ماموستا عبدالرحمن رسولیان

🌱جامعه اسلامی شرط وجودیش«عدالت» است نه «اجرای حدود» روزی دانشجویان در محضرِ استاد دکتر سید علی آزمایش، استاد حقوق جزا و جرم‌شناسی، پرسیدند که چرا استاد دانشش را در کتابی گردآوری نمی‌کند؟ استاد چهره درهم کشید که؛ من کتاب بنویسم تا شما اعدام کنید و دست بِبُرید و سنگسار کنید..؟؟؟ دانشجوی دینداری از استاد پرسید؛ مگر شما حدود و قصاص را قبول ندارید؟ استاد فرمود: مگر می‌شود قبول نداشت؟ اتفاقآ من مدافع اجرای حدود و قصاص هستم! همه در شگفت از پاسخ استاد بودند که استاد کلاس تمام شده را دوباره آغاز کرد. همه سراپا گوش و چشم شدند! استاد طرح پرسشی کرد و به دانشجوی متشرع و دیندار گفت: فرض کن در بیابانی بی آب و علف که حتی جاده هم ندارد در حال رانندگی هستی، پس از ساعتی، پلیس جلوی شما را می‌گیرد و به شما می‌گوید چهار تا ورود ممنوع رفته‌اید، پنج چراغ قرمز را رد کرده‌اید، شش تا سبقت غیرِمجاز داشته‌اید! شما به آن پلیس چه می‌گویید؟ دانشجوی متشرع گفت؛ این بلاهت است! در بیابانِ خدا، خیابان کجا بود که من مرتکب این جرایم شوم؟! استاد گفت: اگر پلیس به شما بگوید مقرر است در زمانی نامعلوم در آینده، در این بیابان، شهری بنا شود که این جاهایی که شما از آن عبور کردید خیابان یک طرفه‌ای قرار است احداث شود و چراغ‌های راهنمایی نصب گردد و الی آخر.... آنوقت چه میگویید؟؟؟؟ دانشجوی متشرع پوزخندی زد و گفت: استاد مزاح می‌فرمایید؟ استاد فرمود؛ شما مزاح می‌فرمایید! مقدمه‌ اجرای حدود اسلامی، عدالت اسلامی است! شما نخست عدالت اسلامی را اجرا کنید که همان خیابان کِشی است، سپس اجرای حدود کنید، که همان جریمه است. در عدالت اسلامی فقر نیست     بیکاری نیست       فساد نیست         رانت نیست             ستم نیست در جامعه‌ای که بیکاری و فساد است و خبری از عدالت نیست، اجرای حدود، معنا ندارد و اجرای حدود خودش نقضِ غرض است و خودش ستم است! فقر، قاتل ایمان است! شما نخست عدالت اسلامی را اجرا کنید خودم برای اجرای حدود، کفن می‌پوشم!!! همه شرمسار شدند از این که از اسلام، فقط ظاهرش را دیده بودند... 🔚جامعه اسلامی شرط وجودیش«عدالت» است نه «اجرای حدود» ▫️اندیشه ورزی

ئیحسان وا دیسان زاریتەئەمشەو هەواڵی کۆچی ئازیزە ئەمشەو ئازیز کام ئازیز دڵسۆزەکەی گەل وەی وا لە ناکاو ئاوا بوو لەکەل وەی ڕۆژی ڕوونی دەردەداران بوو ئۆمێد و هیوای هەتیوباران بوو وەی شینی کردە شایی و پێکەنین هیوای بە خشێوە سەر لەنوێ بەژین وەی بێ نەسرەوتن لە خزمەتا بوو تەمەنی بۆ گەل تەرخان کرابوو وەی پووڵ و پێگە و سەرمایە و دوڵار دای نەبڕی هەرگیز لەخەڵکی هەژار وەی ڕەمزی حەیا و ئابڕوو ئەدەب بوو لە بەر دڵان و شیرین سوحبەت بوو ئەوی کۆڵەکەی ئەو ئیحسانەبوو پیاوی ڕاوێژ وجێی متمانە بوو ناوو ناوەرۆک لە ئاستێکا بوون (فازڵ و سادق )کاڵای باڵای بوون ژینی لەخزمەت گەلا بردەسەر بۆیە حەساوە لە لای پێغەمبەر هەر کەس دەیهەوێ مەرگی ئاوا بێ با ژینی بۆ گەل تەرخان کرابێ ✍هۆنەر : عەبدووڕەحمانی ڕەسوڵیان بانە http://t.me/BNIRAZANXOTBEH

قسمتی از سخنرانی ملا عبدالرحمن رسولیان در مسجد محمدی بانه در مراسم تعزیه ی مرحوم حاج فاضل صادقی