هزار سال شعر فارسی

باران گرفته‌است؛ من از خواب می‌پرم، اینجا کجاست؟ من کی‌ام؟ این... این صدای چیست؟؟ این جیغ و داد و شیون و زاری برای چیست؟! این شعله‌ای که دامن مادر گرفته‌است...! این شیهه‌های اسب کدامین سوارهاست؟ این... این صدای پای کدامین فرارهاست؟ آورده باد خاک کدامین مزار را؟ این فرّ کیست رو به افق پر گرفته‌است؟! طوفان سرخ در دل شب شیهه می‌کشد، رنگ شب از تب و نگرانی پریده‌است، طوفان تمام مزرعه‌ها را چریده‌است، با دشنه پیشگاه افق را دریده‌است سیمرغ آشیانه به طوفان سپرده و بی جوجه‌هاش از سر مشرق پریده‌است. من گوش می‌دهم به قدم‌های او، ولی خورشید پشت واقعه سنگر گرفته‌است این قرن چندم است که از خواب می‌پرم؟؟ از زنگ کاروان شترها که از حجاز، سیصدهزار حجله‌ی سرخ وسیاه، آه... سیصدهزار سوگلیِ بی‌جل‌وجهاز سیصدهزار چلچله‌ی بال‌بسته را... سیصدهزار آهوی خونین وخسته را... سیصدهزار زندگیِ ناخجسته را نفرین روزگارِ مذکر گرفته‌است! دارند مست و سرخوش و خرسند می‌برند... از نیزه‌زار قافله‌ی قند می‌برند، بر دوشِ لب جنازه‌ی لبخند می‌برند از تیسفون وشوش و نهاوند می‌برند ماهی گرفته‌اند از اروند و می‌برند، ماهی به باتلاق گل و گند می‌برند دارند می‌برند دِ دارند می‌برند آفاق رنگ لحظه‌ی محشر گرفته است دستی کتاب حادثه را پاره کرده و بعد مارا هزار مرتبه آواره کرد و بعد ما را ذلیل و نکبت و بیچاره کرد و بعد با زهر چاکِ خاک مرا چاره کرد و بعد چیزی به کام خونی ما خوش نیامد و آینده‌ای به غیر توحش نیامد و جز نسل‌های پیر جوان‌کُش نیامد و هر روز مرگ قصه‌ای از سر گرفته‌است این قرن چندم است که از خواب می‌پرم؟! این سایه در سراسر خواب بنفش ما... تعبیری است از آبله‌ی ریگ کفش ما با تکه‌های خاطره‌ای از درفش ما این جای دست کیست که کوبیده بر سرم؟ این کیست توی آینه‌های برابرم؟ این کیست که در آینه‌اش سینه می‌درم؟؟ این کیست بر گلویم خنجر گرفته‌است؟؟؟ خورشید لرزلرزان نزدیکیِ ستیغ گل کرد و باز غلتید در وحشتِ عمیق با این سر بریده‌ی غلتان _سرِ رفیق_ انگار نیست شانه‌ی سرخ شفق شفیق اینها ستارگانند؟ یا شام بی دریغ بسته‌ست خانه‌های زمین را به منجنیق؟! در منجلاب یخ‌زده‌ی این شب غلیظ ناو شکسته‌ی نور لنگر گرفته‌است حالا هزار و چارصد و چندمین شب است؟ این آخرین شب است؟ _نه! این اولین شب است؛ تا چشم کار می‌کند این سرزمین شب است خورشید قرن‌هاست که در قوس عقرب است خورشید پیرمردی در بستر تب است اما هنوز هم چُپقش گوشه‌ی لب است حالا هزار و چارصد و چند مرتبه‌است خورشید، سوگوار و مکدر گرفته‌است؟ اینک من و توایم و بیابان دیگری روز نبرد و‌ لطمه‌ی طوفان دیگری ما مانده‌ایم و خانه‌ی ویران دیگری ما مانده‌ایم و وحشت زندان دیگری کوچه به کوچه پیکر بی‌جان دیگری خانه به خانه مادر گریان دیگری خشم و خشاب و خون و خیابان دیگری تقویم باز زخمی آبان دیگریست #علی_شیبانی @ali_sheybanee

#قادسیه #علی_شیبانی @ali_sheybanee

به مناسبت اول اردیبهشت ماه جلالی، روز بزرگداشت سعدی

جلسه ۱۱ - اسلایدها

جلسه ۱۱ - پرسش و پاسخ

جلسه ۱۱ - بخش ۲

جلسه ۱۱ - بخش ۱

یادآوری: جلسهٔ یازدهم جمعهٔ همین هفته برگزار خواهد شد 😊

هزار سال شعر فارسی ۱۱ در جلسهٔ یازدهم بیشتر به خواندن اشعاری عاشقانه از رودکی خواهم پرداخت. زمان: جمعه ۱۹ فروردین = ۸ آوریل ۱۹:۰۰ ملبورن = ۱۳:۳۰ کابل = ۱۳:۳۰ تهران = ۱۰:۰۰ لندن = ۰۵:۰۰ نیویورک = ۰۲:۰۰ لس‌آنجلس YouTube Live: https://youtu.be/W20fpZWIk28 Zoom: https://us02web.zoom.us/j/84725494835?pwd=VXdBQWs5cTZIKzA5ci80QndaMVVLUT09 Meeting ID: 847 2549 4835 Passcode: 484681

سلام بر همهٔ دوستان عزیز و همراهان گرامی، باز مدتی به دلیل مشغله‌های شخصی جلسات به تعویق افتاد. اما بزودی تاریخ جلسهٔ بعد را اعلام خواهم کرد و می‌کوشم جلسات نظمی پیدا کنند.