~𝙎𝙇𝙀𝙋 𝙇𝙊𝙑𝙀 🥀☁️

سلام‌ متاسفانه فیک فعلا کات میشه... یه روزی ایشالا دوباره ادامه‌ش میدم یا‌حق✋

🌙☁🖤 #p_6 -رهام- صدای تق تق چیزی باعث شد چرت کوتاهی که داشتم از سرم بپره و با بی حالی چشمامو باز کنم... گیج و منگ دنبال صدا گشتم تا به شایان بگم ساکتش کنه... سردردی که کم‌کم داشت به سراغم میومد بیشتر وادارم میکرد تا قدمامو تند تر بردارم..! با رسیدن به آشپزخونه و دیدن شایان که داشت با چکش میخی رو توی دیوار میکوبید آهی از سر بیچارگیم کشیدم... اینکه بخاطر تابلوی گلِ مسخره ای که میخواست روی دیوار نصب بشه از خواب پریده بودم عصبانیتمو به نهایت میرسوند! اما طبق معمول سکوت کردم و سمت یخچال رفتم تا لیوان آبی بردارم بلکه خواب از سرم بپره! بعد از اینکه اون تابلوی مسخره رو روی دیوار نصب کرد رو کرد بهم و گفت: × خوب شد؟ جوابی ندادم چون از چشم‌بندم متوجه بیدار شدنم شد... دوباره به اتاقم برگشتم و وقتی متوجه چیزی شدم سریع صداش کردم! _ شایاااان! از صداش متوجه اومدنش به سمتم شدم. × چیشده؟ _ توهم حس میکنی؟ سوالی نگام کرد × چیو دقیقا؟! _ دماغت گرفته؟ × نه چیمیگی؟ _ شایان بوی عطر میاد! یه ابروشو بالا انداخت و دست به سینه شد. × واقعی داری میگی یا داری شوخی میکنی؟ _ نه بخدا تمرکز کن! چشمامو بستم و از رایحه خوش بخشش لبخندی رو لبام نشست. یهو با صدای بم شایان چشمامو باز کردم! × دیوونه شدی رهام! اصلا بویی نمیاد اینجا. _ یا تو دماغت گرفته یا من توهم زدم! × توهم زدی عزیز من! آخه بویی نمیاد اینجا... همچنان لبخند رو لبم بود و با پررویی جواب شایان رو میدادم... × لبت بخاطر اون بو اینجوری کش اومده؟ زمزمه وار: _ هم توی خواب حسش میکنم هم تو عالم بیداری..!انگار همینجا بوده؛ × کی اینجا بوده؟ _ همونی که تو خوابمه! انگار که حرف کلافه کننده ای شنیده باشه چشماشو تو حدقه چرخوند و با دستش ضربه آرومی به پیشونیش زد: × واقعا باید درمانت کنم! اینجوری پیش‌بره پاک دیوانه میشی... _ بخاطر همین حرفاست که اصلا دلم نمیخواد با احمقی مثل تو راجع‌بهش صحبت کنم! چرا میخوای نعمتی که به هرکسی داده نمیشه رو از من بگیری؟؟؟ × این نعمت نیست! عذابه! هرکاری هم کنی نمیتونی جلوشو بگیری. _ شایان این چیزی نیست که بشه با درمان درستش کرد! درواقع غلط نیست که بخواد درستش کرد. دلیل مخالفتت چیه؟ × مخفی کردن یه چیزی باعث احمق جلوه دادن منه؟ جالبه! توی این دو سه روزه از قیافت پیداست که از وجود یه چیزی داری اذیت میشی و میخوام بدونم اون چیه... _به وقتش... به وقتش همه چیزو میگم... ببین من الانم نمیدونم دارم خواب کیو میبینم... باید پیداش کنم. × مطمئن؟ پلکامو به نشونه تایید رو هم فشار دادم _ مطمئنِ مطمئن؛ × رهام من هیچ مشکلی ندارم که تو خواباتو بهم نگی فقط نمیخوام مشکلی برات پیش بیاد.

سلام‌✋ بابت تاخیر این چند وقته واقعا متاسفم... درگیر یه سری مسائل بودم که فکرمو خیلی مشغول کرده بود و الانم هست درواقع... اما جبران میکنم ایشالا... پیشاپیش سال نوتون مبارک❄️🌿

من همانند ماشینی بی سرنشین به بیراهه میروم... https://t.me/BChatBot?start=sc-136209-BYiC6jl 🌒 https://t.me/joinchat/AAAAAEY_pD3lT4s0kerR3g 🌘

صدای چرخیدن کلید توی در باعث شد دست از افکارم بکشم و شروع کنم به خوردن قهوه ام و پوشیدن لباسم... . × رهام؟ خونه ای؟ از اتاقم بیرون اومدم... _ سلام آره زود برگشتم... × چرا؟ _ چون حالم خوب نبود... × تو که صبح سرحال بودی..! _ آره بودم! ولی خب بعد کلاس... از سکوت مسخره ام متوجه شد و با چشمای گرد گفت: × نکنه با گلرررر؟؟؟ از صدای بلندش خندم گرفت... _ او..هو...م! × چندش! توی کلاس؟؟؟ _ یهویی شد دیگه تقصیر من چیه؟ یکی از بد ترین رابطه هام بود... بشین تا برات تعریف کنم. قیافشو جمع کرد و گفت: × اصلا دلم نمیخواد تعریف کنی..! اه اه حالم بهم خورد... شونه ای بالا انداختم و ماگ قهوه ام و دوباره به لبم نزدیک کردم تا بتونه برای لحظه ای خستگی این چند ساعت رو از تنم در بیاره...

☁🌙🖤 #p_5 -رهام- زود برگشتم سمت خونه.... رسیدم و کولمو جلوی در انداختم و بی‌درنگ و سست به قصد دوش گرفتن سمت‌ حمام رفتم... . درحال خشک کردن موهام با حوله بودم و با یه دستم ماگ قهوه مو نگه داشته بودم و سمت اتاقم قدم برمیداشتم. به محض باز شدن در بوی عطر نا آشنایی خورد به بینیم! از تعجب چشمام گرد شد! بوی عطر شایان و میشناختم! پس این بوی عطر کی بود..؟ مگه کسی اومده بود اینجا؟ رفتم داخل اتاق شایان ولی دریغ از اینکه بویی اونجا استشمام کنم! ذهنم‌‌ درگیر شد... دوباره داخل اتاقم شدم... تعجبم خیلی بیشتر شد! بوی عطر سه برابر شده بود... دقیقا انگار کسی توی اتاق باشه و رایحه اش تو فضای اتاق بپیچه... نمیدونم چرا ولی فکر کردم روحی ، جنی ، چیزی داخل اتاقه... ولی آخه احمق جن عطر داره..؟ دست کشیدم از افکار بیهوده. رفتم سمت میز مطالعه ام و ماگ‌م رو روش گذاشتم و پشت میزم روی صندلی نشستم... شیشه عطرم کنار لب تاپ و کتابم بود. برشداشتم و بوییدم! زمین تا آسمون فرق داشت بویی که من داشتم میشنیدم... یعنی این عطر مال کیه؟ سرم داشت سوت میکشید و ذره ای از کلافه‌گیم و تعجبم کم نشده بود بلکه هر لحظه با غلیظ شدن اون عطر بیشتر میشد..! یه قرص سردرد و بدون خورد آب انداختم تو حلقم و قورتش دادم. از پشت میزم بلند شدم و روی تختم دراز کشیدم. دمر خوابیدم و سرمو تو بالشت فرو کردم. رابطه یهویی داخل دانشگاه و بوی عطری نا آشنا و ذهن خسته‌ام و تاثیر قرص باعث شد پلکام روی هم بیوفته... خواب🌙: چشمام و یک آن فشار دادم و باز کردم خودمو داخل جایی دیدم که به شدت برام آشنا بود. تو خونه ای بودم که مطمعنم اینجا نبود... روی مبل چرمی سیاه نشسته بودم و با دقت به تم سفید مشکیش نگاه میکردم. در آن واحد لحظه ای از گذشته توی ذهنم خطور کرد... الان یادم اومد اینجا کجاست..! خونه شایان تو ایرانه... من تو ایران چیکار میکنم آخه..؟ اونم خونه شایان؟ بلند شدم تا ببینم من چرا اینجام که یهو همون عطر دوباره زیر بینیم حس کردم... عطر مردونه اسپرت! چقدر خوشبو بود این رایحه دلپذیر و ناآشنا... یک آن انگار که مست شده باشم ، دوباره رو مبل نشستم و بوییدم و چشمام رو بستم... عجب خلسه ی شیرینی بود خوابی که مجهول بود و لذت و آرامش به همراه داشت..! بی اراده از جام بلند شدم و دنبال بوی عطر رفتم... سخت نبود متوجه بشم این عطر متعلق به کسیه که دفعه قبل توی خوابم دیدمش... به در اتاق که رسیدم آروم بازش کردم. رو تخت دو نفره شایان من خوابیده بودم... و دوباره... دوباره همون شخص ناشناخته که تو بغلم بود و من سفت بغلش کرده بودم... عصبی شدم... بیشتر از اینکه خودمو واضح میدیدم اما اونو نه... حتی از رنگ موهاشم نمیشد تشخیص داد اون کیه! فقط یه تیکه طلایی تار میدیدم... و من باز در حال نوازش کردن موهاش بودم... تعجب کردم. تو آرامش مطلق خوابیده بود کنارم و من دستامو روی کمر و موهاش میکشیدم... در این حد دوسش داشتم؟ بازم خواستم قدم بردارم سمت منِ آینده و فردی که بغلم بود که شیشه نامرئی جلوم سبز شد و نزاشت به جلو حرکت کنم. تنها چیزی که توی این خواب تونستم کشف کنم ، خونه ی شایان تو ایران بود و بوی عطری که حالا به خوبی حسش میکردم و به نوعی بهم آرامش میبخشید... بازم خواستم به شیشه مانع نامرئی مشت بزنم ولی یادم افتاد که از خواب بیدار میشم... پس منتظر موندم که ببینم اون فرد از بغلم بلند میشه تا قیافش رو ببینم یا نه... همونجا دم اتاق ایستاده بودم... اما انگار زمان متوقف شده بود و من فقط حق دیدن همون تیکه رو داشتم. اما بقدری کنجکاو شده بودم که این فکر از ذهنم به بیرون پرت شده بود... کم کم صحنه خوابیدنمون به شدت تار شد و سیاهی جاشو گرفت... پایان خواب🌙 برعکس دفعه قبل خیلی آروم از خواب بیدار شدم. نفس نفس نمیزدم ولی قلبم بیقراری میکرد... جالبه! اونم مثل من میخواست بدونه اون شخص کیه..؟ اون عطر کیه..؟ تو کتم نمیرفت. من تو ایران چیکار میکردم..؟ چجوری راضی شدم درسم و ول کنم..؟ اون بوی عطر کی بود..؟ اینهمه سوال یک طرف... از طرفی دیگه همیشه خوابایی که نزدیک به رخ دادن بود و میدیدم و اکثرا تلخ و قرار بود اتفاق ناگواری بیوفته... اما این‌یکی... این یکی فرق داشت انگاری... آرامش داشت... لبخند داشت... حس خوب بود... حتی اون عطر هم لبخند به لبم‌میاورد... لبخند کج و کوله ای رو لبم شکل گرفته بود که با یادآوری ساعاتی پیش جاشو اخم پر کرد... اولین بار بود حس خیانت بهم دست میداد... حس میکردم رابطه با آناستازیا ( خانم گَلِر ) خیانت به اون کسی بود که بغلم خوابش برده بود... اما خودمو قانع میکردم که این برای زمان حال هیت و شخصی که من حتی چهره اش هم ندیدم برای آینده اس و معلوم نیست چند سال بعد بخوام پیداش کنم...

من همانند ماشینی بی سرنشین به بیراهه میروم... فردا هم پارت داریم❄️ https://t.me/BChatBot?start=sc-136209-BYiC6jl 🌒 https://t.me/joinchat/AAAAAEY_pD3lT4s0kerR3g 🌘

از اتاقم بیرون اومدم... _ سلام آره زود برگشتم... × چرا؟ _ چون حالم خوب نبود... × تو که صبح سرحال بودی..! _ آره بودم! ولی خب بعد کلاس... از سکوت مسخره ام متوجه شد و با چشمای گرد گفت: × نکنه با گلرررر؟؟؟ از صدای بلندش خندم گرفت... _ او..هو...م! × چندش! توی کلاس؟؟؟ _ یهویی شد دیگه تقصیر من چیه؟ یکی از بد ترین رابطه هام بود... بشین تا برات تعریف کنم. قیافشو جمع کرد و گفت: × اصلا دلم نمیخواد تعریف کنی..! اه اه حالم بهم خورد... شونه ای بالا انداختم و ماگ قهوه ام و دوباره به لبم نزدیک کردم تا بتونه برای لحظه ای خستگی این چند ساعت رو از تنم در بیاره...

☁🌙🖤 #p_5 -رهام- زود برگشتم سمت خونه.... رسیدم و کولمو جلوی در انداختم و بی‌درنگ و سست به قصد دوش گرفتن سمت‌ حمام رفتم... . درحال خشک کردن موهام با حوله بودم و با یه دستم ماگ قهوه مو نگه داشته بودم و سمت اتاقم قدم برمیداشتم. به محض باز شدن در بوی عطر نا آشنایی خورد به بینیم! از تعجب چشمام گرد شد! بوی عطر شایان و میشناختم! پس این بوی عطر کی بود..؟ مگه کسی اومده بود اینجا؟ رفتم داخل اتاق شایان ولی دریغ از اینکه بویی اونجا استشمام کنم! ذهنم‌‌ درگیر شد... دوباره داخل اتاقم شدم... تعجبم خیلی بیشتر شد! بوی عطر سه برابر شده بود... دقیقا انگار کسی توی اتاق باشه و رایحه اش تو فضای اتاق بپیچه... نمیدونم چرا ولی فکر کردم روحی ، جنی ، چیزی داخل اتاقه... ولی آخه احمق جن عطر داره..؟ دست کشیدم از افکار بیهوده. رفتم سمت میز مطالعه ام و ماگ‌م رو روش گذاشتم و پشت میزم روی صندلی نشستم... شیشه عطرم کنار لب تاپ و کتابم بود. برشداشتم و بوییدم! زمین تا آسمون فرق داشت بویی که من داشتم میشنیدم... یعنی این عطر مال کیه؟ سرم داشت سوت میکشید و ذره ای از کلافه‌گیم و تعجبم کم نشده بود بلکه هر لحظه با غلیظ شدن اون عطر بیشتر میشد..! یه قرص سردرد و بدون خورد آب انداختم تو حلقم و قورتش دادم. از پشت میزم بلند شدم و روی تختم دراز کشیدم. دمر خوابیدم و سرمو تو بالشت فرو کردم. رابطه یهویی داخل دانشگاه و بوی عطری نا آشنا و ذهن خسته‌ام و تاثیر قرص باعث شد پلکام روی هم بیوفته... خواب🌙: چشمام و یک آن فشار دادم و باز کردم خودمو داخل جایی دیدم که به شدت برام آشنا بود. تو خونه ای بودم که مطمعنم اینجا نبود... روی مبل چرمی سیاه نشسته بودم و با دقت به تم سفید مشکیش نگاه میکردم. در آن واحد لحظه ای از گذشته توی ذهنم خطور کرد... الان یادم اومد اینجا کجاست..! خونه شایان تو ایرانه... من تو ایران چیکار میکنم آخه..؟ اونم خونه شایان؟ بلند شدم تا ببینم من چرا اینجام که یهو همون عطر دوباره زیر بینیم حس کردم... عطر مردونه اسپرت! چقدر خوشبو بود این رایحه دلپذیر و ناآشنا... یک آن انگار که مست شده باشم ، دوباره رو مبل نشستم و بوییدم و چشمام رو بستم... عجب خلسه ی شیرینی بود خوابی که مجهول بود و لذت و آرامش به همراه داشت..! بی اراده از جام بلند شدم و دنبال بوی عطر رفتم... سخت نبود متوجه بشم این عطر متعلق به کسیه که دفعه قبل توی خوابم دیدمش... به در اتاق که رسیدم آروم بازش کردم. رو تخت دو نفره شایان من خوابیده بودم... و دوباره... دوباره همون شخص ناشناخته که تو بغلم بود و من سفت بغلش کرده بودم... عصبی شدم... بیشتر از اینکه خودمو واضح میدیدم اما اونو نه... حتی از رنگ موهاشم نمیشد تشخیص داد اون کیه! فقط یه تیکه طلایی تار میدیدم... و من باز در حال نوازش کردن موهاش بودم... تعجب کردم. تو آرامش مطلق خوابیده بود کنارم و من دستامو روی کمر و موهاش میکشیدم... در این حد دوسش داشتم؟ بازم خواستم قدم بردارم سمت منِ آینده و فردی که بغلم بود که شیشه نامرئی جلوم سبز شد و نزاشت به جلو حرکت کنم. تنها چیزی که توی این خواب تونستم کشف کنم ، خونه ی شایان تو ایران بود و بوی عطری که حالا به خوبی حسش میکردم و به نوعی بهم آرامش میبخشید... بازم خواستم به شیشه مانع نامرئی مشت بزنم ولی یادم افتاد که از خواب بیدار میشم... پس منتظر موندم که ببینم اون فرد از بغلم بلند میشه تا قیافش رو ببینم یا نه... همونجا دم اتاق ایستاده بودم... اما انگار زمان متوقف شده بود و من فقط حق دیدن همون تیکه رو داشتم. اما بقدری کنجکاو شده بودم که این فکر از ذهنم به بیرون پرت شده بود... کم کم صحنه خوابیدنمون به شدت تار شد و سیاهی جاشو گرفت... پایان خواب🌙 برعکس دفعه قبل خیلی آروم از خواب بیدار شدم. نفس نفس نمیزدم ولی قلبم بیقراری میکرد... جالبه! اونم مثل من میخواست بدونه اون شخص کیه..؟ اون عطر کیه..؟ تو کتم نمیرفت. من تو ایران چیکار میکردم..؟ چجوری راضی شدم درسم و ول کنم..؟ اون بوی عطر کی بود..؟ اینهمه سوال یک طرف... از طرفی دیگه همیشه خوابایی که نزدیک به رخ دادن بود و میدیدم و اکثرا تلخ و قرار بود اتفاق ناگواری بیوفته... اما این‌یکی... این یکی فرق داشت انگاری... آرامش داشت... لبخند داشت... حس خوب بود... حتی اون عطر هم لبخند به لبم‌میاورد... لبخند کج و کوله ای رو لبم شکل گرفته بود که با یادآوری ساعاتی پیش جاشو اخم پر کرد... اولین بار بود حس خیانت بهم دست میداد... حس میکردم رابطه با آناستازیا ( خانم گَلِر ) خیانت به اون کسی بود که بغلم خوابش برده بود... اما خودمو قانع میکردم که این برای زمان حال هیت و شخصی که من حتی چهره اش هم ندیدم برای آینده اس و معلوم نیست چند سال بعد بخوام پیداش کنم... صدای چرخیدن کلید توی در باعث شد دست از افکارم بکشم و شروع کنم به خوردن قهوه ام و پوشیدن لباسم... . × رهام؟ خونه ای؟