|مـَرااَزیـادنَبـَر✨🖤|

🎞 سریال خارجی بازی ماهی مرکب / بازی اسکویید 🎞 Squid Game 💿 فصل اول قسمت 2 @Autumnliiiife 🪐✨

#پارت_دویست_و_پانزدهم❤️

#مرا_از_یاد_نبر #پارت‌دویست‌وپانزدهم - بله. حالا که داره میشه، کاملا هم جدیه! - خب چه کاریه؟! با صدای بلندی گفت: این همه درس خوندم که حالا بشم منشی صد من یه غاز یه مردیکه‌ی پول‌دار و پول‌پرست؟! - ببینم گلنار، شما مشکل مالی دارید؟! سرش را تکان داد و گفت: مگه وضع خونه زندگی‌مون رو ندیدید؟! آن‌ها در مرکزی زندگی می‌کردند و انگار نه انگار که وضعیت مالی‌شان بود بود، یا حالا مشکل جدی‌ای داشتند که پدرش مجبورش کند تا کار کند. - گلنار... نزدیکش شدم و گفتم: من کمکت می‌کنم. - بهت یه مقدار پول میدم. چشم‌غره‌اش را نثارم کرد و گفت: برو بابا دلت خوشه! به من چرا میدی؟ برو به بابام بده. - خب تو بگو من یه کار پیدا کردم حقوقش هم همین‌قدره! - یعنی تو هرماه می‌خوای به من پول بدی؟! سرم را تکان دادم. - ما دوستیم گلنار... اینجور جاها به درد هم نخوریم، پس کجا به درد هم‌دیگه بخوریم؟! نفس عمیقی کشید و گفت: ای وای طناز! نمی‌فهمی... تو که می‌خوای هر ماه به من پول بدی، فکر اینجاش رو هم کردی که من چطوری باید به تو برگردونم؟! - خب برنگردون. - دیوونه شدی؟! هستی هم جلو آمد و گفت: خب منم تا جایی که بتونم کمک می‌کنم. - شما هم دل‌تون خوشِ‌ها! بینی‌اش را بالا کشید. از حالت حرف زدن و صورتش معلوم بود که جلوی ریختن اشک‌هایش را گرفته بود. - دیگه چی‌کار باید بکنیم گلنار؟ اصلا چند سال بعد که کار پیدا کردی، یا اصلا هر وقت داشتی بهمون پس بده. سرش را تکان داد و گفت: نمیشه. بچه‌ها نمیشه! - پس می‌خوای بری کار کنی؟ - کار که عار نیست. - کار عار نیست، اما تو نمی‌خوای کار کنی! - یعنی داری میگی منشی بودن بده؟! نفس‌عمیقی کشیدم و گفتم: کی گفت بده؟! اتفاقا خیلی هم خوبه. دارم میگم خواسته‌ی تو مهمه، تو زندگی تو تاثیر داره. اینکه داری به‌خاطر خواسته‌ی پدرت از هدفت می‌گذری بده، این بده! سری تکان داد و گفت: خودم یه کاریش می‌کنم. قراره خواهرم و عموم باهاش صحبت کنن، آخه اونقدرا هم نیستیم که نتونیم خرج خونه در نیارم. اما میگه سخت میشه! - خب خواهرت چرا کار نمی‌کنه؟ تو داری درس می‌خونی... - اون ازدواج کرده اصلا یه جای دیگه زندگی می‌کنه. یه دختر هم داره، باز بیاد برای ما کار کنه؟ هستی عینکش را از جلو چشمانش برداشت و گفت: اصلا می‌خوای بیا تو شرکت بابا اینا... - میگم نمی‌خوام کار کنم هستی! - به‌خدا فقط دوساعته. میای کمک دست بازدید کننده می‌ایستی بعد میری. گلناری که در فکر فرو رفته بود گفت: تو از کجا میدونی که همچین نیرویی می‌خوان؟ - پدرم به برادرم گفت، خب منم شنیدم. سرش را تکان داد و گفت: نمیدونم. تا فردا بهت خبر میدم.

خدا رو شکر که طلسم شکست🤌🏻🤲🏻😂 اگه تا کامل شدنش نت داشتم که امشب می‌ذارمش، اگرم نه که فردا بلافاصله بعد از بیدار شدنم❤️

بچه‌ها سلام... مطمئنم که الان حسابی از دستم شاکی هستید و بهتون حق میدم. یک بار یا دوبار دیگه هم این بی‌نظمی پیش اومده و همه‌ش تقصیر کم‌کاری من بوده. اما ذهن یه نویسنده هم گاهی اوقات خسته میشه و دقیقا، این روزا روزای خستگی ذهن من هست. هیچ ایده‌ای ندارم که بخوام بنویسم و بدتر، حس نوشتن ندارم. وقتی که بهش هم فکر می‌کنم، انگار یکی داره تو سرم فریاد می‌کشه و باعث میشه که سردرد بگیرم. نمیدونم اگه قول بدم، می‌تونم بهش عمل کنم یا نه، اما فردا تمام زورم رو می‌زنم تا بتونم یکی دوپارت بنویسم:] الان هم خواهرم داره میگه انقدر که تو نوشتی، همه فکر می‌کنن پارت اومده😂💔

#پارت‌_دویست_و_چهاردهم

#مرا_از_یاد_نبر #پارت‌دویست‌وچهاردهم - واقعا؟! گلنار با دهان پر این حرفش را بر زبان می‌آورد و بعد با خجالت، دستش را جلوی دهانش می‌گذارد. لبخند خنده‌داری می‌زنم و می‌گویم: بازم نمیدونم، السا می‌گفت! اینکه تمام حرف‌های السا را تکذیب می‌کرد، برایم عجیب بود. - ساعت چنده؟! نگاهی به ساعت مچی‌ام می‌اندازم و می‌گویم: هشت و نیم. تا کی می‌تونید بمونید؟! - فرقی نداره. گلنار هم سر تکان می‌دهد و می‌گوید: اگه من رو برسونید، من هم مشکلی ندارم. سرم را تکان دادم که گفت: میای بریم پیش بهزاد؟! با خنده چشم‌‌غره‌ای به قیافه‌ی مشتاقش رفتم و گفتم: دیوونه شدی؟! - دیوونه چیه؟! میگیم استاد جان سلام، اومدیم عیادت. هستی خندید و رو به گلنار کرد. - دیوونه فکر می‌کنی ما رو به یاد میاره؟! ما فقط تو یه کلاس با اون بودیم! - تو سالن دانشگاه که هم‌دیگه رو دیدیم. خندیدم و گفتم: حتی فکرش رو هم نکنید! الان پدر و مادرش همه باید بیمارستان باشن. - یعنی فقط به همین دلیل ما رو نمی‌بری عیادت؟! - گلنار جان! به خدا من نمی‌تونم این شوخی‌هات رو جدی نگیرم. همه‌ش فکر می‌کنی جدی‌ای! - شوخی کجا بود طناز؟! خب جدیم. هستی از روی چمن‌ها بلند شد و مانتواش را تکاند. - یعنی عاشق این پیشنهاد های به جات شدم گلنار. گفتی بیایم رو چمنا بشینیم، پر از گل و لای شدیم رفت! حالا هم بریم بیمارستان، با سر و صورت بر افروخته بر می‌گردیم. خندیدم و گفتم: حالا این اسکول میگه جدیه، تو چرا باور می‌کنی؟! گلنار لبخند نصفه نیمه‌ای می‌زند و به گوشه‌ای زول می‌زند. هستی سریع کنارش می‌نشیند و پایش را تکان می‌دهد. - گلنار؟! چی شد؟! شاید این دیوونه بهت گفت اسکول ناراحت شدی؟! با صدای کوتاهی خندید و گفت: نه بابا. یهو یاد یه چیزی افتادم. - چی؟! نگاهی به هستی انداخت و رو به من گفت: اون وقت از نظر این خانم، فضول منم! سرم را تکان دادم و گفتم: حالا منم عضوی از شمام، بگو! اینکه تمام حرف‌هایم، تمام زندگی‌ام، تمام درگیری‌هایم را در یک روز به این دو نفر گفته بودم، عادی بود؟! - هیچی بابا! یه پروژه رو باید تحویل بدم. - شوخی می‌کنی جان هستی؟! گلنار سری تکان داد که هستی دوباره گفت: به خاطر پروژه یهو پژمرده شدی؟! خندید و سرش را تکان داد. - بهتون نگفتم مگه؟! پروژه‌ی کاریه! - چه کاری؟! شانه‌ای بالا انداخت و گفت: کاری که به اجبار بابام باید انجام بشه. به سمتش خم شدم و دستم را روی پایش گذاشتم. - دختر مگه شهر هرته؟! مگه میشه؟!

اینم از زوج سابق ما🥲❤️