خنده‌هات.

من آواره‌م؛ تو بوی خونه میدی.

چه کسی می‌تونه بگه «تموم شد.» و دروغ نگفته باشه؟

من احساسات دارم اما برای موقعیت بهتری حفظ می‌کنم. حیف و میل کنندگانِ این ثروت، زمانی که لازمه مقتصد باشن، اون رو به باد میدن، طوری که در وقت نیاز چیزی براشون باقی نمی‌مونه.

تو باهام مثل یک آدم زنده برخورد می‌کنی؛ و این ناراحتم می‌کنه.

دلیل مقاومتتون رو نمیفهمم!

من اگه یکیو دوست دارم، واقعا هنر خودشه وگرنه اصلا از اینایی نیستم که بتونم به همه عشق بورزم.

من بلد نیستم دوستم داشته باشی.

جای جفتمون متاسفم که تو اینجا نیستی؛ و من طبق معمول صورت شوری دارم.

غمگین‌ترین بخش داستان من اینجاست که من قبول کرده بودم که چقد بی ارزشم؛ اون اومد کاری کرد "باور" کنم خاص و با ارزشم و خودش هم این باورو ازم گرفت.

‏آقا اجازه نمیشه از اول بگید؟ من از "او رفت" به بعد جا موندم.