𝘓𝘰𝘭𝘪𝘵𝘢;

در خفگان ترک میکنم،باشد که زمانی در نبودم بفهمی سکوتم فقط برای نرنجیدنِ دلِ غم دیده ی تو بود.

کاش به جای اینکه همیشه مراعات بقیه رو بکنم و سکوت کنم،کمی مراعات خودمو میکردم.

اگه میتونستم حرف بزنم و بگم خیلی چیزارو، آدم بده ی داستان من نمیشدم .

آدمای غمگینو راحت میشه به بازی گرفت. و چقدر آدما به خوبی دارن انجامش میدن.

هنوزم وقتی مراقبم نیستی آسیب میبینم.

گاهی با انتخابایی ک میکنم برا خودم متاسفم

هیچکس واقعی نیست و نمیدونم به کی میشه اعتماد کرد.. فقط میدونم خوب نیستم.

چقد خنده داره که فک میکنید همه مث خودتون هولن و کشته مرده خودتونو رفیقاتونن.

این روزا تنها کاری که ازم برمیاد؛ اینه که دراز بکشم کف اتاق و به گذشته فکر کنم. به آدمایی که تو زندگیم اومدن و رفتن؛ به عشق و علاقه، به اون حال خوبی که فراموش شده، به رویاهایی که خاکستری شدن، به عمری که تباه شد...

هنوزم کسی اندازه تو منو بلد نشده!