دشتِ گندم‌زارِ طلاییِ قلبَش :)

😂😂😂

اگه خر ذوق ادم بود:

کله فندوقی

یادته زیبای من!؟ یادته چه واژه‌هایی‌رو برای توصیفم به کار میبردی.. وقتی میپرسیدم چرا من‌رو برای خودت میدونی و تو در عوض صدام میزدی دخترِ من... گاهی میگفتی دختر کوچولوم، انگار که بچه‌تم و نیاز به مراقبت دارم یا وقت‌هایی که صدام میزدی خوشگلِ من، تا بتونم احساس کنم اون زیبایی در معرضِ دیدِ توعم هست... یادته گاهی آخرِ حرفات میگفتی پرنسسم!؟ طوری که باورم میشد ارزشمند‌ترین فردِ دنیام! وقتی سعی میکردم بهت چیزی‌رو بگم و تو به جای مخالفت باهام فقط میگفتی چشم قربان. وقتی اول‌ها میگفتی دونه برفم، انگار بینِ هزاران دونه‌های برفی که روی سرت میشست من تیره ترین و خاص ترینش برات بودم... وقتایی که در مقابلت مغزم شبیه به بچه‌های پنج ساله میشد بهم میگفتی کله فندوقیِ من... یا حتی یادمه وقتی بهم اولین بار گفتی گلِ ماهِ من.... من تک تکِ احساساتِ اون لحظه‌هارو از بَرَم و میدونی چه چیزی که لحظات‌رو خاص‌تر میکرد!؟ اینکه در هر موقعیتی، در هر حالی، و در هر تنشی که بینمون بود میمِ مالکیتِ لقب‌هات حفظ میشد، انگار که هیچوقت قرار نیست من از تیکه‌ی قلبت کَنده شم و ما هیچوقت قرار نیست از هم جدا بشیم...

یادته زیبای من!؟ یادته چه واژه‌هایی‌رو برای توصیفم به کار میبردی.. وقتی میپرسیدم چرا من‌رو برای خودت میدونی و تو در عوض صدام میزدی دخترِ من... گاهی میگفتی دختر کوچولوم، انگار که بچه‌تم و نیاز به مراقبت دارم یا وقت‌هایی که صدام میزدی خوشگلِ من، تا بتونم احساس کنم اون زیبایی در معرضِ دیدِ توعم هست... یادته گاهی آخرِ حرفات میگفتی پرنسسم!؟ طوری که باورم میشد ارزشمند‌ترین فردِ دنیام! وقتی سعی میکردم بهت چیزی‌رو بگم و تو به جای مخالفت باهام فقط میگفتی چشم قربان. وقتی اول‌ها میگفتی دونه برفم، انگار بینِ هزاران دونه‌های برفی که روی سرت میشست من تیره ترین و خاص ترینش برات بودم... وقتایی که در مقابلت مغزم شبیه به بچه‌های پنج ساله میشد بهم میگفتی کله فندوقیِ من... اون اول‌ها همیشه بهم میگفتی من مسیحِ توعم، انگار پاک‌ترین گناهت باشم... صدام میزدی بابونه‌ی من و من‌رو به یادِ زیبایی هاش مینداختی گاهی‌ حتی خطابم میکردی گلبرگم، انگار جسمم برات همونقدر لطیف و آرامبخشه... یا حتی یادمه وقتی بهم اولین بار گفتی گلِ ماهِ من.... من تک تکِ احساساتِ اون لحظه‌هارو از بَرَم و میدونی چه چیزی که لحظات‌رو خاص‌تر میکرد!؟ اینکه در هر موقعیتی، در هر حالی، و در هر تنشی که بینمون بود میمِ مالکیتِ لقب‌هات حفظ میشد، انگار که هیچوقت قرار نیست من از تیکه‌ی قلبت کَنده شم و ما هیچوقت قرار نیست از هم جدا بشیم...