فردوسی و شاعران سبک خراسانی

: «دوست داشتنِ یه آدم، دوست داشتنِ همهٔ داستانِ اون آدمه...» سعی نکنیم آدمارو عوض کنیم... اینجا چراغ انسانیت روشن است https://t.me/+5khhZNRErBhhMDMx

حافظ پژوهی گروه دبیران ادبیات کشوری @hafezpajohi سعدی و شاعران سبک عراقی @saadieshiraz فردوسی و شاعران سبک خراسانی @adabiatehemasi شاعران سبک هندی @saeb_e_tabrizi

: «دوست داشتنِ یه آدم، دوست داشتنِ همهٔ داستانِ اون آدمه...» سعی نکنیم آدمارو عوض کنیم... اینجا چراغ انسانیت روشن است https://t.me/+5khhZNRErBhhMDMx

﷽ ادبياٺ‌ دهم، یازدهم و دوازدهم با حمایت و هدایت گروه دبیران ادبیات کشور https://t.me/joinchat/AAAAAD7e2MiE9VU78VKqSQ تبلیغات و تبادل: @Rahaii_moha

فنون و دانش‌های ادبی: بیان(تشبیه،استعاره،مجاز،کنایه) آرایه‌های ادبی(لفظی و معنوی) عروض و قافیه تاریخ ادبیات سبک‌ها و... درس_تست_نمونه سؤال_کنکور ID: @daneshhayeadabi https://t.me/joinchat/AAAAAD8C8AAWs2pOc8idjw تبلیغات و تبادل: @Rahaii_moha

  برای دوست‌داران فرهنگ، هنر، ادبیات، چندرسانه ✅ برای دنبال‌کنندگان محتوای درسی، کنکوری و امتحانات نهایی 🥇 این فهرست، از فعال‌ترین‌ها تشکیل شده 🥇 🛎 پیش از پاک شدن زودتر جوین شوید 🛎 ارتباط با ادمین⏬ 🔻@Rahaii_moha @daneshhayeadabi 📌  برای پیوستن، روی پیوند زیر بزنید 📌 https://t.me/addlist/jK1ePDFW3gI3OTE0

اندرزها در شاهنامه ورجاوند بخشِ [ ۲۰۴ ] گفتار اندر عهدنامه‌یِ اردشیرِ بابکان با شاپور 🥀بَدان اَی پُسَر کین سَرایِ فِریب 🥀ندارد تُرا شادمان بی‌نِهیب! 🥀نِگهدارِ تن باش و آنِ خِرَد 🥀چو خواهی که روزَت بَه بَد نگذَرَد! 🥀[چو بر دین کند شهریار آفرین 🥀برادر شود شهریاری و دین] 🥀نه بی‌تختِ شاهی‌ست دینی بَه پای 🥀نه بی‌دین بُوَد شهریاری بَه جای 🥀دو بُن تاره، یَک در دِگر بافتَه 🥀برآورده پیشِ خِرَدیافتَه 🥀نه از پادشاه بی‌نِیازست دین 🥀نه بی‌دین بُوَد شاه را آفرین 🥀چُنین پاسبانِ یَکدیگرند 🥀تو گویی که در زیرِ یَک چادَرَند 🥀نه آن زین، نه این زآن بُوَد بی‌نِیاز 🥀دو انباز دیدیم‌شان نیک‌ساز 🥀چو باشَد خداوندِ رای و خِرَد 🥀دو گیتی هَمی مردِ دینی بَرَد 🥀چو دین را بُوَد پادشا پاسبان 🥀تو این هر دو را جُز برادر مخوان! 🥀چو دین‌دار کین دارد از پادشا 🥀نگر تا ندانی وُرا پارسا! 🥀هر آنکس که بر دادگر شهریار 🥀گشایَد زبان مردِ دینَش مدار! 🥀چِه گفت آن سَخُن‌گویِ با آفرین 🥀که چون بَنگری مغزِ دادَست دین! از برافزوده‌هایِ شاهنامه: 🥀بَدو گفت کاَی اَهْرَمَن را ندیم 🥀ز بیدادی تو جَهان پُر ز بیم [۱] 🥀بَسی کَردَه‌یی اندر ایران بَدی 🥀بیابی تو پاداَفْرَهِ ایزدی [۲] 🥀تو از سرورانی بهانه میار 🥀بگو از نِژاد و مبر روزگار [۳] 🥀ز من ایمِنی گر هَمَه دُشْمنی 🥀شِتابندَه در خون و جانِ منی [۴] پی‌نوشت: سراینده: حکیم فردوسی بزرگ ویرایش: دکتر جلال خالقی مطلق گزینش و نگارش: امیر مهدی بُرذبار [اسپندیار] [۱ ، ۲]- این دو بیت در دستنویسِ کتابخانه‌یِ پاپ در واتیکان مورخِ ۸۴۸ق آمده است. [۳ ، ۴]- این دو بیت در دستنویسِ دارالکتبِ قاهره مورخِ ۷۹۶ق آمده است.

اندرزها در شاهنامه ورجاوند بخشِ [ ۲۰۳ ] گفتار اندر عهدنامه‌یِ اردشیرِ بابکان با شاپور 🥀نِشان بَس بُوَد شهریار اردشیر 🥀چو از من سَخُن بَشْنَوْی یادگیر! 🥀چو سال اندرآمد بَه هفتاد و هَشت 🥀جَهاندارِ بیدار بیمار گشت 🥀بَدانست کآمد بَنزدیکِ مرگ 🥀هَمی زرد خواهد شدن سبزْ برگ 🥀بَفرمود تا رفت شاپور پیش 🥀وُرا پندها داد از اندازَه بیش 🥀بَدو‌ گفت: این عهدِ من یاد دار! 🥀هَمَه گفتِ بَدگوی را باد دار! 🥀سَخُن‌هایِ من چون شنودی بَوَرز! 🥀مگر بازدانی ز ناارزْ ارز! 🥀جَهان راست کردم بَه شمشیرِ داد 🥀نِگه داشتم ارجِ مردِ نِژاد، 🥀چو کارِ جَهان مر مرا گشت راست 🥀فُزون شد زَمین، زِندَگانی بَکاست! 🥀از آن پس که بَسیار بُردیم رنج، 🥀بَپالود خوی، هم بیاگَند گنج! 🥀شما را هم از رنج پیش‌ست و ناز 🥀زمانی نِشیب و زمانی فَراز! 🥀چُنین‌ست کَردارِ گَردان‌سِپِهر 🥀گهی درد پیش آرَدَت، گاه مِهر! 🥀گهی بخت گردد چو اسپی شموس 🥀بَه نُعْم‌اندرون زُفتی آرَدْت و بوس، 🥀زمانی یَکی باره‌یِ ساختَه 🥀ز فرهَنْجَگی سر برافراختَه! از برافزوده‌هایِ شاهنامه: 🥀نباشَد تن آسان و خوش روزگار 🥀نه بیند بَه دیدَه جَهان شهریار [۱] 🥀نگردد بَدو راست گیتی نه تخت 🥀نه ایوانِ شاهی نه فَرْخُندَه‌بخت [۲] مرا 🥀گفتِ دانا نیامد پَسَند 🥀کَشیدَه سَر از گشتِ چرخِ بُلند [۳] پی‌نوشت: سراینده: حکیم فردوسی بزرگ ویرایش: دکتر جلال خالقی مطلق گزینش و نگارش: امیر مهدی بُردبار [اسپندیار] [۱ ، ۲ ،۳]- این سه بیت در دستنویسِ دارالکتبِ قاهره مورخِ ۷۹۶ق آمده است.

اندرزها در شاهنامه ورجاوند بخشِ [ ۲۰۲ ] گفتار اندر عهدنامه‌یِ اردشیرِ بابکان با شاپور 🥀الا اَی خریدارِ مغزِ سَخُن 🥀دِلت بَرگُسِل زین سَرایِ کَهُن! 🥀کجا چون من و چون تو بَسیار دید 🥀نخواهدهَمی با کَسی آرمید! 🥀اگر شهریاری و گر پیشکار 🥀تو اندر گذاری و او پایدار! 🥀چِه با رنج باشی چِه با تاج و تخت 🥀بَبایَدْت بَستَن بَه فَرجام رَخت! 🥀اگر زآهنی چرخ بگذارَدَت 🥀چو گشتی کَهُن نیز ننوازَدَت! 🥀چو سَروِ دِلارای گردد بَخَم، 🥀خروشان شَوَد نَرگسانِ دُژَم، 🥀هَمان چهره‌یِ ارغوانْ زعفران، 🥀سَبُک مردمِ شاد گردد گَران! 🥀بَخُسبَد رُوان هر که بالا نچَفت 🥀تو تنها نمانی چو هَمراه رَفت! 🥀اگر شهریاری و گر زیردَست 🥀جُز از خاکِ تیرَه نیابی نِشَست! 🥀کجا آن بزرگانِ با تاج و تخت؟ 🥀کجا آن سوارانِ پیروزبخت؟ 🥀کجا آن خِرَدمندگُندآوران؟ 🥀کجا آن سَرافراز و جنگی‌سَران؟ 🥀هَمَه خاک دارند و بالین و خِشت 🥀خُنُک آن که جُز تخمِ نیکی نکِشت! از برافزوده‌هایِ شاهنامه: 🥀کجا آن گزیدَه‌نِیاکانِ ما 🥀کجا آن دلیران و پاکانِ ما [۱] 🥀چو گیرندَه‌یاران بَه کار آیَدَت 🥀بَه پیش‌اندرون کارزار آیَدَت [۲] پی‌نوشت: سراینده: حکیم فردوسی بزرگ ویرایش: دکتر جلال خالقی مطلق گزینش و نگارش: امیر مهدی بُردبار [اسپندیار] ۱- این بیت در دستنویسِ کتابخانه‌یِ بربتانیا در لندن مورخِ ۶۷۵ق آمده است. ۲- این بیت در دستنویسِ کتابخانه‌یِ ملّیِ پاریس مورخِ ۸۴۴ق آمده است.

اندرزها در شاهنامه ورجاوند بخشِ [ ۲۰۱ ] گوناگون از شاهنامه 🥀نباشی بَس ایمِن بَه بازویِ خویش 🥀خَوْرَد گاوِ نادان ز پهلویِ خویش 🥀چو صف برکَشند از دو رویه سِپاه 🥀گُنهکار پَیدا شد از بی‌گُناه! 🥀گر این گفت‌هایِ من نَشْنَوْی 🥀بَه فَرجامِ کارت پَشیمان شَوی! 🥀پَشیمانی آنگه ندارَدْت سود 🥀که تیغِ زمانه سرت را درود! 🥀بَدو‌ گفت روداوَه: اَی شاه‌زن 🥀سَزایِ سِتایِش بَه هر انجمن، 🥀من از خاکِ پایِ تو بالین کنم 🥀ز فَرمانَت آرایشِ دین کنم! 🥀ز تو چِشمِ آهَرْمَنان دور باد 🥀دِل و جانِ تو خانه‌یِ سور باد! 🥀بَه آواز پیشِ پشوتن بَگفت 🥀که این کارِ ما گشت با درد جُفت! 🥀بَه مردی شدم در دَمِ اَژدَها 🥀کنون زورکردن نیارَد بَها! 🥀بَتَرس از بَدِ مردمِ بَدنِهان! 🥀که بر بَدنِهان تنگ بادا جَهان! از برافزوده‌هایِ شاهنامه: 🥀چو گیرندَه یاران بَه کار آیَدَت 🥀بَه پیش‌اندرون کارزار آیَدَت [۱] 🥀نمانَد کَسی جاودان در جَهان 🥀بـگیرَدْش مرگ آشکار و‌ نِهان [۲] پی‌نوشت: سراینده: حکیم فردوسی بزرگ ویرایش: دکتر جلال خالقی مطلق گزینش و نگارش: امیر مهدی بُردبار [اسپندیار] ۱- این بیت در دستنویسِ کتابخانه‌یِ ملّیِ پاریس مورخِ ۸۴۴ق آمده است. ۲- این بیت در دستنویسِ دارالکتبِ قاهره مورخِ ۷۹۶ق آمده است.