𝘸𝘪𝘯𝘴𝘵𝘰𝘯

تو گریستی، بارها و بارها برای چیزی که مدت‌های بسیاری، بارها و بارها پذیرفته بودی. برای زخم‌هایی که مدت‌ها بود دردی به همراه نداشت تو گریستی. در کوچه‌هایی که در آن باران نباریده بود برای تمام رد پاهای به جا مانده از انسان‌هایی که اسم تو را به خاطر نداشتند،گریستی. و این طبیعتِ آدمیست ...

‏ولی باید یه نفر تو زندگیت باشه که وقتی باش حرف میزنی تو دلت بگی "وای چقد میفهمه من چی میگم!"

تو پیش از این‌که «زیبا» باشی، «هنری» هستی. و آیا هنری وجود دارد که زیبا نباشد؟ زیبایی در ذاتِ توست، تو زیبا آفریده شده‌ای، و زیبایی از تو نشأت گرفته است.

نه برف مرا می‌ترساند و نه سرما ولى در این حجم سنگین تنهایی‌ام براى گرم شدن بهانه‌اى ندارم جز اینکه دوستت داشته باشم. "نزار قبانی"

"لبخند میزد و در ریشه و رگ‌هایم هوای خود را با سرنگی از جنس خنده تزریق کرد، که این شایسته‌ترین حالت مردن من بود"

«بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک بگفت آنگه که باشم خفته در خاک» • نظامی