атакуюць тых, хто спрабует ім дапамагчы.

Шаноўнае спадарства, абедзьве мае кнігі ёсць на Амазоне, адрэдагаваны і даступны для замовы. Воля да жыцця і Што і калі есці. Чытаць і падкрэсліваць і потым асьвяжаць прачытанае нашмат зручней! https://www.amazon.com/s?k=%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D0%B5%D1%88%D0%BA%D1%96%D0%BD&crid=1LL8SCMTICVKV&sprefix=%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D0%B5%D1%88%D0%BA%D1%96%D0%BD%2Caps%2C216&ref=nb_sb_ss_ts-doa-p_1_10