هانیه‌وطن‌خواه|رمان ۲۸ گرم

⭕️در وی آی پی به عاشقانه ها رسیدیم‼️ تخفیف ۵۰ درصدی عضویت تنها تا پایان امشب✌🏻 هزینه عضویت به جای ۴۹ هزار تومان ، تنها ۲۵ هزار تومان ❌جهت عضویت مبلغ مورد نظر را به شماره کارت ( 6280231314130393 ) به‌نام هانیه وطن خواه واریز کنید و رسید رو به ای دی @HanieVatankhah1 بفرستید.

همونجور که محتویات داخل کیفم رو خالی می کردم متوجه صدای پچ پچ مانندی از بیرون شدم ... انگار صدای غزل بود که از چیزی ناراحت بود و داشت به مهبد می توپید ... حس می کردم اشتباه شنيدم و برای همین پاورچین پشت در اتاق رفتم _پس چیکار می کنی ؟...دست بجنبون ! داشت اینجوری با مهبد حرف می زد؟! _مطمئنی غزل ؟!...برام شر نشه ؟ _نه بابا چه شری صورت تو که قرار نیست معلوم باشه .... پوف کلافه ی مهبد چشمهام رو از تعجب گرد کرده بود داشتند از چی اینقدر صمیمانه حرف می زدند؟! صدای دورگه ی داریوش که سعی می کرد به آرومی حرف بزنه به نزدیکیشون رسیده بود انگار جواب تمام سوالات منو درجا داد _هنوز تو سرویسه ؟! مهبد گفت : _صدایی که ازش نمیاد _دوتا پکش هم باعث کرختیش میشه حتما تو دسشویی از حال رفته .... چشمهام ناباور از اون چیزی که می شنید گشاد شده بود و سرم عصبی تکون می خورد _یالله مهبد تا من بقیه رو مشغول کردم با زور هم شده می کشونیش تو همین اتاق بغلی و میوفتی روش ...فقط تو فیلم جایی برای بحث نذاری ... بعد رو به غزل غرید : _با موبایل خودش فیلم بگیر وسریع هم تو پیج اینستاش بذار ...رمزش رو که داری انگار سرش رو به تایید تکون داده بود که داریوش خوبه ای گفت و ادامه داد : _اگه امشب کار انجام نشه اون پیره سگ منو با چکهام از مغازه بیرون میندازه می فهمید چی می گم ....بعدانگار سمت مهبد توپید: تو هم به پولت نمیرسی عین یه کابوس باورنکردنی و وهم انگیز بود انگار مهی غلیظ جلوی چشمم رو پوشونده بود و مغزم قفل شده ناقوس بی آبرویی و رسوایی رو می نواخت ... 🌺🌺🌺 طراح لباس معروفی که دوستهاش براش توطئه چیدند تا بهش تجاوز کنند و فیلم تجاوز رو تو اینترنت پخش کنند .😢😱... یعنی  می تونه از این مخمصه جان سالم به در ببره؟😐💀 https://t.me/+imnFw7hWwQBkM2Fk 🍃🍃🍃 👈رمانی بینظیر دیگراز مریم بوذری 👈پیشنهاد نویسنده که خودشون هم داستانهای خانم بوذری رو دنبال می کنند https://t.me/+imnFw7hWwQBkM2Fk

- از سوپر مدل جدید برند دلاریس امشب توی یکی از تالار های دبی رونمایی می‌شه. واسه شما و دوست دخترتون هم دعوت نامه فرستادن. با نگاهی عصبی به منشی نگاه کرد که مابقی حرفش را خورد. کلافه به میز کارش اشاره زد: - دعوتنامه رو بذار روی میز خودت هم برو بیرون. امشب دقیقا یک سال بود که ایوا رفته بود. تر تمیز و شیک پیچانده بودش. هیچ چیز به این اندازه که از یک دختر هجده ساله رو دست بخورد، غرورش را خرد نمی‌کرد. قسمت بد ماجرا اینجا بود که این دختر هجده ساله زن عقدی و قانونی‌اش بود. او وجب به وجب خاک تهران و ایران را الک کرده بود اما دخترک آب شده بود و در زمین فرو رفته بود. در دفتر کارش باز شد و آرزو خرامان وارد شد. - خبر جدید رو شنیدی؟ من چهره و مدلم، واسه تو دعوتنامه می‌فرستن. دیگر حالش از تمام کت واک هایی که به واسطه‌ی آرزو مجبور به تحملش می‌شد بهم می‌خورد. با صورتی بی حس به چهره‌ی فریبنده‌ی زن نگاه کرد. - لعنت به اون روزی که من توی صنعت مد و فشن سرمایه گذاری کردم و پای تو به تختم باز شد. آرزو غش غش خندید و حرفش را صرفا یک شوخی به سبک خودش در نظر گرفت اما، خودش خوب می‌دانست حرفش چقدرجدی است‌. دقیقا از همان سفر کاری که با آرزو آشنا شده بود و آرزو کم کم به او نزدیک شد و عکس و استوری های دونفره‌شان را در پیج تیک آبی دار و میلیونی‌اش پست کرد، ایوا را از دست داد. نمی‌دانست دخترک هجده ساله، یکی از فالوور های این مدل بر و رو دار بوده و تمام استوری های دو نفره‌اش با شوهرش را با چشمانی خون بار و اشک آلود نگاه می‌کند. و دست آخر ایوا رفته بود! طوری که انگار اصلا از اول وجود نداشته! - مهمونی امشب خیلی واجبه جاوید... دلاریس برندیه که من سال هاست آرزو دارم به عنوان مدل قبولم کنن اما دنبال چهره‌ی شرقی و نچرال می‌گشتن. خیلی دلم می‌خواد بدونم بالاخره کی چشمشون رو گرفته که به عنوان سوپر مدل می‌خوان ازش رونمایی کنن! https://t.me/+aKOP7ZOE5opiNzQ0 https://t.me/+aKOP7ZOE5opiNzQ0 دعوتنامه را نشان دادند و دست در دست یک دیگر وارد سالن شدند. روی صندلی های وی آی پی نشستند و منتظر رونمایی از سوپر مدل برند دلاریس شدند. این کت واک ها و نمایش هایی که میلیون دلاری خرج برمی‌داشت فقط عامل کسلی جاوید می‌شد. بی حوصله سرش را درون گوشی‌اش کرد تا شو به راه افتاده تمام شود. لحظه‌ی ورود سوپر مدل جدید، تمام نور پردازی و موسیقی سالن و آتش بازی به اوج خود رسید. سوپر مدل با قدم هایی خرامان روی صحنه قدم برداشت و جاوید یک لحظه از سر کنجکاوی سرش را بالا آورد. در همان یک نظر، خشکش زد. باور نمی‌کرد صحنه ‌ای که داشت می‌دید حقیقت داشته باشد! ایوا، زن او، با لباسی سفید و کار شده، با میکاپ فوق العاده جذاب، با نهایت عشوه و بلدی، روی صحنه قدم برمی‌داشت. خشم تمام جانش را به آتش کشید. دیگر نفهمید چه می‌کند و عقلش جواب نداد وقتی که سمت صحنه قدم برداشت و.... https://t.me/+aKOP7ZOE5opiNzQ0 https://t.me/+aKOP7ZOE5opiNzQ0 https://t.me/+aKOP7ZOE5opiNzQ0

‍ -دورت بگردم من اخه الان شرکتم جلسه تموم شه میام خونه چشمان پر اشک مهتا در اتاق چرخید و بیشتر در خودش جمع شد و دستش چنگ شکمش شد. -به خدا یکی اینجاست سورن .از آشپزخونه صدا میاد سورن کلافه از بهانه گیری ها و دیوانه بازی های مهتا دستی در موهایش کشید و با خروج بهار از اتاق نگاهش میخ پاهای لخت و بالا تنه نیمه عریانش شد -سورن!تو رو خدا بیا من میترسم بهار با لبخند و لوندی که مختص خودش بود روی پای سورن نشست که دست سورن دور کمرش حلقه شد -سورن لطفا...مطمئنم یکی تو خونه است -شب تولدم یادته؟...مطمئن بودی سایه یک زن توی تراس دیدی  بهار با یادآوری آن شب که دزدکی به خانه سورن رفته بود و مهتا سایه اش را دیده بود بی صدا و مستانه خندید و چشمکی حواله سورن کرد با شنیدن صدایی به نسبت بلند تر از قبل دست روی دهانش گذاشت تا صدای زجه اش بلند نشود و اشک هایش روی صورتش راه گرفتند -سورن لطفا.. صدای بوق اشغال که در گوشی پیچید بهت زده خیره صفحه موبایلش شد و دوباره شماره سورن را گرفت و با شنیدن صدای زنی که خبر از خاموشی گوشی سورن میداد چشم بست انگشت اشاره بهار روی سینه برهنه سورن می رقصید و خطوط فرضی و در همی را رسم میکرد و حلقه دست سورن به دور کمرش تنگ تر شد -چرا نرفتی پیشش؟ -میخواستی برم؟! سر جلو برد و لب به لب های قلوه ای و مردانه سورن چسباند و لب زد: -نه https://t.me/+w7hSrIrYVTxjODU0 https://t.me/+w7hSrIrYVTxjODU0 با سکوتی که بر فضای خانه حاکم شده بود سست و لرزان از پشت در بلند شد و در حالی که با فشردن ناخن هایش در گوشت دستش سعی داشت به خودش مسلط باشد دستگیره در را آرام پایین کشید نگاهش از درز باریک در فضای نیمه تاریک خانه چرخید و نامطمئن در را باز کرد . دفعه اولش نبود که فکر میکرد کسی در خانه است و کم کم خودش هم باورش میشد که دیوانه شده و ترس هایش توهماتی بیش نیستند با قدم های نامطمئن خود را به اواسط پذیرایی رساند و نگاهش در آشپزخانه چرخید و با ندیدن کسی چشم بست و نفسش را آسوده بیرون فرستاد و قدمی عقب رفت و با حس برخورد به کسی برای ثانیه ای قلبش از کار افتاد آرام و ترسیده به عقب چرخید و جیغ گوش خراشش حتی خودش را هم ترساند.... پارت بعدی اش👇😭 https://t.me/+w7hSrIrYVTxjODU0 https://t.me/+w7hSrIrYVTxjODU0 https://t.me/+w7hSrIrYVTxjODU0

- بچه رو از شکمش بکش بیرون... بعدشم به حال خودش ولش کن تا بمیره! پزشکِ زنی که داخل اتاق است و گروگانِ این مردِ دیوانه، وحشت‌زده می‌پرسد: - بچه رو؟ و هیراد خیره به چهره‌ی پردردِ دختری که روزی تمام عمرش بود و حالا حتی او را نمی‌شناسد، لب می‌زند: - رعنا رو! و رو برمی‌گرداند که دخترک تقلا می‌کند دست و پاهایش را از طناب‌هایی که با آن‌ها به تخت بسته شده آزاد کند و همزمان با دلِ خون گریه می‌کند: - هیراد... هیراد جانم... من رعنا نیستم! من یسنام... من مادر بچه‌تم! همون بچه‌ای که هر شب دست میذاشتی رو شکمم و براش قصه می‌گفتی... هیراد به خودت بیا! تو انقدر بد نیستی... این تو نیستی! هیراد سمتش برمی‌گردد و ناگهان با تمام خشمش چانه‌ی دخترک را در دست می‌گیرد. تن یسنا بدتر از قبل می‌لرزد... پوست و استخوان شده و تنها شکمِ کمی برآمده‌اش در ماهِ نهم، گواه از #بارداری‌اش می‌دهد! و دل هیراد حتی ذره‌ای به حال او و بچه‌ی داخل شکمش نمی‌سوزد... - بهت گفته بودم تاوان خیانت، مرگه! بهت گفته بودم رعنا... و به ضرب چانه‌ی او را رها می‌کند و یسنا نیمه‌جان لب می‌زند: - بهم می‌گفتی موچی خانوم... می‌گفتی جوجه... یادته؟ قلب هیراد لحظه‌ای می‌لرزد اما با این حال، خونسردانه رو به پزشک می‌کند: - بچه‌م رو سالم می‌خوام! - داروی بیهوشی نداریم آقا... - بدون بیهوشی بدنیاش بیار! - ولی خانوم #می‌میرن! بدنشون خیلی ضعیفه... نمی‌تونن دردش رو طاقت بیارن... هیراد بی اینکه دیگر حتی سمت یسنا برگردد تا نگاهش دوباره در آن سبزهای جنگلیِ خوشرنگ و معصوم بیفتد، تلخند می‌زند: - مهم نیست... دیگه هیچی مهم نیست! و از اتاق بیرون می‌رود و با سینه‌ای سنگین، به دیوار تکیه می‌دهد. دقیقه‌ای بعد، صدای جیغ‌های دلخراشِ یسنا خانه را پر می‌کند و هیراد چشم می‌بندد: - نباید خیانت می‌کردی... نباید... نباید! یسنا میان التماس‌هایش جیغ می‌کشد: - رعنا... رعنا مُرده! رعنا مادرت بود... وقتی بچه بودی مُرده! آخ خدا... من یسنام! هیراد... من‌ یسنام! خدایا بچه‌م... و ناگهان همه چیز همزمان با سردردِ شدیدی به ذهن هیراد هجوم می‌آورد... یسنایش... همسرش... عزیزش... این جیغ‌ها، صدای جیغ دخترکی است که هیراد روزی برایش جان می‌داد؟ آخرین جیغ دردناکِ دخترک، همزمان می‌شود با صدای گریه‌ی بچه و خفه شدن صدای یسنا... هیراد وحشت‌زده لب می‌زند: - یسنا... چه کرده با یسنایش؟ بی‌معطلی وارد اتاق می‌شود و با دیدن کودکِ تازه بدنیا آمده در دست دکتر و خونی که تمام تخت را گرفته و چشمان بسته‌‌‌ی یسنا، قلبش در سینه ایست می‌کند: - چرا... چرا یسنا هیچی نمیگه؟ و دست دکتر به دور نوزادِ خونی می‌لرزد و ناگهان از ترس زیر گریه می‌زند: - گفته بودم طاقت نمیارن... خانوم... خانوم نفس نمی‌کشن! https://t.me/+dGxpK_GPeR9jY2Nk https://t.me/+dGxpK_GPeR9jY2Nk هیراد اختلال #چندشخصیتی داره! سه تا شخصیت کاملا متفاوت که یکیشون به طرز وحشتناکی #بی‌رحمه! همه چیز از جایی به هم می‌ریزه که اون شخصیت بی‌رحم به قصدِ #انتقام خودشو نشون میده‌... شخصیتی که حتی یسنا رو نمی‌شناسه و جون یسنای #باردار رو به خطر میندازه...💔❌️ https://t.me/+dGxpK_GPeR9jY2Nk https://t.me/+dGxpK_GPeR9jY2Nk پارت واقعی رمان😭‼️ جنجالی‌ترررین رمان تلگرام❗️

⭕️در وی آی پی به عاشقانه ها رسیدیم‼️ تخفیف ۵۰ درصدی عضویت تنها تا پایان امشب✌🏻 هزینه عضویت به جای ۴۹ هزار تومان ، تنها ۲۵ هزار تومان ❌جهت عضویت مبلغ مورد نظر را به شماره کارت ( 6280231314130393 ) به‌نام هانیه وطن خواه واریز کنید و رسید رو به ای دی @HanieVatankhah1 بفرستید.

عاشقانه ای دیگر از زهرا قاسم زاده(گیسوی شب) خالق رمان های یاغی، رامش،غرور وغیرت و....🔻🔻🔻 #پست۶۲ - بابت عزدار شدنتون تسلیت می‎گم. - ممنونم. - بابت این‎که... عزای عزیزتون رو تحمل می‎کنید تا من نفس بکشم، متاسفم و خیلی ممنونم! رایحه پربغض و با چشمانی خیس سربالا می‎کند. خیرگی نگاه پر آبش چنان پُر سوز است که سیب‌ گلوی مرد روبه‌رویش را پایین و بالا می‎کند. - غم شما قابل جبران نیست... این را سبحان آهسته‌تر و نرم‌تر می‎گوید و ادامه می‎دهد: - می‎دونم که هیچ‎وقت هیچ‎جوره نمی‎شه جبرانش کرد اما...اگر هر موقع فکر می‎کنید که من یا خانواده تو هر امری می‎تونیم کمکی بهتون بکنیم، که شاید دلتون رو شاد کنیم، غم از روی غم‌‎هاتون برداریم، رو ما حساب کنید! دانه‎ی کوچک اشک رایحه بر گونه‌اش می‎افتد و راه می‎گیرد. سبحان می‎گوید: - من یه بوتیک تو کوروش دارم. بوتیک سبحان. اونجام خیلی‎وقتا، اگه کاری داشتید یا لباسی چیزی خواستید... رایحه به میان حرفش می‎زند: - هیچی ازت نمی‎خوام، فقط... ادامه‎اش را توان ندارد بگوید و سبحان از زل‌زل چشمان زنِ مهرداد، آن تپنده‎ی قرضی در سینه‎اش گویی تپشش دیوانه‎وار می‌‏شود...! دستش می‎رود تا روی سینه‎اش بنشیند و آن را کنترل کند؛ اما ... https://t.me/+wp2wFm2jowJjYTA0 https://t.me/+wp2wFm2jowJjYTA0 https://t.me/+wp2wFm2jowJjYTA0 💚 #رمان‌براساس‌واقعیت‌است

گیسو‌ی شب(زهرا قاسم زاده) دوباره دست به کار شده و این بار با یک رمان عاشقانه دیگه غوغا کرده😍

-من می خوام برم دانشگاه حاج بابا نمی خوام با امیررضا ازدواج کنم! حاج بابا عصایش را روی زمین کوبید و بی انعطاف گفت: -ازدواج نه و صیغه! رو حرف منم حرف نزن، بخواین تو یه خونه باشین باید به هم محرم بشین. شرط رفتنت به دانشگاه همینه دختر، حالا تصمیم با خودته! پاهایم را روی زمین کوباندم و رو به امیررضا که خونسرد نشسته بود گفتم: -تو یه چیزی بگو امیر، بگو تو هم نمی خوای این محرمیتو! -من مشکلی ندارم، به هر حال اینطوری برای جفتمون بهتره دختر عمو... یه وقت خدای ناکرده با دوتا نگاه دچار گناه نمی شیم. با حیرت نگاهش می کنم اما او اهمیتی نمی دهد و با بوسیدن دست حاج بابا از او خداحافظی می کند. به دنبالش تا حیاط می دوم و مچ دستش را چنگ می زنم، مشتم را محکم روی سینه اش می کوبم: -اون چه حرفی بود که زدی؟ نکنه تو هم خوشت اومده! انگشت اشاره ام را روی سینه اش زدم: -اگه فکر کردی صیغت بشم میتونی بی ناموس بازی در بیاری کور خوندی امیررضا. سرش را کج می کند و با تمسخر نگاهم می کند. دستش یکباره دور کمرم حلقه می شود و مرا به سینه اش می چسباند. -تو انقدر برام بی ارزشی که ترجیح می دم بهت کلا دست نزنم بچه! فقط مواظب باش تو عاشقم نشی چون دست رد به سینت می زنم جوجوی خوشگل! پوزخندی می زند و سرش را پایین می آورد، بوسه ی کوتاهی به لبم می زند و بعد مثل یک تکه زباله رهایم می کند. غرورم را جوری با این کارش شکست که فکر می کردم تا ابد از او متنفر می مانم غافل از اینکه قلبم به امیررضای ممنوعه کشش پیدا می کند و... (چند ماه بعد) شمع ها را روشن می کنم و به لباس کوتاهم دستی می کشم. گفته بود امشب زودتر می آید خانه و من هم تصمیمم را گرفته بودم، همین امشب عشقم را به او اعتراف کنم. صدای باز شدن در را که می شنوم با شوق جلو می روم و لبخند عمیقی می زنم. -سلام عزیزم خوش اومدی! با تعجب نگاهی به سر و وضع من و میزی که چیده ام می اندازد. -این چه ریختیه بچه؟ چه کسی میدانست اصلا شاید عاشق همین بچه گفتنش شده بودم. -خواستم یه شب خوب زن و شوهری با هم داشته باشیم. ابروهایش بالا می پرند و با لبخند کجی سر تا پایم را نگاه می کند. -چیزی خورده تو سرت نبات؟ به هر حال باید بگم نمی تونیم امشبو به قول تو زن و شوهری بگذرونیم چون باید بریم خونه ی حاج بابا! اخم ناراحتی می کنم: -حالا حتما باید همین امشب بریم؟ اصلا چرا میخوایم بریم من فردا کلاس دارما. دکمه ی بالایی پیراهنش را باز می کند: -اره امشب حتما باید بریم. صیغمون باطل می شه دیگه از دستم راحت می شی بچه! دستم می لرزد و به سختی می پرسم: -تو گفتی باطل کنن؟ محکم می گوید: -اره، چون قراره بالاخره عیال وار بشم، با یه زن صیغه ای که بهم جواب مثبت نمیده جوجه! او می خندد و من مانند مرده ها اشک می ریزم! یک لحظه چشمم سیاهی میرود و جلوی چشمان ناباورش روی زمین سقوط می کنم و... ادامه👇💔 https://t.me/+tsH89zrNyfFkY2U0 https://t.me/+tsH89zrNyfFkY2U0 https://t.me/+tsH89zrNyfFkY2U0