میـکائیـلا.

درونم یه دختر بچه هست که همه چیز رو با چشم‌ های پر از بغض قبول کرده🩶.

من میگم “مهم نیست” و شب ها نمیتونم بخوابم، وقت و بی وقت گریه میکنم، سر درد میگیرم، بی اشتها میشم، معده درد میگیرم، عصبی و غمگین میشم، پر از انرژی منفی میشم، تو مغزم هی مرورش میکنم، کم حرف میشم، زودرنج میشم، به همه میپرم، از شدت overthink دهنم سرویس میشه، حوصله‌ی حرف زدن با هیچکس رو ندارم.

بدنم زندست ولی من مردم

‏رو تخت دراز کشیدی، یهو اضطراب. تو کافه نشستی، یهو اضطراب. قدم میزنی، یهو اضطراب. غذا میخوری، یهو اضطراب. تو جمعی، یهو اضطراب. وسط کاری، یهو اضطراب. دانشگاهی، یهو اضطراب. تو قبر خوابیدی، بازم اضطراب. خب ولم کن کسکش.

امروز بشدت دلم خواست رقص اذری یاد بگیرم

یکی از چیزایی که entp عاشقشه غیبت کردن با دوست صمیمیشه

خوبه که ادم عقلش رو دست بقیه نده

همین مونده بود توی خوابگاه شهر دیگه موشک ببینم که زده شده و جنگ شروع بشه

یه جنگمون نشه؟