◎•°Lär°•◎

این پنجاه نفر... واقعا میخونن؟🤨

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد از غزل‌‌هایم فقط خاکستری مانده به جا بیت‌‌های روشن و شعله‌‌ورم را باد برد با همین نیمه، همین معمولی ساده بساز دیر کردی نیمه‌ی عاشق‌ترم را باد برد بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد - حامد عسکری #نوشته 🦄

📌ورکشاپ کمیک - ماهور پورقدیم و صدف فقیهی پ.ن: بالاخره دانشگاه یه ورکشاپ خوب گذاشت.

بچه‌ها خسته‌ی کنکور نباشید🤍✨

به جای گفتنِ گذر زمان، پاک شدن لاک ناخن دختربچه رو نشون میده. به جای گفتن سو تغذیه‌ی بچه‌ها، کاغذ جویدن بچه از سر گرسنگی رو نشون میده. به جای گفتن فقر، قبض‌های قطع آب و برقی رو نشون میده که بچه‌ها روش نقاشی بکشن. به جای تموم شدن بچگی، تموم شدن مدادشمعی‌هاشون رو نشون میده. به جای گفتن از یه مادر بی‌توجه، بلند و شلخته شدن موهای بچه‌ها رو نشون میده. اگه یه فیلم با روند آروم و روزمره میخواید که ذره ذره در جزئیاتش غرق بشید و مثل شخصیت‌هاش رو به زوال برید و خسته بشین از بیچارگی... و برای بچه‌هایی که توی مرز بچگی و بزرگسالی گیر کردن و دارن با همون معصومیتشون نابود میشن دل بسوزونین و با دونستن اینکه از روی واقعیته، دلتون بگیره... ببینیدش.^^

من فیلم nobody knows از کورئیدا رو هم دیدم. کارگردان «مانستر» و «خواهر کوچک ما» و «دزدان فروشگاه» و «دلال» واو... از دست این مرد و کارگردانی ظریف و خاص و پرجزئیات و ملموس و غمگینش.

زیررنگ‌هایی که باید همت کنم تک به تک کاملشون کنم. توی این تابلو، تابلوهای دیگه ای از خاطراتم وجود دارن

این دفتر تولفث هم تموم شد. به دفتر آخر وارد میشیم... که قرار نیست بیشتر از چهل برگ طول بکشه.