لبخند عشق

یه رفیق داشتم دوران توپ پلاستیکی، توپ چهل تیکه داشت. وقتی می‌خواستیم فوتبال بازی کنیم می‌گفت به یه شرط توپ چهل تیکه‌ام رو میارم.به شرط اینکه من کاپیتان باشم. فوتبالش!؟ نابود...دور کمرش ده برابر قدش بود. ایشی زاکی محل بود ولی نه به اون بانمکی... واسه بازی یار انتخاب می‌کرد.یار که چه عرض کنم دوستاش رو انتخاب می‌کرد. تو پنج دقیقه انقدر گل می‌خوردن که توپش رو برمی‌داشت و با قهر می‌رفت خونه... ما هم عشق توپ چهل تیکه... کار ما به جایی رسیده بود که برای بازی کردن با توپ چهل تیکه گل نمی زدیم.دروازه خالی رو می‌زدیم تو در و دیوار که صاحب توپ چهل تیکه قهر نکنه...اون رفیق ما بعد یه مدت باورش شد که فوتبالش خوبه... که ما نمی‌تونیم بهشون گل بزنیم.دیگه کم کم گل زدن یادمون رفت.بخاطر یه توپ چهل تیکه ضعیف بودن رو انتخاب کردیم و رقیب رو قوی نشون دادیم. همین مثال رو تو تمام زندگیمون نگاه کنیم. برای علاقه یا شاید منفعت چه جاهایی جلوی چه کسایی خودمون رو ضعیف نشون دادیم و توهم قوی بودن رو به دیگران دادیم. می‌خوام بگم با همون توپ پلاستیکی بازی کنید ولی هیچ وقت جلوی کسی ضعف نشون ندید. چون توهم قوی بودن بهش دست میده. چون گل زدن رو قوی بودن رو فراموش می‌کنید. #حسین_حائریان

صبح قشنگتون بخیر دوستان همیشه همراه😊🌸🍂

سه شنبه تون بی نظیر ان شاءالله امروز بهترین روز زندگیتون باشه سرشارازشادی وآرامش لبریزاز موفقیت و لبخند ودعای خیربدرقه راهتون روزتون زیبا و در پناه خدا♥️ .

ما باقیمانده های دهه ی پنجاه و چهل خاطرات زیر خاکی ای داریم که وقتی برای نسل جدید  تعریفشان کنیم ،  جوری ما را نگاه می کنند ، گویی از فضا آمده ایم . یکی از این خاطرات  ابراز عشق و علاقه با نوار کاست است. روزگاری بود که موزیک این همه لای دست و پا ولو نبود . پیدا کردن یک نوار کاست جدید خوش کیفیت خودش صفایی داشت، وای به حال اینکه سلکشن خفنی هم به نیت تو انجام شده باشه! این که کسی  میتوانست  سلکشنی روی نوار 90 دقیقه ای هدیه بدهد  دو معنی داشت ، یا در خانه ضبط صوت دو کاسته داشتند و یا پدر و مادرش جلوی چشمش آمده بود و هزاران منت کشیده بود   و 16 تا کاست  را  تا سر آهنگ دلخواهش پلی کرده و بود و آماده گذاشته بود تا  آنرا برایش ضبط کنند .  و خب هر دوی اینها یک معنی داشت : اینکه : "تو را دوست دارد." باور کنید از بس کار پر زحمتی بود  و از بس ممنوعیت نوار و دیدار و همه چیز بود که نوار کاست سلکش مظهر عشق بود و ردخور نداشت! در این وسط بعضی ها خلاقیت به خرج می داند و مثلا برای عشقشان که اسمش مریم بود ، جان مریم و مریم گل ناز من را  تنگ سلکشن می انداختند و خلاصه مریم نامی را ذوقمرگ می کردند. بگذریم که خواننده های آن دوران و این دوران همه بی احساسند و تا به حال کسی  برای راضیه شعر نگفته ! خلاصه  که ،شخص مربوطه  به هزار و یک بدبختی نوار را به دستت می رساند و تو به  هزارو صد بدبختی بیشتر، گوشش می کردی . طرف را جای خواننده می گذاشتی و خودت را جای دلبرش و هزار تا قند توی دلت آب می شد! الان چیزی که زیاد است موزیک ، چیزی که ریخته سرچ گوگل ، دانلود غیر قانونی هم که فت و فراوان ...تلگرام و واتساپ هم که آلت دست ... موزیک خوب هم که قحط است و سلیقه ها که بیمار... این  روز ها اگر همه ی ادوات بالا جور باشد و کسی  آهنگی به دستت برساند  هم ، بی غرض  و مرض نیست ... چقدر دلم نوار کاست می خواهد ...حتی اگر سر تاسر ناهید و  دلکم دلبرکم داشته باشد ، ولی به نیت من ضبط شده باشد. #راضیه_ایرانشهر

بهم اعتماد کن صدا رو ببر بالا😍❤️