𝐈‌ ‌ ‌‌𝐖 𝐈 𝐒 𝐇...

کاش وقتایی که دلم میخواد بهت زنگ بزنم و بگم آدما دارن اذیتم میکنن، یادم نیاد خودت یکی از اون آدما بودی‌.

کاش تو ایران هم اجازه میدادن بچه ها بعد ۱۸ سالگی مستقل زندگی کنن. هرکاری میکنم بابام نمیره از خونه.

کاش دیگه نیای، حتی اگه خودم خواستم.

کاش منو نجنگیده نمیباختی.

کاش محترم باشید؛ دنیا دو روزه.

کاش فراموشی بگیرم، تورو یادم بره.

کاش میشد روزای خوبو pause کرد.

کاش اطرافیانم بفهمن که یه تایمی رو برای تنهایی خودم احتیاج دارم و اگه بعضی وقتا زیاد در دسترس نیستم، قصد ایگنور کردن کسیو ندارم؛ صرفا میخوام خودم باشم و خودم.

کاش میدونستی من برای اینکه تو رو ناراحت نکنم چقدر خودمو ناراحت کردم.

کاش می‌شد یکم بزنیم جلوتر؛ ببینیم اصلا ارزش داره ادامه‌شو زندگی کنیم یا نه.