هَرمان

«سلام بر آن‌هایی که وقتی تو را خاموش یافتند، رهایت نکردند. مگر بعد از آن‌که نور و روشنایی را به تو بازگرداندند.» #محمود_درویش. @herman_2018

آزیر رویە وشترین داستان منویسو پریت. رویە کە دسم جە گرد چیو شتَبو. آ روە کە جلە شوریایەکان هر پاسە بە بی تکنای میاویاوە تا بە تیژ روجیار وشک ببان. رویە کە روجیار نە ترک گرد یاگەکان دیار ببو. تو نجاتت پیدا کردبو جە جلە پیسەکان و امنیچ نە ویرە پیسکان. نە چیر تیژ روجیار منیشمی، و تو دیسان وخت مکری کە بخوینە و بە بی حرص پری سوا روی تماشاو امن بکری و توەنە ریزکان نە بین دانە گنمکان وجیس بکری. رویە کە اصلن نمزانم چند شنبە یا چندم جە مانگن. بە بی هوال جە سوا روی. آوخت دیسان قلم مگیرو دس... بزانە کی پنم واتی... آزیز. رویە وشترین داستان دنیا منویسو پریت... تنیا بازە با ای روە ناوشانە تمام ببان... @herman_2018

علی براتیانی تنیا شاگرد کلاس عازا  پاکنش نە گیفانش بر آورد و گرد آ چیوە کە نە دفتر مشقش نویستبیش بە آرامی پاک کرد. هیچ دنگە جە هیچ یاگە مدرسەی نمکفت نە گوش.  آموزگار پیر لوان نە ویر: صبح همیشە بە دنگ ساعتکش هایش بین، تا ایگە هیچ اشتباە نبین نە کار. دماو نرمش سر صبح و صبحانە واردی، گرد جە مسیر همیشگی آمان. چمانش کە اشتباە نمکرو. اگر آد اشتباە بکرو علی براتیانی اشتباە نمکرو.چانەی ویردە، اگر ایگە مدرسە نین، خاسن آ میلەو پرچمی چیشن؟ کتوپر هاوارش کرد:«ایگە مدرسەن!» علی براتیانی نە دفتر مشقش نویستش:«ایگە مدرسەن!» آموزگار پیر هاوارش کرد:«اگر مدرسە نین، خاسن آ میلە پرچمی چیشن؟ !» علی براتیانی نە دفتر مشقش نویستش:«اگر مدرسە نین، خاسن آ میلە پرچمی چیشن؟!» دنگ نمەآما، بی دنگی بی، بی دنگیوە بی حال و ارامندە، آموزگار پیر گیلاوە روبە دلاقو کلاسی، نە لای ترککان شیشە جارەتر تماشای جبرش کرد، دیسان آسمان تم پوژنابیش بلام بادبادک نە دار تشنەو هوشو مدرسەی مدرابی، کورلکەیچ فیقەکش کردبی نەمل و نە پال سوتکە نیشتبیرە، کاغذکانش چنە بر ماورد و دانە دانەی نە هوا پخشش مکرد.دنگ گروای زارو نە کوجیە دورکە قط بیەبی، آموزگار پیر گیلاوە، منەبیرە. نەسر تختە سیاو نویستش:« قصە پی کردی نمگنو دس، نمزانو چە مرگمن!» علی براتیانی ایتر نمەنویستش، سرش نیابی نەسر دفتر مشقش و لوابی ورمە قولرە. آموزگار پیر منبیرە، نە عرض کلاس هنگامش منیا. دماو وختەیوە طول  و دریژی کە بە پاو قصکان ویش، وختانە کشندە و زجر آور بی، دیسان گیلاوە روبە دلاقەکەی، نە لای ترککان شیشە تماشای جبرش مکرد. هیشتای تم نە آسمان بی، دار تشنکە بادبادکش نە هوا ویل کردبی، پرچم نەسر میلە چوین تکانش موارد و کورە فیقە بەدسیچ محفو بیەبی. نە یاگەی کورکە کاغذ دریای جیا مندیبینی. آموزگار پیر گیلاوە روبە تختە سیاو، دنگ خر و پف علی براتیانی تنیا شاگرد کلاس، فضای بی دنگ کلاسش ترسناک کردبی. آموزگار پیر ترسا، برکش باز کرد و بە رمای نە راەرو ویرد. آمان نە هوشکە. وختە گرکش بی نە برو مدرسەی بلو جبر. فراش مدرسە کە چادرکیش وا متکناش آمان نە دلی مدرسەی و بە وینای آموزگار واتش:« جمعانی خو مدرسە تعطیلن آغا!» آموزگار پیر هاج و واج واتش:« مگر آرو دوشنبە نین؟!» فراش واتش:« آرو جمعەن» آموزگار پیر واتش:« ای چنی علی براتیانی آما بی؟!» فراش هاج و واج تماشای آموزگار پیرش مکرد و واتش:« دی خو علی براتیانی دو هفتە چیول عمرش داش بە شمە!» آموزگار پیر بە وحشت نە حالیوە کە دمایرە ویش موست دلی کوجیەکی، واتش: «...» نویسندە: #محمد_شریفی بە گوران:#سعدالە_ماندگار⦅ شهریار⦆ @herman_2018

«بار و دوخ» وختی آموزگار پیر آمان نە کلاس، شاگردِ کە بە تنیایی نە بین میز و نیمکت هالیکان ورمش کفتبی پور واتش:«برپا» هر پاسە بە چمِ ورمین دماو ماوە واتش:«برجا» آموزگار پیر دفتر حاضر و غایبش نیا پشت دلاقە چوینکو کلاسی و عینک مشکی ذربینیش نیا چمانش و واتش:«آبنوسی!» شاگرد تنیای کلاس بە دنگ برز واتش:«غایب» «علی براتیانی!» «حاضر» «جلال الدولەای!» «آموزگار جە جلال الدولەای تا آخر گردشان غایبینِ» آموزگار پیر هر پاسە سرش نە سر دفتر حاضر و غایب بی پرساش:«پی کوی لواینی؟!» دنگش وشک و کیشدار بی. علی براتیانی تنیا شاگرد، ویژەش آسترە و واتش:«کس نمزانو!» آموزگار پیر دفترش بینا و نە کنار تختە سیاو مدرا. نە سر تختە و نە وسطش نویستش:«درسِ آرو» جبر جە هوش مدرسە هیچ شاگردِ نوی کە کنار پرچمِ کە جە دار گَز تاشیای بی، بمدرو و بواچو:« ایمە گردمان مزانمی کە معلم بابەی دوم ایمن و مدرسەیچ یانەی دومان» علی براتیانی تنیا شاگرد کلاس، نە بین میز و نیمکتکان آمان جبر و نەسر اولین نیمکت کلاس نیشت و گوشش سپارا. آموزگار هر پاسە کە گچ چرمش نە بین دسانش مچرخنا روبە دلاقەکی لوا و نەبین ترکان شیشە دلاقکە تماشای آسمانش کرد، دمای روش کرد علی براتیانی و واتش:« فکر نکرو آرو واران بوارو!» علی براتیانی نەدفتر مشقش کە نە سرش نویسیابی؛ «درسِ آرو» نە سر سطر نویستش:«فکر نکرو آرو واران بوارو!» آموزگار پیر دیسان لوا پای تختە و نە چیر «درس آرو» نویستش:«نمزانو چیشمن!» علی براتیانی نە دفتر مشقش نویستش:«نمزانو چیشمن!» آموزگار پیر دماو ماوە مدرا و روش کرد علی براتیانی تنیا شاگرد کلاس و واتش:« کلاس چندنی؟!» علی براتیانی نە دفتر مشقش نویستش«کلاس چندنی؟!» آموزگار پیر واتش:« فکر بکرو آرو دوشنبە ببو، فکر نکرو آرو واران بوارو» دمایی لوا پی لاو دلاقەکەی و نە لای شیشە ترکیاکە تماشا آسمانش کرد و واتش:« دوشنبانە رویە وش پی واران وارای نیین!» تَم آسمانش پوژنابی، نە لای ترک شیشە دار تاغ تژنە مپیویا کە نەوراور واو سر صبحانی کرنوشش مبرد و کمِ دورتر چادی، بە کمِ انفکریای مکریا کورلە بوینی کە دسش کردن نە گیفان کوتە زلکش و فیقرە پاسوانیش نیان نە دَمش و زو زو دنگش چو بر ماورو. نە پال کورکە مکریا سَوەتە بوینی کە پر بی نە کاغذ دریای مشق شاگردکان و کمِ چولاتر، نە یاگە کە دیوار مدرسە دسش پنە مکرد، مکریا چرخیای بادبادکِ نە آسمان تَم پوژیا بوینی و دنگ گروای زاروە نەشونش چو کوجیکنە مکفت نە گوش. آموزگار پیر گیلاوە رو بە تخت سیاوی و بە گچ چرمە نویستش:« قصە پی کردی نمگنو دس!» علی براتیانی تنیا شاگرد کلاس نە دفتر مشقش نویستش: «قصە پی کردی نمگنو دس!» نە راە رو مدرسە، دنگ پای نازمِ میاچما تال نمکفت نە گوش. دنگ خوەی وی بە زل زانای رئیسیچ هرپاسە، آموزگار پیر نە یادش بی کە همیشەی خوەکان رئیسش وی بە زل زانای توصیف کردبی. چانەی ویریا. نە دلی راە رو و نە دلی کلاسکانِتر نە دنگ «آب، بابا، آب» مکفت نەگوش و نە دنگ «کرە خر! بی دنگ بنیشرە» معلمی. آموزگار پیر تماشا برە بسیاکو کلاسیش کرد. نە ویرش بی کە برەکش ویش وختە آمابی کلاس بینابی. لوا روبە دلاقکی. علی براتیانی تنیا شاگرد کلاس، خامەش نیان نەسر دفتر مشقش و چیرو لچانشنە کە تنیا ویش مزاناش دسش کرد بە وانای «لای لای و لای لای کردی» آموزگار پیر جارەتر نە ترکان شیشە تماشای هوش مدرسەش کرد؛آسمان تم پوژنابیش، کورلکە هیشتای دسیش کردیبینی نە گیفانش و روبە کلاس فیقەش مکیشا و هر آ دنگ گروای زاوروی نە کوجیکان و نە شون بادبادک مگیلا، جیا چینەی دارە تشنەکە هیشتای سرش نە سجدە پی واو سر صبحی برز نکردبی. آموزگار پیر گیلاوە نە کنار تختە سیاو مدرا گرکش بی چیوە نە پای تختە بنویسو. بلام دیسان پرساش:«کلاس چندنی؟!» علی براتیانی عازا نەسر دفتر مشقکش نویستش:«کلاس چندنی؟!» بیدنگی کلاسش پوژنابی، آموزگار پیر باورش پاسە بی کە ای بی دنگیە هر ایسە گرد مدرسەش گیرتن نە باوش. کتوپر بە او پرو تورەیوە هاوارش کرد:« ایگە کوگن؟!» علی براتیانی پری آنەی کە بیدنگیش بمارو نەسر دفتر مشقش نویستش:«ایگە کوگن؟!» آموزگار پیر ویرش مکرد. سوالکیش واضیح نپرسان دیسان هاوارش کرد:«منظورم آنن ایگە مدرسەن یا یاگیوەتر؟!» علی براتیانی نە دفتر مشقش پری توضیح سوالکیش نویستش:« منظورم آنن ایگە مدرسەن یا یاگیوەتر؟!» آموزگار پیر منبیرە، دیسان لوا روبە دفتر حاضر و غایب، بازش کرد و دسش کرد بە وانای نام شاگردکان: «آبنوسی!» علی براتیانی خامەش نیان نەسر دفتر مشقش و واتش:«غایب» «علی براتیانی؟!» علی براتیانی واتش:«حاضر!» «جلال الدولەای!» علی براتیانی بە آرامی واتش:« چیگولای گردشان غایبینی!» آموزگار پیر دیسان پرساش:«پی کوی لواینی؟!» علی براتیانی بە آرامی واتش:«کس نمزانو!» آموزگار پیر دفتر حاضر و غایبش بینا و لوای پای تختە، بە تختە پاکن کە شاگردان کلاس نە کلاو بابەو یو جە شاگردکان وششان کردبی، تختە سیاوش پاک کرد.

آدیشان تنیا چند دانە شعر حفظ مکران، یا طریقت و روش فیر مبان یا جاکشی مکران، عمرە بە عزت و احترام ژیوای مبران سر، جە حالیوە کە امن اگر محتاج بگنو و بلو رویە ببو بە شاگرد قاوچی برم مکران نامە پی مجتبا مینوی #صادق_هدایت @herman_2018

«مشکل آنجا بود که هیچ کس هیچ‌وقت او را نفهمید، آدمیزاد وقتی یک بار رفتن را بلد شود، برگشتنی در کار نخواهد بود» @herman_2018

🦋پَپولەی دل🦋 شعر: جوانمیرگوران«کوسالان» دَنگ: فَرهاد خُسروی 🎵🎧🎶🎧🎶🎧🎶🎧🎵 ♦♦♦♦ https://t.me/JwanmirGoran1371

کسانی کە مدعی اند  همە چیز را می دانند و همە چیز را می توانند درست کنند، سرانجام بە این نتیجە می رسند کە همە را باید کشت. #آلبر_کامو @herman_2018

وخته سیاوچمانه جادو مکرو من اگر چند چیو همیشه نه دورم بان وشمن، یوشان کتیبن، اوشان چایی😊 و اویترشان دنگ عثمان. اچی دنگانه....گوشش بده . اره، اره. گوشش بده... @herman_2018

ژیوایش کیشای بار غم نه سر زمین بی، بی دسلاتی و نوشی صرعی جمش چنه بریه‎بی، ایسه مشیایم جورو درمان ماریایچش بکیشایه. دس به دامان مقامات حکومتی بی، نویستش فاریان و ایتر آ داستایفسکی خراوکارە نین. واتش: تنیا فرصته ترم گرکن. « اجازه بدیدی دیسان بنویسو» نویستش! بلام فراموش بی! @herman_2018