قصه‌ی من/🪴

خود را چو یافتی همه عالم از آن توست چشم از جهان بپوش، طلبکار خویش باش _صائب تبریزی

من تیره تر از آنم که تاریکی مرا بیند به هنگام زمین خوردن، کسی دست مرا گیرد _رهام هادیان

درونِ توست، اگر خلوتی و انجمنی‌ست برون زِ خويش، كجا می‌روی؟ جهان خاليست _دهلوی

یه سری ها هم هستن نمیدونی چیشد که اینهمه صمیمی شدین، ولی لازمه روزی بارها خداروشکر کرد به خاطر وجود و حضورشون، چون که کنارشون فارغ از هرچیزی حالت خوبه‌.

ساکنِ ظُلمت اگر شمعی ببیند می‌کُشد در میانِ مردمِ احمق نبر آگاه را _سجاد نجاری

"ارنی" کسی بگوید، که تُرا ندیده باشد تو که با منی همیشه، چه "تَری" چه "لَن تَرانی" _مولانا

رسد آدمی به جایی، که به جز خدا نبیند بِنگَر که تا چه حد است، مکان آدمیت _سعدی

هیچوقت هیچ مشکلی در زندگی ما اونقدر بزرگ نیست که جهانِ به این بزرگی بخواد بخاطرش تاریک بشه. _امیرعلی قـ

هرکس بدِ ما به خلق گوید ما چهره ز غم نمی‌خراشیم ما خوبیِ او به خلق گوییم تا هردو دروغ گفته باشیم! _کمال‌الدین اسمائیل

همان به کاین نصیحت یاد گیریم که پیش از مرگ یک نوبت بمیریم _نظامی