𝘉𝘜𝘉𝘉𝘓𝘌𝘎𝘜𝘔 𝘋𝘐𝘈𝘙𝘐𝘌𝘚

تمام تلاشم🥲

O

🎠حالا چرا روسی؟ وقتی می‌گویم دانشجو هستم و می‌پرسند دانشجوی چه رشته‌ای؟ خودم را برای هر واکنش‌ احتمالی‌ای از جانب مردم آماده می‌کنم. اکثر آدم ها سعی می‌کنند تعجب یا حتی تمسخر را در چهره‌شان نشان ندهند، زیاد شنیده‌ام که «بابا آخه کی می‌ره روسی بخونه؟» «اصلا به دردی هم می‌خوره؟» «روسی قبول شدن که کاری نداره، هر کسی می‌تونه دو ماه عمومی بخونه و راحتتت قبول بشه» البته که جلوی خودم نه و پشت سرم بله. یا حتی ترحم برخی افراد که با چشمان نگران نگاهم می‌کنند، شانه‌ام را نوازش می‌کنند و می‌گویند «عزیزم…بازار کاری هم اصلا داره؟» البته، کمابیش بهشان حق می‌دهم، رشته‌ایست که خودم هم قبل از خواندن دفترچه‌ی انتخاب رشته اصلا نمی‌دانستم وجود دارد، شاید هم چون هر سال در کل کشور صد و خرده‌ای نفر بیشتر دانشجو نمی‌پذیرد انقدر گمنام است. تا حدی هم درست می‌گویند، قبولی در روسی نسبتا راحت است، منتها حتی به اندازه‌ی نصف دانشجویان این رشته خروجی مفیدی ندارد، نمی‌خواهم کسی را گول بزنم، منابع فارسی واقعا ضعیف است، زبان خیلی سختی است، انگیزه‌ی زبانی دائما بالا و پائین می‌شود، حرف و حدیث این و آن هست و چه و چه. چیزی که من را به این زبان علاقه‌مند کرده، همین تفاوتش با سایر زبان هاست، مثل خودم که با بقیه‌ی آدم‌ها خیلی فرق دارم. شاید روسی مثل ژاپنی یا اسپانیایی از نظر مردم محبوب و دوست داشتنی نباشد، اما خودش است، نقش بازی نمی‌کند، همان‌طور که هست، هست، خودش را تغییر نمی‌دهد. می‌دانید؟ دارم از اصالت صحبت می‌کنم. روسی اصیل است، شاید به اندازه‌ی فرانسوی خوش آوا نباشد یا مثلا به اندازه‌ی فارسی غنی نباشد اما چیزی که هست را برای خوشایند دیگران تغییر نمی‌دهد، هر کسی‌ که بخواهدش، باید پذیرتش با همه‌ی سختی‌هایش و هر کس که نمی‌خواهدش نمی‌تواند تغییرش بدهد و بر اساس میلش عوضش کند، نهایتا اگر طرف خیلی ناراحت بود که چرا گرامرش این‌قدر عجیب غریب و گاهی کاملا غیر منطقیست، می‌تواند کاسه کوزه‌اش را جمع کند و برود دنبال هر زبان دیگری که دوست دارد، روسی خودش را درگیر کسی نمی‌کند که برایش وقت نمی‌گذارد تا درست حسابی پیچیدگی‌هایش را بفهمد. نه من، ‌و نه هیچ‌کدام از همکلاسی‌هایم روسی را به عنوان اولویت اولمان انتخاب نکردیم، دست زمانه ما را به این سمت کشید، روسی به ما گفت «من همینم که هستم، می‌خواین بخواین، نمی‌خواین نخواین!» من وقتی با روسی چشم در چشم شدم، ترسیدم از شباهت بینمان، اما ذاتش را پذیرفتم، با ظرافت‌ها و پیچیدگی‌هایش کنار آمدم، به سازش رقصیدم و عاشقش شدم. روسی شبیه به من است، یا من شبیهش هستم و شانس آوردم که در مسیرش قرار گرفتم؟ نمی‌دانم، ولی می‌دانم با هیچ زبانی عوضش نخواهم کرد، خوشحالم که مایه‌ی خوشحالی‌ام را پیدا کردم. تمام تلاشم این است که بتوانم بفهممش، درک کردن روسی مثل درک کردن خودم کار بسیار سختیست، واقعا دهان کسی که گیر من یا روسی بیوفتد سرویس می‌شود. ولی روسی مزایای خیلی زیادی هم دارد، همه‌اش بدبختی و سختی نیست، واقعا در شرایط کنونی یکی از بهترین زبان‌هاییست که می‌توانید یاد بگیرید، صادقانه می‌گویم، فرصت های کاری و تحصیلی زیادی هست، منتها باید همت داشته باشید در وهله‌ی اول مثل خودش فکر کنید و به سازش برقصید، بعد می‌بینید که چقدر دوست خوبی برایتان شده و چقدر کنارش خوشبخت و شادید. آلیونکا شنبه-شانزدهم دی ماه

خب بذارین تعریف کنم

قربونتتت