باشگاه روزنامه‌نگاران ایران

ترامپ با مشت گره کرده جلد مجله‌ی تایم به عکسی تعلق گرفت که لحظاتی پس از سؤقصد به جان ترامپ را به تصویر کشیده است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق امریکا، روز شنبه در یک میتینگ انتخاباتی در پنسیلوانیا، هدف سوءقصد قرار گرفت. ترامپ خون آلود که می‌گفت به گوشش شلیک شده بود، در حالی که مشت خود را گره کرده بود، به سرعت به سمت خودروی شاسی بلندش هدایت شد. این تصویر، تصویر یک‌ پیروزی است که تمام نشانه‌ها را در خود دارد: پرچم آمریکا، خون، مشت‌ گره کرده و نیروهای امنیتی. به نظر می‌رسد از این پس راه ترامپ برای فتح کاخ سفید آسانتر باشد. مگر آنکه دموکرات گزینه‌ی دیگری را معرفی کنند. کسی که ترامپ نتواند به راحتی از سد او بگذرد.

محکومیت عسل دادشلو خانم عسل دادشلو خبر داد: پس از واکنش نسبت به گزارش منتشر شده بی‌بی‌سی درباره نیکا شاکرمی، با اعلام جرم دادستان، پرونده‌ای با اتهام نشر اکاذیب در دادسرای فرهنگ و رسانه برای‌ من تشکیل و پرونده در نهایت به دادگاه کیفری ۲ ارجاع شد. شعبه ۱۰۲۷ این دادگاه، با رد دفاعیات من و وکیل پرونده، من را به پرداخت ۶ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان جزای نقدی محکوم کرد. @journalistsclub1

دیپلماسی فرصت‌گرایی خانم زینب اسماعیلی روزنامه‌نگار حوزه‌ی دیپلماسی درباره مقاله #پزشکیان در روزنامه‌ی #تهران_تایمز نوشت: این مقاله مفهوم به نسبت جدیدی را در سیاست خارجی کشور مطرح کرده‌ است؛ #فرصت‌گرایی. این مقوله تاکنون کمتر در عرصه سیاست‌خارجی ایران مطرح شده‌ و اگر اجرا شود دیپلماسی به نفع منافع ملی کار خواهد کرد نه اینکه دیگر ارکان کشور در خدمت سیاست خارجی باشند. نمونه روز #فرصت‌گرایی استفاده از فرصت میانجی‌گری بین روسیه و اوکراین، حل بحران غزه و ایجاد تغییر در استراتژی نظامی حوثی‌ها از تمرکز بر کشتی‌های در حال عبور از دریای سرخ و... باشد. فرصت‌هایی که با سیاست خارجی کاهل و بدون تحرک کافی پیشین از دست رفت و در حد ابراز تمایل باقی ماند. بدون اغراق می‌توان رد پای #محمدجوادظریف حامی پر تلاش پزشکیان در کارزار انتخاباتی را در این متن یافت. همان‌گونه که می‌توان ایده نوشتن مقاله به زبان انگلیسی را ایده او دانست که اساسا معتقد به تعامل با جهان با زبان اصلی است. متن منتشر شده نقاط اشتراکی هم با دولت‌های پیشین دارد. دریغ که در دوره دولت روحانی، نه در داخل باد موافق می‌وزید و نه در خارج. غرب آسیا ماند و سوریه‌ای تخریب شده و یمنی درگیر جنگ و غزه‌ای که نه سازه‌ای دارد و نه ساکنی. @journalistsclub1

معاون اولی مخبر جدی است؟ روزنامه‌ی اینترنتی شهروند نزدیک به دفتر مخبر، معاون اول دولت مستقر، از تشکیل دولت وحدت ملی خبر داده است. این خبر در کنار شایعاتی مبنی بر حضور محمد مخبر به عنوان معاون اول دولت پزشکیان، چه معنایی می‌دهد؟ @journalistsclub1

عکس سال عکسی که داگ‌ میلز عکاس نیویورک تایمز گرفته قطعا یکی از مهمترین عکسهای خبری سال خواهد بود. این عکس با دوربین سونی، تنظیم ۳۰ فریم برثانیه و سرعت شاتر یک هشت‌هزارم ثانیه ثبت شده. با سرعت ۹۷۵.۳ متر بر ثانیه، تصویر گلوله حدود ۱۲ سانتی‌متر در عکس نقش بسته است. از صفحه شهرام شریف در شبکه ایکس

پرگار، تجربه مدیریت انتطامی در ارشاد حسین انتظامی که این روزها نام او به عنوان وزارت فرهنگ و ارشاد مطرح است، کتابی با عنوان «پرگار» منتشر کرده است که حاصل تجربیات هشت ساله او در وزارت ارشاد است. در واقع کتاب پرگار اگرچه تجربیات روزنامه‌نگاری اوست اما در سه بخش به دیدگان مخاطبانش می‌رسد؛ اولی معاونت مطبوعاتی، دومی سازمان سینمایی و سومی جستارهای عمومی که هر کدام از این بخش‌ها حاوی نکته‌ها و خاطرات جالب توجهی است که لااقل در این رده مدیریتی کمتر به صورت کتاب، منتشر شده است. مدیری فرمالیست؟ برخی انتظامی را مدیری «فرمالیست» می‌نامند؛ فرمالیست یعنی توجه به فرم بیشتر از محتوا. او اما از این نوع شیوه مدیریتی دفاع می‌کند و معتقد است هر چیز باید روشن باشد و برای این روشن‌سازی نیازمند به قلم آوردن الگوریتم‌هایی هستیم که در ذهن ذی‌نفعان مشترک دارد. انتظامی اصرار دارد هر جا مسوول است برای همه کارها، آیین‌نامه، شیوه‌نامه، نظام‌نامه و بخش‌نامه مکتوب داشته باشد، حتی برای بدیهیات. او مکتوب کردن الگوریتم‌ها را متمایز با کاغذبازی و نوعی بوروکراسی مطابق با تعریف ماکس وِبِر می‌داند (این جامعه شناس و اقتصاددان مشهور آلمانی، بوروکراسی را حاکمیت قانون و منشا اقتدار توصیف می‌کند.) بچه لوس‌ها نویسنده پرگار معتقد است این کتاب خاطره نویسی یا گزارش نیست بلکه تلاشی است برای بیان برداشت‌ها و یافته‌های مدیریتی که ممکن است برخی از آنها مختص حوزه فرهنگ نباشد و سایر حوزه‌ها را مشمول شود. پیرو همین اصل مثلا درباره جانمایی غرفه‌ها در نمایشگاه مطبوعات سال 1393 می‌نویسد: «رفتار قاطع و بدون تبعیض البته سبب رنجش بچه لوس‌ها هم شد؛ ولی کوتاه نیامدیم. بعضی رسانه‌ها فکر می‌کردند از آنجا که خود را مهم تلقی می‌کنند یا به صورت سنتی، مدیران از آن‌ها می‌ترسند، دقیقه 90 هم که بیایند با اهلا و سهلا مواجه می‌شوند و همه‌ی طراحی‌ها به خاطر آنان به هم خواهد خورد. در نمایشگاه سال 1393 فهمیدند آن نازپروری‌ها تمام شده و به همین دلیل در نمایشگاه‌های بعد، به موقع آمدند». مو لای درز بعضی اقدامات می‌رود! انتظامی در این کتاب مدعی نیست که تمام سیاست‌هایش در سمت‌های اجرایی درست بوده، او پاره‌ای از کارهایش را هم ناموفق می‌شمارد و به ذکر دلایل ناکامی‌ها هم می‌پردازد تا نشان دهد ادعا ندارد که یافته‌های او درست است یا مو لای درز هیچ یک از اقدامات وی و همکارانش نمی‌رود. پیرو این عقیده، نویسنده کتاب، طرح اشتراک رایگان نشریات را ناموفق می‌داند و با ذکر دلایلی می‌گوید که این طرح به اهداف خود نرسید و معدل کارنامه را هم پایین آورد. ما یک رییس بد اخلاق داریم انتظامی که در دوره‌ای مسوولیت سازمان سینمایی را بر عهده داشته ظاهرا می‌دانسته که بعضی مدیران این سازمان توسط یکی دو دستگاه خاص یارگیری شده و عملا در کارشان مداخله می‌شده است به همین دلیل همان روزهای اول به مدیرانش گفته اگر به روال سابق از دستگاه‌های دیگر تماس گرفتند و خواسته‌ای داشتند به آنها بگویند: «ما یک رییس بد اخلاق داریم و او به ما گفته با خودش تماس بگیرید». فیلم سینمایی خانه پدری کیانوش عیاری سال 1389 ساخته شد که به دلیل ممیزی موفق نشده بود پروانه نمایش بگیرد. انتظامی درباره حواشی خانه پدری می‌نویسد:« با آقای عیاری صحبت شد که در سکانسی که صحنه‌های خشن داشت -جزییات کشته شدن دختر به دست برادر و پدرش- اصلاحاتی انجام دهند. پروانه نمایش توسط شورا صادر شد و فیلم روی پرده رفت. چند روز پس از اکران، فیلم توسط دادستانی توقیف شد. می‌گفتند فیلم در نقد اسلام است.» انتظامی این ماجرا و حاشیه‌های آن را آزمونی بزرگ برای خود و مجموعه تحت مدیریتش می‌نامد: «این آزمونی بزرگ برای ما بود. آیا پای مجوزهای خود می‌ایستیم یا مثل بزدل‌ها سکوت می‌کنیم؟» انتظامی در نهایت موفق می‌شود با همکاری قوه قضاییه و معاون فرهنگی آن آقای دکتر صادقی فیلم را به اکران برگرداند. کارتابل بینی و احساس خدمت! پایان مطلب آن که کتاب پرگار پر از غافلگیری است از آن جهت که بیان چنین حرف‌هایی از طرف یک مدیر رده بالای دولتی است. مثلا در بخشی از کتاب با عنوان «کارتابل» می‌نویسد: «مدیران دولتی گمان می‌کنند اهمیت آنان به کارتابل‌هایی است که می‌بینند. مدیر پس از یکی دو ساعت کارتابل بینی، وقتی تکلیف آخرین نامه را هم روشن می‌کند نفسی از ته دل می‌کشد و احساس می‌کند خیلی به کشور و مردم خدمت کرده است!» #معرفی_کتاب @journalistsclub1 https://s8.uupload.ir/files/5879432_px0p.jpg

ارکستر اقلیت‌ها با ترجمه لیلی فرهادپور رمان ارکستر اقلیت‌ها با ترجمه خانم لیلی فرهادپور که در جایگاه روزنامه‌نگار، مطالب و گزارش‌های بسیاری نوشته است منتشر و روانه بازار شد. خانم فرهادپور پیش از این کتاب‌های دیگری مانند خط چهار مترو، به دنبال کاغذ اخبار، شهر زنان بیوه و... را منتشر کرده بود. لیلی فرهادپور در عرصه بازیگری نیز فعال است و اخیرا در فیلم کیک محبوب من بازی کرده که در فستیوال برلین نیز مورد استقبال قرار گرفت. رمان ارکستر اقلیت‌ها در سال 2019 منتشر شد و دومین رمان چیگوزی اوبیاما، نویسنده‌ی نیجریه‌ای است. این رمان برنده جایز بوکر شده است. راوی ارکستر اقلیت‌ها، یک روح بی‌جان است که زندگی میزبانش را بازگو می‌کند. این رمان روایت درد و رنجی پسااستعماری است که اقلیت‌های قومی در کشوری برآمده از استعمار با آن مواجه هستند. @journalistsclub1

توقف انتشار امیدجوان مهرداد خدیر سردبیر هفته‌نامه امید جوان نوشت: امید جوان این هفته هم منتشر نمی شود و شاید هفته های دگر نیز. نه به خاطر تعطیلات پیش رو یا مشکل سیاسی که به دلیل مالی و افزایش ناگهانی هزینه چاپ این شماره هم امید جوان منتشر نمی شود. مالک و سرمایه گذار هفته نامه از توقف موقت انتشار تا رفع مشکل مالی گفته ولی من حدس می زنم در رودربایستی با من و خوانندگان با قطعیت خداحافظی نمی کند. وظیفه داشتم توضیح دهم. تا همین جا هم به امید تغییر شرایط ادامه داد و حالا درست در آستانه تغییر شرایط حضور نداریم. اگر این فترت ادامه یافت بیشتر خواهم نوشت. @journalistsclub1

پاتوق داستان و فیلم شماره اول فصلنامۀ «پاتوق داستان و فیلم» منتشر شد. علاقه مندان می توانند نسخۀ دیجیتال «پاتوق» را از سایت های «فیدیبو» و «طاقچه» بخرند. نسخۀ چاپی این مجله در تیراژ محدود و دکه های منتخب در شهر تهران توزیع شده است.