بوی میخک

دختری 3 ساله دارم و عدم تکمین همسرم را از دادگاه گرفتم ولی هنوز #طلاق نگرفته ایم و جدا زندگی می کنیم. آیا می توانم حضانت فرزندم را خودم بر عهده بگیرم؟ مطابق ماده 1169 قانون مدنی، حضانت فرزندان تا سن 7 سالگی بر عهده مادر است و پس از آن به تشخیص دادگاه می باشد. صدور حکم الزام به تمکین زوجه، نمی تواند مانع حق #حضانت مادر شود. اعتیاد (به الکل، مواد مخدر و قمار)، فساد اخلاقی و بیماری روانی هر یک از والدین و سوءاستفاده از طفل و ضرب و جرح مکرر طفل خارج از حد متعارف، از مواردی است که حضانت را خدشه دار نموده و دادگاه می تواند در این خصوص تصمیم بگیرد. https://t.me/wboyemikhak

♦️درنگ: نهاد سازمان ملل در امور زنان اعلام کرد با نرخ کنونی حاکم بر وضعیت تلاشها جهت حصول برابری جنسیتی در سطح جهان، 99 سال ونیم طول خواهد کشید تا هدف گذاریهای مربوط به برابری جنسیتی تحقق یابد . https://www.unwomen.org/en اطلاع رسانی یاد شده در واقع ابراز نارضایتی است از تلاشهایی که در جهت رفع بی عدالتی های علیه زنان در سطح جهانی جریان دارد. ihrciran @successfulwomen1

🔶 #گزیده زنها نیامدند قبرستان _تشییع جنازه وعیادت مریض به زن حرام است پدرم از حاج شیخ علی می پرسد _دیگه چه چیزائی به زن حرام شده؟ حاج شیخ علی به مخده تکیه می دهد وحرف می زند _ولایت عامه،قضاوت ومشورت هم به زن حرام است ... پدرم حرفهای شیخ علی را تکرارمی کند که تو دهنش بماند. _...بوسیدن سنگ حجر،دویدن میان صفا ومروه و داخل شدن خانه کعبه هم به زن ها حرام است. اما باهمه اینها،صنم همراهمان آمده است قبرستان وحالا دارد لنگان لنگان ، پشت سرمان می آید. هر وقت با پدر ومادرم رفته ام جائی ، همیشه مادرم پشت سرمان راه رفته است . هیچوقت نشد که حتی شانه به شانه مان هم راه برود. _مادر چرا اینهمه عقب می مونی؟ _زن همیشه باید پشت سر مرد راه بره پسرم _ولی مادر انگار من شنیدم که زنا میباس جلو باشن مادرم تو چشمهام نگاه می کند _نه مادر ، ما با اونا خیلی فرق داریم پیله می کنم تا خوب بفهمم که قضیه از چه قراراست _آخه چه فرقی داریم مادر؟ مادر خودش را راحت می کند _گناه داره ولی من به این سادگی دست بردارنیستم _گناه؟ مادرم کم حوصله شده است _گناه که نه ...ولی خب این رسم ورسوم ماس از حرفهای مادرم سر در نمی آورم .یعنی اصلا به عقلم جور در نمی آید. 📚 همسایه ها 👤 احمد محمود ⚛ @Zane_Ruz_Channel

📝 کارآفرینی شفایی برای قربانی خشونت خانگی 📍دستیابی به استقلال مالی یکی از مهم‌ترین راه‌های شکستن چرخه طولانی خشونت خانگی علیه زنان است. زمانی که زنان کنترل زندگی خود را به دست می‌گیرند و نیازهای اساسی خود مانند غذا، سرپناه و لباس را تامین می‌کنند در واقع آینده و سرنوشت خود را به دست می‌گیرند. استقلال مالی به زنان کمک می‌کند تا راحت‌تر از یک رابطه بیمار و خشونت‌آمیز خارج شوند، سلامت روحی و روانی فرزندان خود را تضمین کنند و چرخه خشونت را متوقف کنند. 🔶 با این حال کمتر به نقش کارآفرینی به عنوان راهی برای دستیابی زنان به استقلال مالی توجه شده است. با اینکه تلاش‌های زیادی برای مقابله با خشونت علیه زنان در سراسر جهان انجام می‌شود و با اینکه به قربانیان خشونت‌های خانگی برای دستیابی به استقلال مالی کمک‌های زیادی می‌شود اما این اقدامات بسیار محدود هستند. کمک برای دستیابی به استقلال مالی، به ویژه برای زنانی که خشونت‌های اقتصادی را تجربه کرده‌اند، اغلب در حد و اندازه بازگشایی یک حساب بانکی یا گرفتن وام و کمک‌های مالی و یافتن شغلی متناسب با سطح سواد و تجربه فرد باقی می‌ماند. 📍در این میان به کارآفرینی به عنوان مسیری برای بهبود و شفای قربانی خشونت توجهی نمی‌شود. در حقیقت کمک به زنان برای دستیابی به خودکفایی از طریق راه‌اندازی کسب‌وکارهای کوچک چندان مورد توجه نیست. این در حالی است که راه‌اندازی یک کسب و کار جدید توسط بازماندگان خشونت خانگی باعث می‌شود آنها کنترل زندگی خود را به دست بگیرند. 🔶 اما چرا به برنامه‌های کارآفرینی چندان توجه نمی‌شود؟ سونیا پاسی، بنیان‌گذار و مدیر موسس FreeFrom که در زمینه عدالت اقتصادی برای قربانیان خشونت‌های خانگی فعالیت می‌کند معتقد است گروه‌هایی که در زمینه حمایتگری فعالیت می‌کنند اغلب با مشکل نقدینگی و تقاضای زیاد مواجه هستند، بنابراین آنها اغلب به مسائل حیاتی و ضروری‌تر توجه می‌کنند. 📍پاسی می‌گوید داشتن کسب و کار شخصی برای زنانی که خشونت‌های خانگی را تجربه کرده‌اند راه مناسبی است که آنها را زودتر به هدف می‌رساند. او معتقد است کارآفرینی برای یک زنِ قربانی خشونت از یافتن یک شغل تازه آسان‌تر است. زیرا زنان آسیب دیده‌ی خشونت اغلب بخاطر سابقه خرابِ شغلیِ ناشی از غیبت‌های طولانی و ناکارآمدی نمی‌توانند شغل مناسبی پیدا کنند. همچنین قربانیانی که مسئول مراقبت و نگهداری از فرزندان خود هستند نمی‌توانند یک شغل ثابت و تمام وقت را دنبال کنند. 🔶 رئیس خود بودن به این زنان کمک می‌کند تا نه تنها از این چالش‌ها اجتناب کنند بلکه در صورت فراهم شدن شرایط مناسب، برخی از زخم‌های خود را التیام ببخشند. کارآفرینی می‌تواند به بازیابی توانایی‌های فردی و اعتماد به نفس تخریب شده قربانیان کمک کند و پس از تحمل سال‌ها رنج و خشونت، قدرت روحی آنها را بازگرداند. 📍زنانی که قربانی خشونت‌های خانگی هستند برای شفای جراحات روحی و جسمی و روانی خود به زمان نیاز دارند. آنها به مرور می‌توانند کنترل زندگی را به دست بگیرند. در این میان آغاز یک فعالیت اقتصادی و آموزش و تمرین آن می‌تواند روند شفا را سرعت ببخشد. کارآفرینی می‌تواند در بهبود جسم و روان قربانی خشونت موثر باشد./شاران #استقلال_اقتصادی #خشونت_خانگی ⚛ @Zane_Ruz_Channel

🔳 هرگز دست از روایت کردن بر نمی‌دارم 🔴 مقابله با مقصر دانستن بازماندگان تجاوز جنسی: 🔸تصور کنید تجاوز و حمله وحشتناک جنسی را پشت سر گذاشته‌اید. با بدنی کبود شده و لرزان سعی می‌کنید به پلیسی که پشت میزش خونسرد نشسته آنچه اتفاق افتاده است را توضیح دهید که با این پرسش مواجه می‌شوید: «چه لباسی پوشیده بودی؟» لباس آبی، جوراب و چکمه‌ای مشکی. این لباسی بود که پوشیده بودم. این‌ها را جسیکا لانگ بازمانده خشونت جنسی که در شش سال گذشته برای حقوق بازماندگان دیگر مبارزه کرده است، می‌گوید: این لباسی است که آن شب به تن کرده بودم. مواد مصرف کرده بودم. در آن شب به من تجاوز شد و به حال خود رهایم کردند تا بمیرم. 📍 سوال آن شب چه لباسی به تن داشته بودی یا سؤال‌های اهانت آمیزی از این دست، سؤال‌هایی هستند که بارها از بازماندگان تجاوز و آزار جنسی در سراسر جهان پرسیده می‌شود. بازماندگانی که به خاطر جنایتی که علیه آن‌ها انجام شده است مدام مورد سرزنش و نکوهش قرار می‌گیرند. 🔸برای برجسته‌سازی مقصر دانستن بازماندگان خشونت جنسی که زیربنای مطرح کردن این سؤال‌ها است سازمان «طلوع» با همکاری سازمان ملل اقدام به برگزاری نمایشگاهی در مقر سازمان ملل با عنوان «چه لباسی به تن داشتی؟» کرده است. این نمایشگاه قصد دارد با نشان دادن گستردگی خشونت جنسی در میان تمام فرهنگ‌ها بر این مهم تأکید کند «لباسی که قربانی به تن داشته است» نباید در تحقیقات انجام گرفته بر روی جنایت رخ داده دخیل باشد. 🟡 به دنبال عدالت 📍خشونت جنسی مسئله‌ای جهانی است که به رسمیت شناختنش عزمی بین‌المللی را می‌طلبد. بر اساس گزارش منتشر شده از سوی سازمان بهداشت جهانی حدود سی و پنج درصد از زنان یا به تعبیری یک سوم جمعیت جهان بازمانده خشونت جنسی هستند. این معادل جمعیت آمریکای شمالی و اروپا است که نشان می‌دهد تجاوز چگونه مسئله‌ای جهانی است. 🔸سامانتا مک کوی وکیل و فعال زنان که بازمانده خشونت جنسی است می‌گوید: چیزی که من به تن داشته‌ام نباید اهمیتی داشته باشد.او با تأکید می‌گوید محلی که من در آن قرار داشتم نباید تعیین کننده این موضوع باشد که «آیا من به اندازه کافی مراقب بوده‌ام یا نه.» سامانتا از سال ۲۰۱۸ به طور خستگی‌ناپذیری به دنبال تغییر قوانین در ایندیانا و تگزاس بوده است. او همچنان به نمایندگی از بازماندگان خشونت‌های جنسی به دنبال اصلاحات قانونی در این حوزه است. 🟠 تغییر روایت 📍در دنیای مد سوال «چه پوشیده بودی؟» می‌تواند قدرت بخش باشد و میزان خلاقیت و تأثیرگذاری را به نمایش بگذارد اما برای بازماندگان خشونت جنسی این سوال تبدیل به تاکتیک و آیین قربانی نکوهی شده است. در طول راه‌اندازی این نمایشگاه مشاهده شد که با «پرسیدن سوال چه پوشیده بودی؟» روایت بازمانده خشونت جنسی به سرزنش قربانی و شرمساری او تغییر ماهیت می‌دهد. این نمایشگاه منعکس‌کننده گستردگی افرادی است که از هر نقطه از جهان- از جمله یک کودک دوساله- خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند و مشهودتر از هر استدلال قانونی‌ای نشان می‌دهد که زنان و دختران بدون در نظر گرفتن لباسی که به تن داشته‌اند مورد حمله قرار می‌گیرند. #تجاوز #آزار_جنسی #سرزنش_قربانی ▫️ادامه مطلب 🔺🔺 ⚛ @Zane_Ruz_Channel

صحبت های مریم میرزا خانی با تنها فرزند خود آنا

کارزار سقط جنین: یک پیمان پرآشوب جنبش زنان و اتحادیه‌ها در کارزار دفاع از حق زنان برای سقط جنین تا حدودی با یکدیگر همکاری کردند. حملات مکرری به لایحه‌ی سقط جنین 1967 صورت گرفته بود. در 1975، «کارزار ملی سقط‌ جنین» در واکنش به ارائه‌ی لایحه‌‌ای اصلاحی راه‌اندازی شد. در ژوئن 1975، 40000 زن و مرد در تظاهراتی که توسط این کارزار برگزار شد، شرکت کردند. بنرهای متعددی از طرف اتحادیه‌های یقه‌سفید‌ها و بنرهای پراکنده‌ای از شعبه‌های کارگران معدن و کارگران ساختمان در جمعیت به چشم می‌خورد. بنرهای متعددی نیز از طرف گروه‌های سوسیالیستی و سازمان‌های زنان وجود داشت. اتحادیه‌های زیادی در کنفرانس‌های سالانه‌ی خود برای حمایت از سقط جنین قطعنامه تصویب کردند. کنفرانس زنان «کنگره‌ی اتحادیه‌‌های کارگری» در‌ 1975 با موافقت اکثریت عظیمی از شرکت‌کنندگان، قطعنامه‌ای را تصویب کرد که از سقط جنین بر اساس تقاضا حمایت می‌کرد. کمی بعد، خود کنگره نیز قطعنامه‌ی مشابهی را تصویب کرد. با این حال، «لایحه‌ی اصلاحی سقط جنین» به خاطر کمبود زمان پارلمان، هرگز به مجموعه‌ی قوانین راه پیدا نکرد. در 1976، کارزار ملی سقط جنین بسیج تازه‌ای علیه یک اقدام محدودیت‌آمیز دیگر یعنی لایحه‌ی 1977 ترتیب داد. هدف این لایحه سه چیز بود: کاهش دوره‌‌ی مجاز برای سقط جنین؛ تعیین جریمه‌ی بالاتر برای پزشکانی که از قانون سوء‌استفاده کنند؛ و لزوم امضای دو پزشک - به جای یکی - برای صدور تأییدیه. پانزده هزار نفر به تظاهرات پیوستند و جمعیت زیادی از کارزاری که در ادامه به راه افتاد، حمایت کردند. تصویب این لایحه نیز به خاطر کمبود زمان پارلمان با شکست مواجه شد. زمانی که یکی از نماینده‌های پارلمان به نام جان کوری پس از انتخاب دولت توری جدید در 1979، لایحه‌ی محدودیت‌آمیز دیگری را ارائه داد، «کنگره‌ی اتحادیه‌های کارگری» برای برگزاری تظاهراتی توده‌ای فراخوان داد. این تظاهرات در 31 اکتبر 1979 با حضور 80000 زن و مرد برگزار شد و سراسر لندن از طاق مارپل تا میدان ترافالگار را فرا گرفت. این «بزرگ‌ترین تظاهرات اتحادیه‌ی کارگری بود که برای دلیلی فراتر از قلمرو چانه‌زنی‌های سنتی جمعی برگزار می‌شد و همچنین گسترده‌ترین تظاهراتی بود که تا آن‌زمان در حمایت از سقط جنین برگزار شده بود.» (34) گروهی حدوداً 200 نفره از فمینیست‌های رادیکال جوان با اعتراض خشم‌آلودی اصرار داشتند که زنان باید این تظاهرات را رهبری کنند. کمیته‌ی راهبری «کارزار ملی سقط جنین» این خواسته را شدیداً رد کرد. آن‌ها می‌گفتند زنانی وجود دارند که... «در کل، مخالف مداخله‌ی «کنگره‌ی اتحادیه‌ها‌ی کارگری» هستند. سازمان‌دهی این تظاهرات توسط این کنگره نه برحسب تصادف و نه آن‌طور که عده‌ای گمان می‌کردند، اقدامی فرصت‌طلبانه بود. ما مشخصاً برای جلب حمایت «کنگره‌ی اتحادیه‌‌های کارگری» مبارزه کردیم، زیرا معتقد بودیم این بهترین راه گرد هم آوردن بیشترین تعداد مردم برای مخالفت با لایحه‌ی کوری است. بدون اتحادیه‌های کارگری هیچ امیدی برای دسترسی به زنان خارج از دایره‌ی جنبش زنان (و خوانندگان گاردین) وجود ندارد... ما سازمان‌دهی را در 1975، در تظاهرات زنان کارگر «کنگره‌ی اتحادیه‌های کارگری» آغاز کردیم و فریاد زدیم که «موضع این کنگره‌، سقط جنین رایگان بر اساس تقاضا است.» چهار سال بعد از این تاریخ نیز کماکان مشغول انجام همین کار بودیم... این زنان بودند که برای سیاست‌گذاری از طریق شعبه‌های اتحادیه‌های کارگری که در صف اول قرار داشتند، مبارزه کردند. مصادره‌ی این جریان توهین به آن‌ها محسوب می‌شد؛ یا این فرض که آن‌ها نسبت به زنان دیگر که هیچ مشارکت مستقیمی در سازمان‌دهی این کارزار نداشتند، حق کمتری برای حضور در آن‌جا داشتند.» فمینیست‌های رادیکال به خاطر پافشاری بر جدایی‌گرایی در اشتباه بودند. از سوی دیگر، «کارزار ملی سقط جنین» بیش ‌از حد نسبت به بوروکراسی اتحادیه‌ای نرمش نشان می‌داد. در نتیجه، مهم‌ترین نکته‌ی سراسر کارزار سقط جنین، نقش حیاتی اتحادیه‌های کارگری و سوسیالیست‌های مرد و زن بود. تاریخ سیاسی زنان مبارزات طبقاتی و آزادی‌خواهی زنان نویسنده: تونی کلیف مترجم: نیکزاد زنگنه چاپ اول: بهار 1400 چاپ دوم: بهار 1401 450 صفحه 150000 تومان https://t.me/nashrafkar/1954

کارزار سقط جنین: یک پیمان پرآشوب جنبش زنان و اتحادیه‌ها در کارزار دفاع از حق زنان برای سقط جنین تا حدودی با یکدیگر همکاری کردند. حملات مکرری به لایحه‌ی سقط جنین 1967 صورت گرفته بود. در 1975، «کارزار ملی سقط‌ جنین» در واکنش به ارائه‌ی لایحه‌‌ای اصلاحی راه‌اندازی شد. در ژوئن 1975، 40000 زن و مرد در تظاهراتی که توسط این کارزار برگزار شد، شرکت کردند. بنرهای متعددی از طرف اتحادیه‌های یقه‌سفید‌ها و بنرهای پراکنده‌ای از شعبه‌های کارگران معدن و کارگران ساختمان در جمعیت به چشم می‌خورد. بنرهای متعددی نیز از طرف گروه‌های سوسیالیستی و سازمان‌های زنان وجود داشت. اتحادیه‌های زیادی در کنفرانس‌های سالانه‌ی خود برای حمایت از سقط جنین قطعنامه تصویب کردند. کنفرانس زنان «کنگره‌ی اتحادیه‌‌های کارگری» در‌ 1975 با موافقت اکثریت عظیمی از شرکت‌کنندگان، قطعنامه‌ای را تصویب کرد که از سقط جنین بر اساس تقاضا حمایت می‌کرد. کمی بعد، خود کنگره نیز قطعنامه‌ی مشابهی را تصویب کرد. با این حال، «لایحه‌ی اصلاحی سقط جنین» به خاطر کمبود زمان پارلمان، هرگز به مجموعه‌ی قوانین راه پیدا نکرد. در 1976، کارزار ملی سقط جنین بسیج تازه‌ای علیه یک اقدام محدودیت‌آمیز دیگر یعنی لایحه‌ی 1977 ترتیب داد. هدف این لایحه سه چیز بود: کاهش دوره‌‌ی مجاز برای سقط جنین؛ تعیین جریمه‌ی بالاتر برای پزشکانی که از قانون سوء‌استفاده کنند؛ و لزوم امضای دو پزشک - به جای یکی - برای صدور تأییدیه. پانزده هزار نفر به تظاهرات پیوستند و جمعیت زیادی از کارزاری که در ادامه به راه افتاد، حمایت کردند. تصویب این لایحه نیز به خاطر کمبود زمان پارلمان با شکست مواجه شد. زمانی که یکی از نماینده‌های پارلمان به نام جان کوری پس از انتخاب دولت توری جدید در 1979، لایحه‌ی محدودیت‌آمیز دیگری را ارائه داد، «کنگره‌ی اتحادیه‌های کارگری» برای برگزاری تظاهراتی توده‌ای فراخوان داد. این تظاهرات در 31 اکتبر 1979 با حضور 80000 زن و مرد برگزار شد و سراسر لندن از طاق مارپل تا میدان ترافالگار را فرا گرفت. این «بزرگ‌ترین تظاهرات اتحادیه‌ی کارگری بود که برای دلیلی فراتر از قلمرو چانه‌زنی‌های سنتی جمعی برگزار می‌شد و همچنین گسترده‌ترین تظاهراتی بود که تا آن‌زمان در حمایت از سقط جنین برگزار شده بود.» (34) گروهی حدوداً 200 نفره از فمینیست‌های رادیکال جوان با اعتراض خشم‌آلودی اصرار داشتند که زنان باید این تظاهرات را رهبری کنند. کمیته‌ی راهبری «کارزار ملی سقط جنین» این خواسته را شدیداً رد کرد. آن‌ها می‌گفتند زنانی وجود دارند که... «در کل، مخالف مداخله‌ی «کنگره‌ی اتحادیه‌ها‌ی کارگری» هستند. سازمان‌دهی این تظاهرات توسط این کنگره نه برحسب تصادف و نه آن‌طور که عده‌ای گمان می‌کردند، اقدامی فرصت‌طلبانه بود. ما مشخصاً برای جلب حمایت «کنگره‌ی اتحادیه‌‌های کارگری» مبارزه کردیم، زیرا معتقد بودیم این بهترین راه گرد هم آوردن بیشترین تعداد مردم برای مخالفت با لایحه‌ی کوری است. بدون اتحادیه‌های کارگری هیچ امیدی برای دسترسی به زنان خارج از دایره‌ی جنبش زنان (و خوانندگان گاردین) وجود ندارد... ما سازمان‌دهی را در 1975، در تظاهرات زنان کارگر «کنگره‌ی اتحادیه‌های کارگری» آغاز کردیم و فریاد زدیم که «موضع این کنگره‌، سقط جنین رایگان بر اساس تقاضا است.» چهار سال بعد از این تاریخ نیز کماکان مشغول انجام همین کار بودیم... این زنان بودند که برای سیاست‌گذاری از طریق شعبه‌های اتحادیه‌های کارگری که در صف اول قرار داشتند، مبارزه کردند. مصادره‌ی این جریان توهین به آن‌ها محسوب می‌شد؛ یا این فرض که آن‌ها نسبت به زنان دیگر که هیچ مشارکت مستقیمی در سازمان‌دهی این کارزار نداشتند، حق کمتری برای حضور در آن‌جا داشتند.» فمینیست‌های رادیکال به خاطر پافشاری بر جدایی‌گرایی در اشتباه بودند. از سوی دیگر، «کارزار ملی سقط جنین» بیش ‌از حد نسبت به بوروکراسی اتحادیه‌ای نرمش نشان می‌داد. در نتیجه، مهم‌ترین نکته‌ی سراسر کارزار سقط جنین، نقش حیاتی اتحادیه‌های کارگری و سوسیالیست‌های مرد و زن بود. تاریخ سیاسی زنان مبارزات طبقاتی و آزادی‌خواهی زنان نویسنده: تونی کلیف مترجم: نیکزاد زنگنه چاپ اول: بهار 1400 چاپ دوم: بهار 1401 450 صفحه 150000 تومان https://t.me/nashrafkar/1954

بخش حقوق ♦️سوال شما از تیم حقوقی بوی میخک وپاسخ تیم حقوقی بوی میخک به سوالات شما ✍سوال شما: مشروبخواری شوهر، امکان طلاق را به‌ زن می‌دهد: آیا زن می‌تواند از شوهری که عادت به صرف مشروبات الکلی دارد، طلاق بگیرد؟ 🔸پاسخ ما: یکی از مصادیق عسر و حرج زن در زندگی زناشویی در قانون عبارت است از: اعتیاد شوهر به مواد مخدر یا ابتلای او به مصرف مشروبات الکلی و امتناع زوج از ترک اعتیاد یا عدم امکان الزام شوهر به ترک آن در مدتی که به تشخیص پزشک برای ترک اعتیاد لازم بوده است. (در صورتی که زوج به تعهداتش عمل نکند و یا پس از ترک دوباره به مصرف مشروبات الکلی یا موادمخدر روی آورد، با درخواست زوجه طلاق انجام خواهد شد.) https://t.me/wboyemikhak

بخش حقوقی ♦️سوال شما از تیم حقوقی بوی میخک وپاسخ تیم حقوقی بوی میخک به سوالات شما سوال شما: 🔸ﺁیا بعد اﺯ ﻋﻘﺪ اﻣﻜﺎﻥ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺷﺮﻭﻁ ﻋﻘﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ؟ پاسخ ما: شروطی مثل ‌؛ ﺣﻖ ﺣﻀﺎﻧﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﻖ ﻃﻼﻕ، ﺣﻖ ﻣﺴﻜﻦ، ﺣﻖ اﺩاﻣﻪ ي ﺗﺤﺼﻴﻞ و ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ... و اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺗﻴﺘﺮ و ﻋﻨﻮاﻥ و ﺟﻤﻼﺗﻲ... امکان اضافه کردن شروطی مثل حق مسکن و حق طلاق در خود سند نکاحیه وجود ندارد. اما می توانید با توافق یکدیگر با مراجعه به یک دفتر اسناد رسمی در یک سند جداگانه چنین شرایطی تعیین نمایید. توجه‌؛ افزایش مهریه بر خلاف مفاد عقدنامه بوده و صحیح نیست. https://t.me/wboyemikhak