فرهنگ‌ساز

لایو: حافظ و نیچه؛ با تأکید بر تشابه آموزه‌های درمانگرایانهٔ آنها (۴ / ٧ / ١۴٠٢) مسعود زنجانی ✅ این لایو نشست اول دورهٔ «تسلی‌بخشی‌های حافظ» بود که به طور عمومی و رایگان برگزار شد. ✅ علاقه‌مندان تا فرصت دارند که تا شنبه ٨ مهرماه برای ملحق شدن به دوره و ثبت‌نام برای آن اقدام کنند. @vivaphilosophy اطلاعات بیشتر دربارهٔ این دوره 👇👇 ✅ دورهٔ «تسلی‌بخشی‌های حافظ» - مدرس: مسعود زنجانی با نزدیک شدن به 20 مهر، روز بزرگداشت حافظ، از هفتهٔ آینده، دورهٔ فوق‌العاده‌ای با عنوان «تسلی‌بخشی‌های حافظ» آغاز خواهد شد که در آن به «آموزه‌های درمانگرایانهٔ حافظ برای انسان امروز» پرداخته خواهد شد. این دوره، در ٨ نشست، از سه‌شنبه ۴ مهرماه، روزهای یکشنبه و سه‌شنبه، برگزار خواهد شد. ✅ همراه شدن به این دوره مستلزم پیش‌زمینهٔ خاصی نیست. ✅ ساعت برگزاری ٢٠:٣٠ تا ٢٢:٣٠ شامل «درسگفتار» و «پرسش و پاسخ» ✅ نشست‌ها به صورت آنلاین در پلتفرم «بیگ بلو باتن» برگزار خواهد شد و فایل صوتی هر نشست روز بعد آن، در کانال تلگرامی مخصوص اعضای دوره آپلود خواهد شد. ✅ علاقه‌مندان برای اطلاعات بیشتر، شهریهٔ نشست‌ها و ثبت‌نام نهایی می‌توانند به دایرکت همین صفحه پیام بدهند. @vivaphilosophy ✅ لطفا در پیام ثبت‌نام نام، نام خانوادگی، و شهری که در حال حاضر اقامت دارید را بفرمایید. همچنین اگر اکنون دانشجو هستید ذکر کنید.

محسن فخری‌زاده معاون وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران و سردار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. او در حالی که ریاست سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی را برعهده داشت، در ۷ آذر ۱۳۹۹ ترور شد و در پی شدت جراحات در بیمارستان درگذشت. فخری‌زاده پیش از ورود به برنامه اتمی ایران، به همراه حسن تهرانی مقدم به کره شمالی سفر کرد و در نتیجه برنامه موشک‌سازی ایران را با همکاری کره شمالی و لیبی پایه‌گذاری کرد. در سال ۲۰۱۰، گاردین گزارش داد که گمان می‌رود فخری‌زاده مسئول اصلی برنامه هسته‌ای ایران است. در سال ۲۰۱۲، وال‌استریت جورنال او را «معلم بمب اتمی تهران» خواند. رضا داوری اردکانی از متفکران بحث‌برانگیز سال‌های پس از انقلاب اسلامی ایران بوده‌است و گاه به عنوان «فیلسوف جمهوری اسلامی» از او یاد می‌شود. او از ابتدای تأسیس فرهنگستان علوم (۱۳۶۸) عضو دائم این فرهنگستان است و از سال ۱۳۷۷ ریاست آن را بر عهده دارد. محمدعلی معلم دامغانی در دی ماه سال ۱۳۸۸، پس از برکناری میرحسین موسوی از ریاست فرهنگستان هنر، از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی، به عنوان رئیس فرهنگستان هنر انتخاب شد.

عبدالکریمی: برخورد پلیسی با شکاف تمدنی در جامعه خطاست‌/ هیچ زمینه‌ای برای انقلاب وجود ندارد ۱۹ فروردین ۱۴۰۲؛ کانون توحید استاد فلسفه دانشگاه، راهکار مواجهه با شکاف نسل جدید از سنت دینی و تاریخی ایران را توجه به تفکر فلسفی دانست و با انتقاد از تاخر تمدنی روحانیت و روشنفکران ایرانی، گفت: می‌خواهند با پدیده هستی‌شناسانه، با یک سطل ماست مقابله کنند! به گزارش ایسنا، بیژن عبدالکریمی در نخستین جلسه از سلسله نشست‌های «دینداری و دین‌گریزی در ایران امروز»، که به مناسبت ماه رمضان از سوی انجمن اندیشه و قلم و کانون توحید آغاز شده، در سخنرانی با موضوع «سنت دینی در ایران و دومین شکاف تمدنی» نخستین مواجهه ایرانیان با تمدن غرب را مربوط به جنگ‌های ایران و روس دانست که با ویران‌شدن برج و باروهای عالم سنت بر سر ایرانیان، اولین شکاف تمدنی را در ایران رقم زد و نیم قرن اخیر را زمان دومین شکاف تمدنی ما دانست که با انقلاب اسلامی نیز مصادف شده است. وی تأکید کرد: سنت تاریخی و معنوی ایرانیان، با اسلام آغاز نشده؛ بلکه یک سنت چندهزارساله است که ایران را به یکی از مهمترین کانون‌های معنوی جهان تبدیل کرده است اما امروز جامعه ما با این سنت تاریخی و معنوی دچار شکاف شده و باید پرسید آینده سنت و تفکر معنوی و آینده تشیع و اسلام در ایران چگونه است؟ عبدالکریمی یادآور شد: نوعی بی‌تفاوتی به شعائر در میان جوانان بسط یافته است. نه فقط در فضاهای روشنفکری که حتی در تک‌تک خانه‌های ما، شک جان گرفته است.مناسبات اخلاقی و خانوادگی، روابط جنسی و روابط اجتماعی تغییریافته و می‌پرسند چه کسی گفته قرآن کتاب خداست؟ نه قدرت سیاسی و نه اپوزیسیون درکی از دنیای جدید ندارند وی درباره تفاوت جهت‌گیری‌های ضد سنت در مشروطه با امروز، گفت: گسست تاریخی ما معنای مضاعفی پیدا کرده که در هیچ دوره تاریخی شاهدش نبودیم. جامعه ایرانی در حال یک پوست‌اندازی عمیق تاریخی و فاصله‌گیری از میراث تاریخی و اسلام و تشیع است و به عقلانیت جدید و سکولاریسم و نیهلیسم حاصل از آن روی می‌آورد. استاد فلسفه دانشگاه آزاد تصریح کرد: ما با سونامی جدیدی روبه‌رو هستیم. جهان اسلام و کشور ما هنوز از سیلی مدرنیته گیج و گنگ بود که سیلی پسامدرنیته بر گونه‌های ما نواخته شد. به دنبال سونامی مدرنیته، هنوز نتواتسته بودیم خانمانی برپا کنیم که سونامی‌ای بمراتب قدرتمندتر، کاشانه فرهنگی ما را دارد همچون پر کاهی بازی می‌دهد. عبدالکریمی افزود: توفان، برخاسته و ما اصلا آماده مواجهه با آن نیستیم. روحانیت ما، قدرت سیاسی ما و گفتمان انقلاب ما، دانشگاهیان و روشنفکران ما هیچ‌کدام آماده مواجهه با این سونامی نیستند. همه درگیر سیاست‌اند و به مسائل تمدنی و تاریخی و فرهنگی توجهی ندارند. گوش‌ها کر است. ما در آینده با بحران‌های شدید هویتی، اجتماعی و تاریخی و حتی سیاسی و امنیتی مواجهیم. وی با اشاره به مواجهه خود با دیدگاه‌های برخی دانشجویان، گفت: نسل جدید می‌گوید تجزیه چه اشکالی دارد؟ مگر وطن یک کلمه مقدس است؟ اصلا چه ضرورتی دارد اخلاقی زندگی کنیم؟چه کسی گفته خانواده مقدس است؟ این استاد فلسفه، تصریح کرد: بدترین خطا، برخورد پلیسی- امنیتی با این شکاف تمدنی است‌؛ اینکه فکر کنیم این یک مسئله سطحی و لجبازی چند بچه است، یا یک مسئله سیاسی است، یا حاصل تبلیغات رسانه‌های بیگانه است. نمی‌گویم اینها نیست، اما می‌گویم هسته مرکزی بحث را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد.

هَمه‌پُرسی یا رِفِراندوم (به فرانسوی: Référendum) رأی‌گیری مستقیم از همهٔ اعضای تشکیل دهندهٔ یک سازمان یا جامعه است؛ برای رد یا تصویب سیاستی که رهبران یا نمایندگان پیشنهاد کرده‌اند. هدف همه‌پرسی پرهیز از قانون‌گذاری به زیان اکثریّت جامعه‌است. در نظام‌های نمایندگی و پارلمانی جدید از همه‌پرسی تنها برای تصویب قانون اساسی یا تغییر اساسی در حکومت بهره می‌گیرند؛ ولی در برخی جامعه‌های کوچک برای همهٔ امور رأی همگان پرسیده می‌شود. همه‌پرسی در جوامع مردم سالار، بدین گونه است که دو طرف یک جامعه اعم از موافقین و مخالفین با شرایط از پیش تعیین شده بر روی یک موضوع به تفاهم می‌رسند، و حکومت یا دولتی بی‌طرف به عنوان واسطه وظیفه همه‌پرسی (رفراندوم) را به عهده می‌گیرد. همین‌طور کشور بی‌طرف تعهد می‌کند که نتایج را با رعایت پروتکل‌های امنیتی در کشور طرف همه‌پرسی برگزار کند.

این شاهکار در سال ۱۹۳۹ زمانی که برشت در دانمارک و در شرایط سخت تبعید بسر میبرد سروده شده و از این شعر به عنوان وصیت نامه معنوی او نام برده اند . به آیندگان . راستی كه در دوره تیره و تاری زندگی می كنم: امروزه فقط حرفهای احمقانه بی خطرند گره بر ابرو نداشتن، از بی احساسی خبر می دهد، و آنكه می خندد، هنوز خبر هولناك را نشنیده است. این چه زمانه ایست كه حرف زدن از درختان عین جنایت است وقتی از این همه تباهی چیزی نگفته باشیم! كسی كه آرام به راه خود می رود گناهكار است زیرا دوستانی كه در تنگنا هستند دیگر به او دسترس ندارند. این درست است: من هنوز رزق و روزی دارم اما باور كنید: این تنها از روی تصادف است هیچ قرار نیست از كاری كه می كنم نان و آبی برسد اگر بخت و اقبال پشت كند، كارم ساخته است. به من می گویند: بخور، بنوش و از آنچه داری شاد باش اما چطور می توان خورد و نوشید وقتی خوراكم را از چنگ گرسنه ای بیرون كشیده ام و به جام آبم تشنه ای مستحق تر است . اما باز هم می خورم و مینوشم من هم دلم می خواهد كه خردمند باشم در كتابهای قدیمی آدم خردمند را چنین تعریف كرده اند: از آشوب زمانه دوری گرفتن و این عمر كوتاه را بی وحشت سپری كردن بدی را با نیكی پاسخ دادن آرزوها را یكایك به نسیان سپردن این است خردمندی. اما این كارها بر نمی آید از من. راستی كه در دوره تیره و تاری زندگی می كنم. II در دوران آشوب به شهرها آمدم زمانی كه گرسنگی بیداد می كرد. در زمان شورش به میان مردم آمدم و به همراهشان فریاد زدم. عمری كه مرا داده شده بود بر زمین چنین گذشت. خوراكم را میان معركه ها خوردم خوابم را كنار قاتلها خفتم عشق را جدی نگرفتم و به طبیعت دل ندادم عمری كه مرا داده شده بود بر زمین چنین گذشت. در روزگار من همه راهها به مرداب ختم می شدند زبانم مرا به جلادان لو می داد زورم زیاد نبود، اما امید داشتم كه برای زمامداران دردسر فراهم كنم! عمری كه مرا داده شده بود بر زمین چنین گذشت . توش و توان ما زیاد نبود مقصد در دوردست بود از دور دیده می شد اما من آن را در دسترس نمی دیدم. عمری كه مرا داده شده بود بر زمین چنین گذشت. III آهای آیندگان، شما كه از دل توفانی بیرون می جهید كه ما را بلعیده است. وقتی از ضعفهای ما حرف می زنید یادتان باشد از زمانه سخت ما هم چیزی بگویید. به یاد آورید كه ما بیش از كفشهامان كشور عوض كردیم. و نومیدانه میدانهای جنگ را پشت سر گذاشتیم، آنجا كه ستم بود و اعتراضی نبود. این را خوب می دانیم: حتی نفرت از حقارت نیز آدم را سنگدل می كند. حتی خشم بر نابرابری هم صدا را خشن می كند. آخ، ما كه خواستیم زمین را برای مهربانی مهیا كنیم خود نتوانستیم مهربان باشیم. اما شما وقتی به روزی رسیدید كه انسان یاور انسان بود درباره ما با رأفت داوری كنید !

راه بیمار برنامه های توسعه، گفتگو با دکتر فیاض برنامه های توسعه در ایران همان راه دوره پهلوی را طی کردند./ چه توسعه و چه پیشرفت؛ هیچکدام با روح اسلام سازگاری ندارند./ خرد جمعی اشتباه نمیکند./ توسعه آمریکایی انسانی تر از پیشرفت اروپایی.

امکان ها و بایسته های تمدن سازی اسلامی دکتر بیژن عبدالکریمی و حجت الاسلام والمسلمین سید محمدحسین متولی امامی موسسه مطالعات تمدنی اسلام (متا) دوشنبه ۶ آذر ۱۳۹۶

سخنان دکتر عبدالکریم سروش به مناسبت فرا رسیدن آغاز سال ۱۴۰۲ و ماه مبارک رمضان