آن‌چه که ساده از دست میرود

نیاز به یه چیزی دارم روح‌مو خنک کنه.

هشتاد و دو روز سخت رو با یه بغض سگی به پایان رسوندم.

یکم دیگه که بگذره و پیام جواب نده، اینا زنگ در رو میزنن میگن بپوش بپر پایین بریم رای بدیم.

«دانشگاه بدون دانشجو به چه ماند؟!»

دلم میخواد این بچه رو بخورم. بهم میگه:«میخوای نازت کنم خوشت بیاد؟ میخوای بغلت کنم بخوابی؟»

من تا اینجا مناظره با این حرف پزشکیان که گفت اگر جلیلی نتونست به حرفش عمل کنه اعدامش کنید موافقم.

نمی‌دونم دارم با زندگیم چیکار می‌کنم!

من همیشه با سه واژه زندگی كرده ام  راه ها رفته ام  بازی ها كرده ام  درخت  پرنده ‌آسمان من همیشه در آرزوی واژه های دیگر بودم  به مادرم می گفتم از بازار واژه بخرید مگر سبدتان جا ندارد  می گفت  با همین سه واژه زندگی كن  با هم صحبت كنید  با هم فال بگیرید  كمداشتن واژه فقر نیست من می دانستم كه فقر مدادرنگی نداشتن  بیشتر از فقر كم واژگی ست وقتی با درخت بودم پرنده می گفت  درخت را باید با رنگ سبز نوشت  تا من آرزوی پرواز كنم  من درخت را فقط با مداد زرد می توانستم بنویسم  تنها مدادی كه داشتم و پرنده در زردی واژه ی درخت را پاییزی می دید و قهر می كرد صبح امروز به مادرم گفتم  برای احمدرضا مداد رنگی بخرید مادرم خندید :  درد شما را واژه دوا میكند

احمد رضا احمدی

من همیشه با سه واژه زندگی كرده ام  راه ها رفته ام  بازی ها كرده ام  درخت  پرنده ‌آسمان من همیشه در آرزوی واژه های دیگر بودم  به مادرم می گفتم از بازار واژه بخرید مگر سبدتان جا ندارد  می گفت  با همین سه واژه زندگی كن  با هم صحبت كنید  با هم فال بگیرید  كمداشتن واژه فقر نیست من می دانستم كه فقر مدادرنگی نداشتن  بیشتر از فقر كم واژگی ست وقتی با درخت بودم پرنده می گفت  درخت را باید با رنگ سبز نوشت  تا من آرزوی پرواز كنم  من درخت را فقط با مداد زرد می توانستم بنویسم  تنها مدادی كه داشتم و پرنده در زردی واژه ی درخت را پاییزی می دید و قهر می كرد صبح امروز به مادرم گفتم  برای احمدرضا مداد رنگی بخرید مادرم خندید :  درد شما را واژه دوا میكند. من همیشه با سه واژه زندگی كرده ام راه ها رفته ام بازی ها كرده ام درخت پرنده ‌آسمان من همیشه در آرزوی واژه های دیگر بودم به مادرم می گفتم از بازار واژه بخرید مگر سبدتان جا ندارد می گفت با همین سه واژه زندگی كن با هم صحبت كنید با هم فال بگیرید كمداشتن واژه فقر نیست من می دانستم كه فقر مدادرنگی نداشتن بیشتر از فقر كم واژگی ست وقتی با درخت بودم پرنده می گفت درخت را باید با رنگ سبز نوشت تا من آرزوی پرواز كنم من درخت را فقط با مداد زرد می توانستم بنویسم تنها مدادی كه داشتم و پرنده در زردی واژه ی درخت را پاییزی می دید و قهر می كرد صبح امروز به مادرم گفتم برای احمدرضا مداد رنگی بخرید مادرم خندید : درد شما را واژه دوا میكند

احمد رضا احمدی