مشروطه خواهان

🎖حضور علیاحضرت شهبانو در گرنوبل برای افتتاحیه مسابقات المپیک زمستانی ۱۹۶۸ 🎖از جمله همراهان علیاحضرت: والاحضرت شهرام پهلوی نیا و بانو نیلوفر افشار 🏅Le présence de Sa Majesté Shahbanou à Grenoble pour l'ouverture des Jeux Olympiques d'hiver de 1968 🏅Des compagnons de Sa Majesté: Son Altesse Shahram Pahlavi Nia et Madame Niloufar Afshar @C_B_SHAHZADEH

🏅⛷ ما توانسته بودیم علیرغم مشغله زیاد یک زندگی کم و بیش خانوادگی ایجاد کنیم. این زندگی ده سال پیش با عشق متقابل، خنده ها و امیال مشترک ما آغاز و با ولادت رضا که ادامه سلسله پهلوی را نوید میداد و موجب خوشبختی و راحتی خیال همسرم شده بود، به کمال رسیده بود. گذران تعطیلات همانند پناهگاهی در یک اقیانوس خروشان، ما را از یک زندگی شلوغ و پرتلاطم نجات میداد. طی این تعطیلات میتوانستیم در نوعی خلوت نسبی و دور از غم و غصه ها و توقعّات این و آن و حضور دائم مسائل ایران و جهان به سربریم. اگر از واژه نسبی استفاده میکنم به این خاطر است که هیچگاه همسرم را، حتی در کنار دریا یا هنگام ورزشهای زمستانی ندیدم که روزی را بدون شرکت در جلسات کار با نخست وزیر یا اعضای دفتر خود و یا کسانی که به ملاقاتش می آمدند، بگذراند. در واقع ما هیچگاه نتوانستیم مانند دیگر خانواده ها به طور طبیعی زندگی کنیم و زمان لازم را صرف فرزندان بنماییم. برای تعطیلات زمستانی میتوانستیم میان اسکی در کوهستان البرز و یا سن موریتز، یکی را انتخاب کنیم. من با هرگونه مالکیت در خارج از مرزهای ایران مخالف بودم و همینطور با گذران تعطیلات در خارج از مملکت. در دورانی که همه را به بسیج برای مبارزه با عقب ماندگی میخواندیم؛ به نظرم خروج از کشور و استفاده از امتیازات اروپا، کار درستی نبود و با اعتقاد ما به لزوم همبستگی با هموطنان تضاد داشت. تنها استثنایی که میپذیرفتم اقامت پانزده روزه در سن موریتز بود. بدیهی است که من از اسکی کردن در کوهستانهای ایران لذت بسیار میبردم ولی نمیتوانستم لحظه ای آزادانه و بی دغدغه، چنانکه در سوئیس ممکن بود، همانند دیگران باشم. در ایران من خود را مسئول میدانستم. از اداره ایستگاه اسکی گرفته تا لباس مسئولین تله اسکی، وضع پیستها و شرایط زندگی مردم آن محل. بنابراین انجام اسکی برای من در ایران با تنشی دائمی همراه بود و نوعی ادامه کار روزانه محسوب میشد. مثلاً میبایست مواظب صف بستن و نوبت گرفتن مردم برای استفاده از تله اسکی باشم و یا مانع از آن شوم که مأمورین مرا خارج از نوبت سوار کنند. به همین جهت سن موریتز برای ما واحه ای به شمار میرفت که گذران دوره ای کوتاه در آن نیروی لازم را برای ادامه فعالیت در طول سال به من میداد. با وجود این از زمستان ۱۳۵۵ ما دیگر به آنجا نرفتیم، زیرا مقامات سوئیس برای حفظ امنیت ما اظهار نگرانی میکردند. بعدها متوجه شدم که حق با آنها بود، چون نقشه سوء قصد به پادشاه با همکاری حزب توده و افراطیون چپ تروریست اروپایی، طرح ریزی شده بود. کهن دیارا 🖋 به قلم: علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی @C_B_SHAHZADEHr

از تولید لامبورگینی در انباری تا تولید چراغ اتومبیل در خانه (از حجت عبدالملکی تا یاسرجبرائیلی و سرنوشت اقتصاد نحیف ایران) #تریبون_آزاد ✍️محمدرضا اسلامی یاسر جبرائیلی آمده در تلویزیون نشسته و گفته: « مردم در خانه هایشان چراغ ماشین را می توانند تولید کنند». بعد که مجری از او می‌پرسد آیا این چراغ اتومبیلی که «در خانه» تولید شود را می‌توان صادر کرد؟ آیا «کیفیتش» را می شود تضمین کرد؟ با استحکام جواب می دهد که چرا نشود؟ (ویدئو را ملاحظه کنید) طرف از خودش نمی پرسد که چرا این حرفی را که می زنم تا قبل از من به مغزِ مردمان دیگر کشورها نرسیده بوده؟ چرا مردمان سایر سرزمین های این عالم برای تولید چراغ اتومبیل (با کیفیت) «خط تولید کارخانه ای» راه می اندازند؟ و چرا مردمان مابقی کشورهای دنیا چراغ خودرو را در اتاق خواب، پذیرایی و آشپزخانه های خانه ها تولید نمی کنند؟ این حرفهای یاسر جبرائیلی چقدر مشابه آن حرفهای حجت عبدالملکی است که می خواست «کارخانه تولید لامبورگینی‌ در ارومیه» راه بیندازد. و چنان با اعتماد به نفس سینه جلو داده بود که انگار نه انگار که اگر تولید لامبورگینی این قدر «ساده» باشد که تو می گویی پس چرا در تمام کشورهای دیگر دنیا در هر ارومیه ای «یک کارخانه لامبورگینی‌» وجود ندارد؟! چرا استرالیا نتوانست صنعت خودروی خودش را حفظ کند و چرا نیسان بارها تا مرز ورشکستگی رفت؟ مگر به عقل آنها نمی رسید که تولید در سطح لامبورگینی اینقدر «ساده» است که تو می گویی... امتحان پس نداده ها اینکه سرنوشت اقتصاد ایران چرا به این روز و روزگار افتاده که یک نفر انتظار تولید چراغ ماشین در اتاق پذیرایی خانه دارد و دیگری کل فرایند تولید لامبورگینی را در سه دقیقه خلاصه سازی/ساده سازی می کند، به ما نهیب می زند که چه شده است؟ آیا فضا اینقدر تهی شده است که سطح کسانی که در حوزه اقتصاد کلان و صنعت نظر می دهند به چنین وضع اسفناکی رسیده؟  یا اینکه مشکل از رسانه است که فقط با اینها سخن می گوید و به اینها میدان می دهد؟ آیا برنامه جهان آرا نمی تواند با انبوه جوانان ایرانی که در حوزه اقتصاد در برترین مراکز صنعتی و تحقیقاتی دنیا منشاء اثر هستند گفتگو کند؟ آیا فقط باید برود و یاسرجبرائیلی را بیاورد که چنین حرفهایی را «با اعتمادبه نفس» بر زبان بیاورد؟ زمانی بود که محمود احمدی نژاد در سخنرانی عمومی و در مقابل دوربین گفت: «به رئیس سازمان انرژی هسته ای گفتم یک دختر خانمی ۱۶ ساله دبیرستانی در خانه انرژی هسته ای را تولید کرده» . و بعد با اعتماد به نفس گفت: «این خودباوری است». و او نگفت که چرا در سایر کشورهای دنیا دختر دبیرستانی انرژی هسته ای در خانه تولید نمی کند؟ مساله اینجاست: آسیبی که کشور از ناحیه امثال یاسر جبرائیلی ها و رائفی پورها خواهد خورد خیلی بیشتر از آسیبی است که از محمود احمدی نژاد خورد. اینکه کسی در سه دقیقه (با لحن مدعی) برای کارخانه تولید لامبورگینی‌ در‌ ارومیه تعیین تکلیف می کند، فرقی با تولید انرژی هسته ای در خانه یا «خط تولید چراغ ماشین در اتاق خواب» منازل ندارد. اما خطر از آنجاست که لااقل محمود احمدی نژاد خود را در برابر برخی جریانات عقل مدار می دید و به ناچار قدری ملاحظه می کرد، ولی این «جوانان امتحان پس نداده» عرصه ی مقابل خود را کاملا خالی می بینند. این لحن تحکمی جبرائیلی را در این گفتگو با مجری جهان آرا ببینید! نقطه دریغ اینجاست: یک زمانی بود که ژاپنی ها می‌خواستند که تویوتا بتواند در «بازارهای جهانی» وارد شود. لذا سوئیچیرو تویودا بعد از صدها ساعت جلسه با مهندسین ژاپنی، ده ها بازدید از بنز، فورد و جنرال موتورز انجام داد تا عاقبت به «تصمیم» هوشمندانه برای تولیدات جدید تویوتا رسید. امروز ما با نسلی از جوانان مواجهیم که «تجربه اداره یک بقالی» را نداشته اند و بدون توجه به «تجربه سایر کشورها» برای اقتصاد کشور نسخه می پیچند. بدون تجربه تولید یک دمپایی پلاستیکی درباره زنجیره تولید در پیچیده ترین صنایع نظر می دهند. این طیف جوانانِ خود استاد خوانده یک چیز را خوب بلد هستند و یک درس را خوب خوانده اند و آن «رسانه» است. آنها ظهور، حضور هیجانی و درشت گویی در مقابل رسانه را به نیکی آموخته اند. آن جوانی که در عرصه صنعت تجربه پس نداده (و هیچ وقت منشاء تولید/اثری نبوده) را در هیچ کشور دنیا در مصدر تصمیم گیری/نظارت قرار نمی دهند. استفاده از ظرفیتهای جوانی ضرورت است ولی تجربه جهانی چیست؟ تجربه دیگر کشورها می گوید که اگر جوانی مستعد و دانشمند است ظرفیتهای ذهنی خودش را در بستر استارت آپ توسعه بدهد. او باید بتواند در یک زیست واقعی (نه زیست گلخانه ای) در قالب «یک شرکت ثبت شده» منشا تولید یک محصول/محتوا/فناوری بشود، نه اینکه مقابل دوربین بنشیند، و برای اقتصاد یک کشور هشتاد میلیونی درشت گویی کند. https://t.me/C_B_SHAHZADEH/163665

افتتاح پرورشگاه فاتح توسط اعلیحضرت شاهنشاه محمّدرضا پهلوی؛ دهه چهل خورشیدی 🎖️👦🏻👧🏻 ‌ The inauguration of Fateh Orphanage by His Imperial Majesty Shahanshah Mohammad Reza Pahlavi; 1960's @C_B_SHAHZADEH

🎖️👦🏻👧🏻 ‌ برنامه حمایت از خانواده‌های بی سرپرست کار اصولی خود را با تربیت مددکاران از میان افراد لیسانسیه و دیپلمه آغاز کرده است و در درازای پنج دوره از سال ۱۳۵۱ شمار بسیاری از راه آزمون دانشگاهی به تحصیل در رشته مددکاری اجتماعی پرداخته‌اند. تا سال ۲۵۳۶ شاهنشاهی ۲۲۶ واحد حمایت در تهران و شهرستان‌ها ایجاد شد که ۵۲۵ تن از آموزش یافتگان کارهای اجرایی آن را انجام می‌دهند. بررسی‌ها و پژوهش‌ها نشان می‌دهد که در شهرها و روستاهای کشور بیش از ۱۰۰ هزار خانواده بی سرپرست وجود دارد که ده هزار خانواده تاکنون زیر پوشش حمایت‌ها قرار گرفته است و در سال ۲۵۳۷ شاهنشاهی همه خانواده‌ها زیر پوشش رفاهی، آموزشی و سرپرستی برنامه حمایت از خانواده‌های بی سرپرست قرار خواهند گرفت. در مسیر اجرای این برنامه دو نکته شایان توجه است؛ یکی آن که نظر اصلی سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی در این امر خطیر بیشتر معطوف به فرزندان خانواده‌های بی سرپرست است تا به جای آنکه بر اثر فقر و نیازمندی به تباهی کشانیده شوند، با آموزش و پرورش، استعدادهای آنها شکوفان و ثمربخش گردد و نتیجه نهایی که باز توان ساختن این خانواده هاست حتی الامکان به وسیله همین افراد به دست آید. پس مسئولان اجرای این برنامه باید سعی کنند هر یک از این خانواده‌ها در کوتاه‌ترین فرصت ممکن بتوانند بر روی پای خود بایستند و مستعدترین فرد یا افراد خانواده هر چه زودتر به مرحله کارآیی برسند و مسئولیت اداره امور خانواده را به عهده بگیرند تا از یک سو مکتب تنبل پروری و بیکاره سازی بسته شود و از سوی دیگر عزت نفس افراد و غرور نوجوانانی که حوادث زندگی آنها را به مستمندی کشانیده جریحه دار نگردد و آنچه بیشتر مایه خوشوقتی است این است که در همین مدت کوتاه از سی و پنج هزار تنی که در هفت هزار خانواده در صد شهر از خدمات این برنامه برخوردار بوده‌اند، چهار هزار و هفتاد و پنج تن در ۸۷۵ خانواده به مرحله بازتوانی رسیده‌اند و اکنون با استقلال مالی امور زندگانی خود را اداره می‌کنند و دیگر نیازی به بهره گیری از کمک‌های سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی ندارند. نکته دیگر آنکه از هفت هزار خانواده بی سرپرستی که تاکنون تحت حمایت قرار گرفته‌اند در هزار خانواده از کمک‌های بی دریغ مالی و معنوی نیکوکاران استفاده کرده‌اند که عواطف عالیه انسانی این عده از خیرخواهان که ما را در اجرای این برنامه یاری کرده‌اند در خور قدردانی و حق شناسی است و امیدواریم در آینده جمع بیشتری از توانگران نیک اندیش توفیق همکاری با این برنامه را پیدا کنند تا آهنگ پیشرفت آن تندتر شود. @C_B_SHAHZADEH

محمّدرضا شاه پهلوى در كاخ نياوران؛ دى ماه ١٣٥٧ خورشيدى His Imperial Majesty Shah Mohammad Reza Pahlavi at Niavaran Palace; January 1979 @lionsunorder

⚜️🏛✒️ پس از بهمن ١٣٥٧ همه طرحهاى بزرگ ايران در خارج، با اشكال تراشى و مقاومت روبرو شد و آنها را تحقق ناپذير و ناممكن جلوه دادند. حال آنكه همين دولتها و مقامات يكسال پيش از آن با شوق و التماس در مقام جلب سفارشها و قراردادهاى اجراى آن بودند. گفته شد برقى كردن شبكه خطوط ايران جاه طلبانه و غير ممكن است؛ ساختمان راه آهن زيرزمينى تهران، بلند پروازى و تحقق ناپذير است؛ شاهراه جنوب به تهران، بى فايده و ناممكن است؛ ساختمان لوله گاز به شوروى غير مقدور است و ..... و گناه من اين بود كه براى ميهنم بلند پروازى ميكردم و مرا متّهم به داشتن "جاه طلبى هاى شخصى" ميكردند. مگر نه اينست كه احتمال زنده ماندنم تا پايان اين طرحهاى طويل المدت ناچيز بود. من براى خودم هيچ نميخواستم، هدف و آرزوى من اين بود كه همه پيش بينى هاى لازم براى تأمين آينده ايران انجام شود كه وحدت و تماميت ايران تضمين گردد تا ايرانيان مرفه باشند. عليرغم همه تبليغات، درستىِ اهداف و روشهاى من بر كليه روشن بينان جهان و دلبستگان به ايران آشكار شده است و سياست ماليخوليايى بازگشت به قرون وسطى و ايجاد وحشت و اختناق ديگر مقبول هيچكس نيست. هدف من نه خواب و خيال بود و نه اهريمنى. تمدّن بزرگ اكنون براى ملّت ايران به يك افسانه شبيه است. ايرانيان اكنون دستخوش نااميدى شده اند؛ امّا تاريخ نشان ميدهد كه ملّت ما از اين گرداب فنا نيز نجات خواهد يافت. اگر اكنون بسيارى از ارزشهاى ملّى ايرانيان تحت الشعاع روح عوام فريبى و نفاق و انتقام قرار گرفته، ترديدى ندارم كه اين ارزشهاى جاودان در آينده اى نزديك تجديد خواهند يافت. پرچم خون و انتقام بدست اشباح سياه در ايران به اهتزاز در آمده؛ هنوز دوران ويرانى و وحشت ادامه دارد و ملّت ايران با تحير به خرابى و فجايعى كه گروهى مرعوب و متعصب بوجود آورده اند مينگرد؛ زندانهاى ايران انباشته از بى گناهان است. رستاخيز ملّت ايران رستاخيزى شگفت انگيز خواهد بود. رستاخيزى بر اساس همه ارزشهاى ملّى، سنتهاى تمدّن ايرانى، نيروى كوشش و آفرينش ايرانيان و بر اساس انديشه، هنر و استعداد ملّتى كه در طول زندگى خود شكستها و پيروزى هاى مادى و معنوى بسيار ديده است. از عمق تاريكى و نوميدى ملّت ايران به روشنائيهاى تاريخ پرافتخار خود باز خواهد گشت و سرانجام هستى بر نيستى و روشنائى بر تاريكى پيروزى خواهد يافت. Answer to History 📃🖋 By: His Imperial Majesty Shah Mohammad Reza Pahlavi #lionsuniran @lionsunorder

ديدار ريچارد نيكسون با شاهنشاه، شهبانو؛ و سفير ايران، اميراصلان افشار؛ ١٩٦٩ و ١٩٧٣ Shahanshah, Empress & Ambassador of Iran Amiraslan Afshar Visit With Richard Nixon on 1968 & 1973 @C_B_SHAHZADEH

افتتاح سد بزرگ دز توسط شاهنشاه محمّدرضا پهلوى در اسفند ماه ١٣٤٢ خورشيدى "The Dez Dam" ✔️ Officially known as "Mohammad Reza Shah Pahlavi Dam" ✔️ Project Inauguration: 1963 ✔️ By: Shah Mohammad Reza Pahlavi @C_B_SHAHZADEH