⚘درس عربی(متوسطه ۱ و ۲)⚘

روش_تدریس_ترجمه_فعل به دانش آموزان در امتحانات نهایی پیش نیاز: ابتدا با دانش‌آموزان مرتبا کار کنید که صیغه فعلها را با نشانه یاد بگیرد. یعنی در ماضی با آخرش کار داریم و در مضارع با اول و آخرش. مثلا. صیغه انتِ در ماضی ( مفرد مونث مخاطب)آخرش تِ میگیره و مضارع اول و آخرش ، ت... ینَ، مثلا به دانش آموز میگیم جعل را  بنداز داخل نشانه. خب باید بکه جعلْتِ، تجعلینَ، بعد چند فعل دیگر را برایش مثال بزنید. و اکنون مرحله اصلی ترجمه فعل: مشخص کردن: ۱. معنای مصدری فعل. ۲. ضمیر منفصل فعل و معنای آن. ۳. قاعده زمان آن. ۴. معلوم است یا مجهول. مثلا فرض کنیم در امتحان فعل  الشهداءُ لنْ یُنْسَوْا را برای ترجمه داده: ۱. معنای مصدری فعل: فراموش کردن ۲. ضمیر منفصل فعل و معنای آن: هُمْ: آن‌ها ۳. قاعده زمان آن. مستقبل منفی ۴. معلوم است یا مجهول: مجهول است. حالا معنا کن. اول معنای ضمیر را می‌نویسیم. آن‌ها ... حالا می توانیم بادقت معنا کنیم. آن‌ها فراموش نخواهند شد استاد: امجد_ابرام 🙏🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 https://t.me/montahjab

جزوه ی قواعد عربی هفتم تا نهم

جزوه کامل عربی دوره اول 🎓 پایه هفتم، هشتم و نهم از خانم فرهودی

خلاصه فنون و روش‌های تدریس دکتر شعبانی از منابع آزمون استخدامی(بخش اختصاصی) هزینه استفاده از این جزوه دست‌نویس، فاتحه برای شادی روح پدر و مادر نگارنده. با آرزوی موفقیت🌸🌸🌸🌸

جزوه عالي إعراب و تحليل صرفي https://t.me/montahjab

آزمون نوبت دوم پایه هشتم https://t.me/soal10

آشنایی با صورت سوال های عربی کاری از: د. زارعی https://t.me/zarei1919

مخصوص دانش آموزان رشته انسانی https://t.me/zarei1919

اینم فارسیش👇 چهار قسم مشهور از انواع تنوین عبارت است از : 1-تنوین تمکُّن 2- تنوین تنکیر 3-تنوین مقابله 4-تنوین تعویض یا عوض انواعی دیگر نیز  آورده اند: 5-تنوین ترنّم 6-تنوین غالی 7-تنوین شاذ و نادر اولین بار ابوالأسود دُؤلی تنوین را به کار برد که به شکل دو نقطه روی هم نشان داده می‌شد. تنوین برای جدا کردن اسم‌های متمکّن و غیر متمکّن، به جای نقصانی که در «بناء» به وجود می آید. برای جدا کردن اسم‌های معرفه و نکره به کار می‌رود. تنوین از نظر دستور نویسان بر چهار نوع تقسیم می‌شود که عبارتند از : تنوین تمکین(تمکّن یا امکنیه) ویژهٔ اسم‌های معرب و منصرف است. مانند: رجلٌ، رجلاً، رجلٍ محمّدٌ، محمّداً، محمـدٍ توضیح: همانطور که میبینید،  تنوین نشانه ی اسم بودنِ کلمه است و به خودی خود نشانهٔ نکره بودن اسم نیست. و این تنوین در( اسم‌های منصرف) معرفه از نوع علم و نکره دیده می‌شود و گویای این مطلب است که این کلمات در اسم بودن از دیگر انواع اسم قوی تر هستند. و علت نگرفتن تنوین در برخی اسم ها که معروفند به(اسمهای غیر منصرف) برمی‌گردد به استعمال آن کلمات در بین عرب زبانان فصیح  و دنبال دلایل منطقی و فلسفی تکلّف آمیز نمی‌گردید. تنوین تنکیر: تنوینی که اسم های مبنی و اسم های خاص ملحق می‌شود تا نا معین بودنِ آن اسم را نشان دهد.(مانند:سیبویهٍ) این نوع از تنوین برای جدا سازی معرفه   از نکره در«اسم فعل» هم به کار می‌رود. مانند: صهٍ،  مهٍ،  إیهٍ . توضیح: در صورتی که چند نفر سیبویه نام داشته باشند و بخواهیم فرد معینی از آنها را خطاب قرار دهیم، بدون نون تنوین میآوریم: " سیبویهِ"  در این صورت معرفه است. اگر شخص خاصی مد نظر نباشه و میانِ چند نفری که این اسم را دارند تمییز قائل نشویم، آن را با تنوین میآوریم: "سیبویهٍ " در این صورت نکره است. تنوین مقابله:تنوینی است که به جمع مونث سالم اضافه می‌شود. به گفته‌ی دستور نویسان،  در مقابل حرف نون در جمع مذکر سالم(معلمونَ) قرار گرفته است. مانند: معلماتٌ،  معلماتٍ توضیح: در جمع مذکر سالم مانند «معلمونَ» نون جای تنوین آمده است و چون جمع مونَّث سالم فاقد این نون است ،تنوین در این جمع جای همان «نون» در جمع مذکر سالم است. تنوین عوض یا تعویض:این تنوین در جایی می آید که حرفی از یک کلمه و یا بخشی از یک کلمه و یا جمله حذف میشود. در این موارد به جای مضاف الیهِ محذوف، تنوین می آورند. مانند: بجای حرف محذوف: قاضٍ(قاضی)،  جواری( جوارٍ) بجای کلمه‌ی محذوف: کلٌّ(کلُّ إنسانٍ) بجای جمله‌ی محذوف : حینذٍ-یومئذٍ(حین اِذْ جاء الصدیق و یوم اِذ رأیتهُ...)      در کتب دستور به انواع دیگر نیز اشاره شده که برخی از آن‌ها ویژهٔ اسم نیست و به افعال و حروف هم ملحق می‌گردد که عبارتند از :  تنوین ترنّم: در پایان برخی قافیه‌ها می‌آید. مانند: «العتابَ و أصابَ»در بیتی از #جریر : ” أقِلی الَّوْمَ عاذِلَ و العِتابَنْ و قُولی إن أصَبْتُ لقَدْأصابَنْ“ تنوین غالی: تنوینی که آن را اَخْفَش و دانشمندان علم عروض به انواع تنوین افزوده‌اند. مانند تنوین در دو واژه «المُختَرقْنْ و الخَفَقْنْ»در این بیت : ” و قاتِمِالاعْماقِ خاوی المُخْتَرَقْنْ  مُشْتَبِهِالأعلامِ لَمّاعِالخَفَقْنْ“ گفتنی است دو نوع اخیر که ویژه شعر است، بر خلاف دیگر انواع تنوین، نون ِآن نوشته می‌شود. تنوین شاذ و نادر: کلماتی نیز هستند که بر خلاف قوانین وضع شده، حتی در فصیحترین و استوارترین متون یعنی قرآن کریم ، تنوین گرفته‌اند. مانند: هؤلاءٍ قومک دستورنویسان در توجیه آن‌ها از تعبیراتی نظیر : "شاذ و نادر، رعایت تناسب و حفظ موسیقی کلام، ضرورت شعری و غیره" مدد جسته و انواع تنوین را گسترش داده‌اند. و برخی تنوین‌های دیگری افزوده‌اند، مانند تنوین منادا ، تنوین صرف مالاینصرف و تنوین حکایت.   در زبان فصیح عربی غالب اسم‌های فاقد حرف تعریف «ال» با تنوین تلفظ می‌شوند، شاید به این دلیل که نون ساکن، واژه را خوش آهنگ می‌سازد و سکون به آن آرامش می‌بخشد. به همین سبب امروزه نیز در برخی لهجه‌های متداول، تنوین، چه در گفتار و چه در نوشتار، به پایان افعال و ترکیب‌ها اضافه می‌شود. مانند أروحُنْ و فِیکُنْ، که بدون تردید میراث لهجه‌های کهن است، همانگونه که در تنوین ترنّم چنین است