مستاجر پلاک ١٢

دیگه لفت‌ دادن از گروه‌ ها و چنل ها فایده نداره نیاز دارم از زندگیم لفت بدم.

همه چیم کم بود، دنبال " مدل " گشتن برای پروژه های عکاسی‌م هم اضافه شد.

کاش " بغل " رزرو کردنی بود و گفتنِ " بیا چند ساعتی بغلم کن. " عادی سازی می‌شد.

روز هایی که خسته تر برمی‌گردم خونه نیازم به آغوش چند برابر می‌شه.

در مسیر بازگشت به خانه، تو اسنپ رسما چرت می‌زدم، یهو راننده آهنگ شاد پلی کرد و صداش رو تا ته زیاد کرد و تندتر رفت. بعد دید چشمام بسته‌س گفت می‌خوای آروم تر برم، صدای آهنگ رو کم کنم بخوابی؟ گفتم نه، خسته‌ام فقط، سرکار بودم از صبح، قصد خوابیدن ندارم. هارهار خندید گفت حلال کن، فکر کردم مست پاره‌ای، گفتم آهنگ شاد برات بذارم یه حالی بهت بدم. گفتم راحت باش، ولی نه، مست نیستم، دیشب هم نخوابیدم، صرفا لِهَم. دوباره گفت شرمندتم، واقعا فکر می‌کردم تا تونستی خوردی، گفتم کاش واقعا مست بودم. ولی خسته‌ام فقط، و از همونجا رفاقتمون شروع شد، زندگی نامه‌ش رو تعریف کرد، هرچند از یه جا به بعد دیگه نفهمیدم چی می‌گه چون نصف مسیر رو خواب بودم.

کاش پول داشتم آتلیه شخصی خودم رو راه می‌نداختم.

امروز یه عکسایی تو آتلیه گرفتم که مادر بگرید.

به نظرتون چه آهنگی داره پخش می‌شه؟

یه بار دیگه کارفرما بگه پروژه چی شد؟ چنلو می‌کشم به فحش.

کمتر از صد مگابایت رو داره *ون می‌ده تا ارسال بشه. اگه یه روزی اومدم گفتم استعفا دادم بدونید دلیلش سرعتِ اینترنت بوده.