꧁💖ДИЙДОР ШИРИН💖꧂

🔘 Инсон ҳаётдаги энг катта душмани бу – унинг ўзи. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг ахмоқона қилиғи бу – ёлғон ишлатиши. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг катта қоқилиш бу – унинг ишончсизлигидир. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг катта кулфати бу – ҳасад. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг катта қайғуси бу – ўзини йўқотиши. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг катта айби бу – ношукрлиги. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг арзигулик афсуси бу – ўз қадрини билмаслиги. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг ажойиб ҳолати бу – йиқилганидан кейин ўзини ўнглай олиши. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг катта йқотиш бу – умидини йўқотишида. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг улкан ютуғи бу – соғлиги ва ақли. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг улкан қарзи бу – ҳақиқий ҳиссиётлари. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг буюк қобилияти бу – унинг улкан қалби. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг катта етишмовчилик бу – тушунмовчилик. 🔘 Инсон ҳаётидаги энг улкан юпанч бу – унинг эзгу ишлари. http://t.me/bonuginam_siz

АЛЛОҲ СЕН БИЛАН САВДО ҚИЛАВЕРАДИ Ривоят қилинишича, бир аёл Довуд алайҳиссаломнинг ҳузурларига кириб келиб: - Эй Аллоҳнинг пайғамбари, Роббинг золимми ёки одилми? – деб сўради. Довуд алайҳиссалом: - Ҳолинга вой бўлгур, Роббим одил, У ҳеч кимга жабр-зулм қилмайди, нега бундай деяпсан? – дебди. Шунда аёл: - Мен бир бева аёлман, болаларим бор, уларни қўл меҳнатим билан боқаман. Кеча йигирган ипимни бир бўлак матога ўраб, сотиш учун бозорга олиб кетаётган эдим, тўсатдан бир қуш менга ҳужум қилиб қолди: мато ва ипни олиб қочди, мен эса болаларимнинг олдига ҳеч нарсасиз, ночор ва хафа ҳолда қайтдим. Шу суҳбат бўлиб турган пайтда Довуд алайҳиссаломнинг эшиги тақиллаб қолди. Довуд алайҳиссалом киришга изн берди. Улар ўн нафар тижоратчилар эди. Ҳар бирининг қўлида ўн динордан пул бор эди. Улар: - Эй Аллоҳнинг пайғамбари, бу пулларни ҳақдорларга беринг, - дейишди. Шунда Довуд алайҳиссалом: - Бу пулларни беришга сизларни нима мажбур қилди? – деб сўради. Улар: - Биз бир кемада эдик, бирдан қаттиқ шамол туриб, ғарқ бўлишимизга сал қолган эди, тўсатдан бир қуш келиб, бир мато ташлади. Унинг ичида йигирилган ип бор эди. Биз улар билан кемамизнинг айбларини тўғрилаб олдик, шундан кейин шамол бизга ортиқча қийинчилик туғдирмади. Саломат қолганимиз учун ҳар биримиз ўн динордан садақа беришни назр қилдик, мана ўша пуллар, - дейишди. Довуд алайҳиссалом ҳалиги аёлга қараб: - Аллоҳ сен билан денгизда ҳам, қурақликда ҳам савдо қилаверади, сен эса Уни золим дейсан, - деди ва унга юз динорни узатиб: - Буни болаларинга сарфлагин, - деди. “Кўҳна дунё ривоятлари” китобидан. #Qalbim...🥀🥀🥀 http://t.me/bonuginam_siz

🍃🌸🍃 👇👇👇👇🌸

АҲДГА ВАФО! Умар ибн Ал-Ҳаттоб даврларида у кишининг ҳузурларига уч киши мискин бир йигит билан кириб шундай дейишди: - Эй, мўминлар амири, мана бу йигитдан биз учун қасос олишингизни сўраймиз, сабаби бу инсон бизни отамизни ўлдирди. Умар ибн ал-Хаттоб: - Нима учун оталарини ўлдирдинг? Йигит: - Мен туя ва эчкиларни ўтлатиб юрувчи чўпонман. Туяларимдан бири оталарининг еридаги дарахтни егани учун оталари туямни тош билан уриб, ўлдириб қўйди. Кейин мен ҳам худди шу тошни олиб оталарини ургандим, ўлиб қолди. Умар ибн ал-Ҳаттоб деди: - Демак, сен жазога маҳкумсан. Йигит: - Менга уч кун муҳлат беринг. Отам вафот этганлар. Менга ва кичик укамга бир хазинани мерос этиб қолдирганлар. Агар мени қатл этсангиз, мендан кейин мерос ҳам йўқолади, укам ҳам ҳеч вақосиз қолади. Умар ибн ал-Ҳаттоб: - Ким сени қайтиб келишингга кафил бўла олади? Йигит одамларнинг юзига разм солиб чиқар экан, мана шу инсон деб Абу Заррга ишора қилади. Умар ибн ал-Ҳаттоб: - Эй, Абу Зарр, сен шу йигитга кафилмисан? Абу Зарр: - Ҳа, эй мўминларнинг амири. Умар ибн ал-Ҳаттоб: - Сен у йигитни танимайсан. Агарда қочиб кетгудек бўлса, унинг ўрнига сени жазога тортаман. Абу Зарр деди: - Мен унга кафилман, эй мўминлар амири. Шу билан йигит жўнаб кетди. Орадан бир кун, икки кун ва ниҳоят учинчи кун ўтяпти ҳамки, йигитдан дарак йўқ. Одамларнинг барчаси Абу Заррдан хавотирда эдилар. Уни асло жазога тортилишини истамас эдилар. Шу маҳал, шом намозидан бироз олдин йигит ҳаллослаб югуриб етиб келди. Унинг юзидан чарчаб, ҳолдан тойгани билиниб турар эди. Йигит Умар ибн ал-Ҳаттоб, мўминлар амирининг олдиларига келиб тўхтади. Йигит: - Хазинани укамга топшириб келдим. Энди, мени жазолашингиз мумкин. Мен сизнинг ихтиёрингиздаман. Умар ибн ал-Ҳаттоб хайрон бўлиб сўрадилар: - Сени нима қайтарди? Қочиб кетишинг ҳам мумкин эди-ку?! Йигит: - Расулуллоҳнинг вафотларидан сўнг, "одамларда “аҳдга вафо” деган нарса қолмабди", деб айтишларидан чўчидим. Умар ибн ал-Ҳаттоб Абу Заррдан сўрадилар: - Нимага сен кафил бўлдинг? Абу Зарр: - "Расулуллоҳнинг вафотларидан сўнг одамларда “яхшилик” қолмабди", деб айтишларидан қўрқдим. Ўлиб кетган одамнинг фарзандлари бундан таъсирланиб, "биз уни афв этдик" деб айтдилар. Умар ибн ал-Ҳаттоб: - Нимага? Нима учун? Йигитлар: - Одамлар "Расулуллоҳнинг вафотларидан сўнг одамлардан “афв” йўқолиб кетаяпти", деб айтишларидан қўрқяпмиз. #Qalbim...🥀🥀🥀 http://t.me/bonuginam_siz

🤲🤲🤲😍 👇👇

Бозорда. У пайтларда қишлоқда бозор дегани ҳозиргидай ҳар кунлик эмас, фақат якшанба кунлари бўларди. Эрининг ўлимидан сўнг бева қолган Робия етти ёшли қизини бозорга жўнатди. Қўлига зарур маҳсулотлар рўйхатини ёзиб берди: бир килодан картошка, пиёз, сабзи, парварда, ярим кило гўшт... Шунга етадиган пул тутқазди. Тушга яқин қизи майишиб, бир дунё нарсани кўтариб келди. Робия бозорликни олиб кўрар экан, хурсанд бўлди: қизи корига ярайдиган бўлиб қолди! Раҳматли эри ҳаёт бўлганида-ку, ҳар якшанба ўзи бозорлик қиларди, қизи бозор ораламасди. Сабаби, деҳқон бозорига аёл зоти қадам қўймасди. Бугун бозорда юрган етти ёшли қизча ҳамманинг эътиборини тортгани бежиз эмас. Робия кўнгли тўлиб, қизига раҳмат деди. Қизи эса, чўнтагидан пулларни чиқариб берди. — Бу қанақаси?! — деди Робия ҳайрон қолиб. — Бунча нарсани қайси пулга олиб келдинг? Қизининг кўзи йилтиллади: — Ҳеч ким пулимни олмади. Картошкачи амакиям, пиёзчи амакиям: «Раҳматли отанг яхши одам эди, ёш кетди», деб бир килодан эмас, икки килодан берди. Пулимни эса олишмади. Робиянинг мижжасига ёш қалқиб чиқди. http://t.me/bonuginam_siz

🍃🌸🍃 СОГИНДИМ ОНАЖОНИМ..!!!!