Positieve Woorden

Lieve mensen ik wens jullie een mooie Kerstavond in liefde en licht 💥🌟❤️💫

𝑴𝒂𝒚 𝒚𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒂 𝒘𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓𝒇𝒖𝒍 𝑪𝒉𝒓𝒊𝒔𝒕𝒎𝒂𝒔 𝑬𝒗𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒂 𝑴𝒂𝒓𝒗𝒆𝒍𝒐𝒖𝒔 𝑪𝒉𝒓𝒊𝒔𝒕𝒎𝒂𝒔 𝒕𝒐 𝒄𝒐𝒎𝒆 💖 ❤🎄❤ 💖 Let's hope your own cat(s) behave... 😅

k moest vanmorgen denken aan het kerstverhaal dat ik vertelde tijdens de kerstconcerten van Cor Bakker , de afgelopen week. Het ging over Adele Bloemendaal die me een keer vertelde dat ze in de kersttijd aan het hardlopen was in het Vondelpark en toen achter een aantrekkelijke jongeman terecht kwam. "Heerlie! Taps toelopend, geen greintje vet, prachtige billen, zo’n lekkere warrige haardos, helemaal geilmansdorp! " Bij het Kattenlaantje had ze een magere man zien staan die zijn vinger richtte op de mooie jogger voor haar. Het was De Dood en hij wees met een zilveren vinger naar de Jonge man die naar zijn hart greep en zo het rosarium inzigzagde en daar dood neerviel. Adele was boos geworden, was op De Dood afgestapt en had hem verweten in de kersttijd niets beters te weten dan allerlei leuke jonge mensen ontijdig van het leven te beroven. Nau mefrou, zei De Dood, ik kreig heilemoal het loazerus van dat gezeik over me werk. Ik wor ook moar gestuurd van t ketoor. .En dan al die die minse de heile dag die het allemoal beter wete wie dood motte. As je het allemoal so goet weet, doennut dan selluf, ik bin het spuugsat! De Dood schoof een zilveren vingerhoed over Adeles wijsvinger, ze voelde een enorme kracht door zich stromen. "Ik goan durfandoor" riep de voormalige Dood. "Ik goan lekker de kerstversiering bekeike in t café. Ken ik eindelijk een rondje gefe, sonder det de klante dood van hun kruk zakken! Aju!" Adele vertelde me dat ze tintelde van levenslust en op weg ging om haar oude leraar Duits op te ruimen. Hij was zwaar fout geweest in de oorlog en daarna ook nog, maar ja hij had haar toch ook de gedichten van Rilke laten lezen, ze kon misschien beter een bekende zangeres die ze haatte maar ja die was het afgelopen jaar aan een vleesboom geholpen en Gerard Joling had aan haar bed gezeten, wat moest je zo iemand nog verder straffen? Adele kreeg het er zwaar mee, zo vertelde ze me. In ziekenhuizen klampten oude mensen zich aan hun bed vast, het lukte gewoon niet ze te laten sterven,. Haar zilveren vinger werd steeds zwaarder en leek wel op de grond te hangen. "Ik kan het niet!" dacht ze, "en ik doe het ook niet, ik laat ze leven, iedereen" Als ik niemand aanwijs, sterft er niemand deze kerst. Het is verwonderlijk dat zo iets zo snel uit de hand loopt. De tweede dag al was het in het journaal. De begrafenisondernemers hadden alarm geslagen. Voor het eerst in de geschiedenis van Amsterdam was er een etmaal lang niemand gestorven. De volgende dag werd bekend dat er nòg iets veranderd was. Er werden geen kinderen meer geboren. Geboorte en dood leken opgeheven en Twee Vandaag had er een Special over. Onderwijzers die klaagden over hun ongewisse toekomst. Geen nieuwe aanwas van leerlingen. Een stervende in een tehuis die maar niet dood ging en wellicht voor eeuwig stervend was. De dominee en paters holden af en aan op het scherm, de geschilderde gevolgen van de situatie waren duizelingwekkend. Het ging niet goed met Adele als heerseres over leven en dood. Ze wilde af van de baan. Iedereen moest maar weer gewoon dood en dat de dood vaak onrechtvaardig is, ach dat was nog het minste probleem Bij het Kattenlaantje zag ze De Dood weer terug. Uit de verte klonk de zang van iemand die zich enige dagen aan een bierpomp had laten aansluiten. Toen hij Adele zag, hield hij zich in. "Ik hep een borreltje op maar ik bin nie so dink as ik dronke dattik bin. ik kin só weer aan het wertuk maarrru me oanweisfinger bin ik kwijt..." Adele zei dat ze hem zou helpen en schoof hem de zilveren vingerhoed om. Opgewekt zei de Dood die hij weer vrolijk aan de slag ging en alle kerstmannen die hij tegen zou komen uit de weg zou ruimen. Doar hep ik wel só’n un pleureshekel oan! Aju! En zo verdween De Dood een kerslied lallend in de nacht.