مبینا.قاف

این بغض ها باروت میشند

من این شبا خیلی احساس غربت میکنم ... من از تبار غربتم از آرزو های محال ؟

میشینم کنجِ ذهن ، به انتظار یه معجزه

کی شبای جون کندن تا صبح تموم میشه ؟ چندتا از این شب ها تو عمرمون داریم ؟ تا کی تا کجا یه بار زندگی کردن و این همه مردن رواست؟

👀

بگو کدام لحظه بود کجا نشسته ام بدون ِ تو؟ کدام روز یاد ِ تو نشد چراغِ دیده ام؟ کدام شب خیال ِ تو مرا به خویش واگذاشت؟ بگو مرا، کدام نبض ِ خسته ام زد و حروف ِ نام تو در آن نبود؟

✨

یه روزهایی باید آف داشتیم برای زندگی ! نمی‌دونم یک دکمه ای چیزی بود میزدی، اون روز زندگی کردن خاموش میشد! و جزو عمرت حساب نمیشد آخه انصاف نیست با این همه خستگی و فرسایش هر روز عمرمون تلف بشه ! مبینا.قاف

محبوبم! چه كار می‌كنی؟ يكسره اشيایی را به سمت من پرتاب می‌كنی، چشم‌هايت را، ابرويت را و جنون را. شما را كه ديدم زندگی تنها يک انتخاب داشت. گيلاس‌ها به خاطر تو می‌رسند. بر نوشته‌های من سلطنت باشكوهی داريد. مالامالِ شما شده‌ام. شما نيت همه‌ی نذرها و نيازهاييد. اشک‌های من در چشم‌های شما چه می‌كند؟ درخت تو را می‌بيند برگ‌هايش می‌ريزد. كجا بودی؟ عشق شما راه درازيست، عشق شما دری است كه به روی هستی گشوده می‌شود. عشق تو جان مرا موميايی كرده. خداوند جهان را در هفت روز آفريد و شما با نگاهی. #محمد_صالح_علاء