"گیسو"

من می‌دانستم نومیدی هست، اما نمی‌دانستم یعنی چه. من هم مثل همه خیال می‌کردم که نومیدی بیماری روح است. اما نه، بدن زجر می‌کشد. پوست تنم درد می‌کند، سینه‌ام، دست و پایم. سرم خالی است و دلم به هم می‌خورد. و از همه بدتر این طعمی است که در ذهنم است. نه خون است، نه مرگ، نه تب، اما همۀ اینها با هم. کافی است زبانم را تکان بدهم تا دنیا سیاه بشود و از همۀ موجودات نفرت کنم. چه سخت است، چه سخت است انسان بودن. -آلبرکامو

@gisooarth|بیکلام

ولی خاک، تو با او مهربان باش. اگر آتش با او مهربان نبود. اگر زندگی، اگر مرگ با او مهربان نبود. اگر انسان‌های دیگر با او مهربان نبودند، خاک،تو با او مهربان باش. رازهای سرزمین من رضا براهنی

بوی یاس و شب و خونه تورو یاد من میاره @gisooarth

می‌پرسی کلمه‌ی وطن به چه معناست؟ خواهند گفت: خانه است و درختِ توت. لانه‌ی مرغ و کندویِ زنبور عسل، بوی نان و آسمان نخست. و می‌پرسی: چطور کلمه‌ای سه حرفی بر تمامی این‌ها فراخ است و بر ما تَنگ ؟ -محمود درویش

دیگر این ابر بهاری جان باریدن ندارد این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد @gisooarth