دیوانه اتاق یازدهم

خدانگهدار. اگه خواستین لف بدین. شاید یه روز چیزی فرستادم‌.

#پادکست | روشنا 📻 Telegram 💳 Donate

حوصله‌ی روابط انسانی جدید رو ندارم. من رو با همین اندک انسان‌هایی که دورم هستند تا انتها تنها بذارید لطفا.

یک شهر پر از آدم و این حجم پر از درد لعنت شود آن شب که تورا برد و نیاورد. ۱:۲۰💔

گفت: حسرت دیدنت به دلم موند.

[تو آرزوت آزادی دنیاست،از آرزوهای تو می‌ترسن سردار آسوده بخواب وقتی،حتی از عکس‌های تو می‌ترسن]

بخونیدش قشنگ بود.🖤

سلام آقای قاسم. شاید خیلی‌ها بگویند به یک چشم به هم زدن، اما به اندازه قرن‌ها، سه سال گذشت. سه سال گذشت از آخرین قول‌هایشان برای انتقام و سه سال گذشت از قول‌هایی که تصمیم ندارند عملی کنند. راستش را بخواهی سه سال است که هنوز دلمان راضی نمی‌شود پشت اسمت یک شهید بگذاریم و صدایت بزنیم. بهتر بگویم سه سال است که هنوز باورش برایمان سخت است که دیگر نمی‌توانیم تو را ببینیم و شاید باورت نشود که ما هنوز باورمان نشده تو شهید شدی. ما بعد از سه سال، هر وقت اسم تو می‌آید، عین همان صبح جمعه، مغزمان فرمان می‌دهد که برویم همه‌جا را بگردیم که شهادتت تکذیب شود و ناگاه، توی ذهنمان شبکه خبر، خبر فوری شهادتت را پخش میکند و لبخندمان، تبدیل به زمستان میشود. سرد و بی روح و بی فروغ. ما به خودمان می‌آییم ولی بدون تو. شاید باورت نشود که هنوز اسم تو را برای توجیه نشستنشان بر اریکه‌های قدرت فریاد می‌زنند و به جای خدمت، تصاویر یادگاریشان با تو کف اینترنت است، تویی که مرد جهاد بودی و عکس از پشت میز نشستنت نیست. با عکس تو رای جمع می‌کنند، با عکس تو مسئول می‌شوند و هرجا کم بیاورند، عکس تو را بالا می‌برند، عکس تویی که دنبال پست و رای نبودی و هرجا کار مردم بود، تو آنجا بودی. شاید باورت نشود که سالها گفتمان اجتماعی تو را عین همان هواپیمای اوکراینی، با خطای انسانی نشانه گرفته‌اند و هر روز بیشتر از دیروز پناهشان از مردم را دریغ میکنند. آقای قاسم، توی این روزها ما بیشتر از هر زمان به فکر شما بودیم که با دست جانبازت، دستان ما را بگیری که بیش از این فاصله‌هایمان را بیشتر نکنیم. ما خیلی به این فکر کردیم که کاش تو بودی تا نهیب بر سر همه آنانی بزنی که با شعار بیهوده، بر حیثیت زن کوبیدند، چه آنها که چادر از سر ناموس کشیدند، چه آنها که سایه باتوم و کشیده روی سر زنان انداختند. آقای قاسم، ما همچنان به دعای خیر شما نیازمندیم. دعایی از جنس دعاهایی که در معرکه نبل و الزهرا کردید، از جنس دعاهایی در کنار مضجع حضرت زینب و رقیه در سوریه، از جنس دعاهای شب‌های جمعه‌تان در کربلا، عین دعاهایتان بعد از سوره ملک خواندتان در نجف، از جنس دعاهایتان در کنار قبر حاج احمد کاظمی در اصفهان. آقای قاسم، ما دلتنگ شما هستیم. خیلی زیاد، آنقدر که در کلمات نمی‌شود گفت. سه سال گذشت و چرتکه و حسابمان افتاد برای سال چهارم. برای ما، برای حال و روز ما، برای ماندن ما و برای دلتنگی ما دعا کن.

تو بگو آیفون، من از یک تا چهاردشو قبول دارم.😂

سیزده نه، چهارده پرومکس https://t.me/div_aneh_11/1898