مه‌لقا خانوم

حداقل الان دیگه مطمئنم تو هیچوقت اون آدمی که فکرش رو می‌کردم نبودی و هزاران مثال نقض برای تصوری که ازت داشتم وجود داره.

هی می‌گیم می‌گذره چون این رو آدمایی که گذروندن بهمون گفتن، اما اون‌هایی که نگذشته براشون و از زندگی‌شون گذشتن هیچوقت نتونستن بهمون بگن که گاهی نمی‌گذره که نمی‌گذره.

واقعی‌ترین جمله‌ی دنیا همونه که می‌گه:«آدم‌ها عوض می‌شن».

زندگی رو بردی، اگه تو اوج دلخوری حواسش بهت هست.

توهمی که ازت توی ذهنم داشتم با حقیقتی که واقعا هستی، متلاشی شد.

سخته؟ خیلی. ولی چاره‌ای جز قبول کردن، کنار اومدن و ادامه دادن ندارم.

دیدی؟ دیدی تو هم دلت برای کسی قنج رفت جان من؟ همان تویی که عاشق من بود، که می‌گفت دیگر نه عاشق می‌شود و نه هیچ چیز دیگری. عاشق آدمی با فاصله‌ی فرسنگ‌ها دورتر از من، شاید هم نقطه‌ی مقابل من. همانقدر که می‌خواستی آرام و خانم، کم حرف و دلبر، خجالتی و پر از ناز، ساده و سرسنگین، درست همانی که می‌خواستی، کامل و بی‌نقص در برابر معیارهایت. لابد وقتی نگاهش می‌کنی به این فکر می‌کنی که بهتر از این نمی‌شود، جان می‌دهی برا آغوشش، برای بوسیدن معشوقت، برای او که حالا غیرش کسی را نمی‌بینی، کسی را نمی‌خواهی، همان که همه چیزت شده، همانی که می‌خواهی همیشه بماند و طاقت نبودنش، نماندنش و نداشتنش را نداری. دیدی عاشق شدی جان من؟ دیدی دلت لرزید برای غیر از منی؟ دیدی حالت خوب شد با کسی که بوی یاس نمی‌دهد؟ گفته بودم، گفته بودم عاشق می‌شوی و حالت خوب خواهد شد بدون من.

اینکه هیچ وقت برای کسی کافی نیستم اذیتم می‌کنه.

هیچ دل‌سردی بدتر از این نیست که تمام تلاش‌ت برای دل‌شادکردن کسی که برات ارزشمنده، به هیچ تبدیل شده باشه. اون لحظه واقعا دلت می‌خواد بمیری.

الان چجوری بگم بهتر نیستم؟😂