Envelope

سمت چپ Ray-Ban Meta که جدیدا با دوربین-سلفی‌های آینه‌ای شما رو به سطح خیلی خیلی شیک تری دعوت میکنه.. سمت راست یه شغل جدید تو فیلیپین که افراد شاغل نقش پهباد رو جعل میکنن. گردشگران هم گویا استقبال خوبی کردن از این ترفند جالب و کم و هزینه..

تو دنیایی که به‌طور فزاینده ای پیچیده و به هم پیوسته س.پیدا کردنِ آرامش درونی از طریق گشتن دنبال حقیقت و رد توهمات و نشان دادنِ بیلاخ به قراردادهای اجتماعی،سیگنال قدرتمندیه که با اراده ی فردی و تغییرات بنیادی،طنین انداز میشه. و اون نکته ی اساسی که فرد باید در نظر داشته باشه،داشتن‌ِ رویکرد فردی و داوطلبانه برای تغییر،حالا چه یهوعی چه تدریجی چه رادیکال چه یواش یواش،به سمت مسیرِ مخالف اون چیزی که حاکمیت و حکومت و دولت،دارن ما رو به اون مسیر هدایت میکنن(هُل میدن)،خیلی مهمه..

وجود این گردن بگیر که هیچ اهمیتی نداره ولی عدم وجودش چرا،چون اهمیت عدم وجودِ این خدانشناس،در کاهش اتلاف درصد کمتری از اکسیژن میتونه موثر باشه..

هر کس انگل دولتی در خدمات سیاسی یا عمومی و رسانه ای باشه و با پول اخاذی یا دزدیده شده از طریق مالیات و خام فروشی منابع زندگی میکنه،دزد واقعیه!این الان یه حقیقته،صد سال دیگه هم همینطور.. نوچ؛دزدیدن اموال دولتی هیچ اشکالی نداره..

باستیا به ما یادآوری می کند که آموزش بدون مدارس دولتی می تواند وجود داشته باشد و پیشرفت کند.. فردریک باستیا در مقاله معروف خود به نام قانون توضیح می دهد که چه تعداد از کسانی که به بازار آزاد و آزادی اعتراض دارند،دوگانگی کاذبی بین ارائه برخی خدمات از سوی دولت و لغو کلی خدمات ایجاد می کنند: سوسیالیسم،مانند سیاست قدیمی که از آن سرچشمه می گیرد،دولت و جامعه را سردرگم می کند.و بنابراین،هر بار که ما به انجام کاری توسط دولت اعتراض می کنیم،نتیجه می گیرد که ما اصلاً به انجام آن اعتراض داریم.ما با آموزش دولت مخالفیم،پس به کلی مخالف آموزش هستیم.ما به یک دین دولتی اعتراض می کنیم.در این صورت اصلاً دینی نخواهیم داشت.ما به برابری ای که توسط دولت ایجاد می شود اعتراض می کنیم-سپس ما مخالف برابری و غیره و غیره هستیم.آنها ممکن است ما را متهم کنند که آرزو می کنیم مردم غذا نخورند،زیرا ما به کشت ذرت توسط دولت اعتراض داریم. در واقع،اخیراً با شخصی مبادله ای داشتم که مرا متهم کرد که به تحصیل کردن مردم اهمیت نمی دهم زیرا من طرفدار پایان دادن به بودجه اجباری برای مدارس دولتی هستم.این شخص،مانند سوسیالیست‌های زمان باستیا،آرزوی من برای از بین بردن دخالت دولت در مدارس را با تمایل من به عدم ارائه آموزش اشتباه گرفت-گویی چنین چیزی حتی زمانی ممکن است که یادگیری و آموزش در هر لحظه از روز اتفاق بیفتد. متأسفانه،افرادی با چنین دیدگاه‌های اشتباهی نمی‌توانند استدلال واقعی را ببینند: دخالت دولت در این زمینه‌ها غیرضروری و معکوس است،زیرا جایگزین‌های خصوصی می‌توانند کارکردهای مشابه یا مشابه را کارآمدتر،مؤثرتر و اخلاقی‌تر انجام دهند.علاوه بر این،دخالت دولت،در برخی موارد از طریق قوانین و در همه موارد از طریق مکانیسم‌های تأمین مالی اجباری و یارانه‌های مرتبط با خدمات آن،جایگزین‌های پیشگام را از بین می‌برد. https://fee.org/articles/bastiat-reminds-us-that-education-can-exist-and-prosper-without-government-schools/

در کمدی ترین نوع جنگِ هند و پاکستان که عنوان دو قدرت هسته ای رو هم یدک میکشن،مامور امنیتی پاکستان میرفته زنگ در خانه ی مامور بلند پایه ی امنیتی هند رو می زده و فرار می کرده،هندی ها هم متقابلا با همین کار جوابشون رو میدادن..

این عالی بود..با تشکر از اعضای دست به میم :))

بخوانید و بخندین و حسرت بخورین.. امروزه قهوه کاربرد خون رو برای نظام سرمایه داری داره و قهوه به شکل مخفی کارگران و کارمندان رو به استثمار گرفته بدین صورت که کارفرمایان به کارگران و کارمندانی که براشون کار می کنند قهوه میدن تا کمتر بخوابن و بیشتر براشون کار کنن و به استثمار کشیده بشن.یا میشه گفت قهوه چماق نظام سرمایه داریه. سرمایه داری با گسترش استفاده از نور مصنوعی(منظور همین چراغانی خیابان ها و مغازه ها و...) تبلیغاتی رو به راه انداخت که تا مردم کمتر بخوابن و بیشتر کار کنن. "بیش از سه ساعت نباید خوابید و خواب زیاد میراث دوران غار نشینی است". بعنوان مثل این جمله رو سرمایه دارانی مثل توماس ادیسون به این علت که بتونن لامپ های بیشتری بفروشن و بیشتر سود کنن،تو ذهن مردم جا انداختن. البته کار به اینجا ختم نشد و در ادامه مار خوش خط و خال سرمایه داری یک دوگانگی در تعارض باهم به وجود آورد و اون اینکه "تمایل به ایجاد بی خوابی و تلاش برای راه یافتن راه حل آن". صنعت قهوه (انواع و اقسام نوشیدنی هایی که از قهوه درست میشه تا برنددهای مختلف و....) بهمراه صنعت خواب(از تشک و بالشت و پتو گرفته تا بی شمار کالای ساخته شده برای برطرف شدن معضل بی خوابی) حاصل دسترنج مردم به استثمار کشیده شده رو هم با بکار بردن چنین ترفندهایی به جیب می زنند. این مطلقا ترهاتی که خوندین،خلاصه ای بود از مستند "استثمار شبانه" به تهیه کنندگی محسن کریمان و کارگردانی مهدی افضل زاده که دیروز بعدازظهر از شبکه مستند پخش شد و متاسفانه من نگاش کردم.. ــــــــــــــ این مستند استعمار شبانه یه قسمت از سری مستندهایی به اسم "ضد" هستش که تمامی قسمت هاش مثل این قسمت انتقاد از سرمایه داریه.به عنوان مثال در قسمت "حباب توجه" میگفتن آدامس و فرهنگ جویدم آدامس یکی دیگه از ابزار استثمار رنج کشیدگانه.. تو این دو سه سال مستند سازان مارکسیست (برنامه هایی مثل ضد و مکث) و کارشناسان کمونیست (امثال محمد رضا یزدی زاده و شهریار زرشناس) پا به پای مهران رجبی و یا حتی بیشتر از اون در سیمای ملی با وقاحت تمام مشغول اباطیل گویی بودن..