داستان عشق ❤️ لاو استوری

#ردلاین #پارت451 _آقا!من چیکار کنم؟ سر بالا می‌اندازم. _هر ثانیه به فکر پیدا مردن اون پفیوز باش! _الان رو گفتم،جاویدخان! _منم الان رو میگم! هرچی زودتر بهتر! این بار چشم گفتنش کم جان تر است.شاید از لحن کلامم دلخور شده است،اما اهمیتی ندارد! دستم روی دستگیره در می‌نشیند،اما قبل از آنکه بازش کنم وسوسه دانستن آن چیزی که در خلوت دخترک جریان دارد باعث می‌شود گوشم را به در بچسبانم... هیچ صدای بلندی نیست...تنها آوایی ضعیف و نامفهوم از یک ترانه در فضای اتاق جریان دارد... بیشتر گوش میکنم...صدای آرام ماهی را در پس زمینه ریتم ملایم موسیقی ‌تشخیص میدهم. دخترک شعر میخواند: _چرا تو جلوه‌ساز این بهار من نمیشوی چه بوده آن گناه من که یار من نمیشوی بهار من گذشته شاید... بهار من گذشته شاید... بی مقدمه دستگیره را پایین میکشم... قصد ترساندن و هول کردنش را ندارم... تنها دلم بی هوا در آغوش کشیدنش را میخواهد... آنجا که تنش یخ کند، اما گونه‌هایش رنگ بگیرند... بر خلاف انتظارم هول نمیشود،از جا نمیپرد... شبیه آدمیست که مدتهاست انتظار پایین کشیده شدن دستگیره را می‌کشیده است.تنها دست می‌اندازد و صدای آهنگ را کم میکند... آنجا که خواننده بهار من گذشته شاید را برای چندمین بار تکرار میکند. _سلام... نمیتوانم نخندم. _از آخرین باری که بهم سلام کردی، فقط یک ساعت گذشته،ماهی! نگاهم به سمت آینه کشیده میشود...آبشار موها دورتادورش را فرا گرفته‌اند... داخل میشوم و در را میبندم...حتی هوس قفل کردنش هم به سرم میزند. _چی گوش میدی؟ سر بالا می‌اندازد...سیاهی موها روی سفیدی بازوهایش تکان تکان میخورد. _هیچی!! _قشنگ بود... _فکر نمیکردم شما خوشتون بیاد... _خوشم میاد... _چه خبر؟

#ردلاین #پارت445 _سرت درد نمیکنه؟ سرم؟سرم از هجوم فکر در آستانه انفجار است... انگار مغزم درون کاسه سر متورم شده باشد. با این حال سری تکان میدهم. _نه،خوبم... میگویم و نمی‌فهمم کی تا این درجه دروغگوی ماهری شده‌ام... _بابت امروز... سرم را به طرف دیگری میچرخانم. _نمیخوام در موردش حرف بزنم... _پسره فرار کرد... با یادآوری چشمان حیرت‌زده امید قلبم تیر میکشد... _تو محل سکونتشم نبود... امید همیشه همین بوده است...همیشه سر بزنگاه از مهلکه گریخته و حتی پشت سرش را نگاه نکرده است... چقدر در جستجویش بوده‌ام و چقدر در جستجویش نیستم...کاش هیچوقت پیدا نشود... با چشمانی که برق آشنایی‌شان قطعا سابقه این رابطه کجوکوله را بر ملا خواهند کرد. _ولی من پیداش میکنم... _جاوید... بی توجه دستی به صورتش میکشد. _خودش میدونه پیداش میکنم و به سیخش میکشم...اخلاق سگی منو همشون میدونن. وزنه‌ای با وسعت جهان روی سینه‌ام سنگینی میکند. نگاهش را از چشمانم میگیرد و به سرمی که قطره‌‌های آخرش حرام جسمم میشود می‌اندازد. _تموم شد... و تا میخواهد از جا برخیزد دستش را چنگ میزنم. _نرو... _سرمت تمومه...باید بریم برای سی‌تی‌‌.... _باید حرف بزنم باهات... مشکوک نگاهم میکند. _در مورد چی؟ ابروهایش که در هم گره میخورند، لال میشوم و کلمات را گم میکنم. _در مورد اون پسره... _امید؟ آب دهان را به سختی پایین میفرستم. دلم شور می‌زند... شک ندارم که جاوید محتشم مردی نیست که از حرفی که زده است کوتاه بیاید... _آره...

#ردلاین #پارت447 _شنیدم سپر بلای اون تحفه شدی... آه از نهادم در می‌آید...نمیدانم باید چه جوابی بدهم... تنها احمقانه میپرسم: _خوبی؟؟ _من خوبم... خوب رفتی یه سراغی از ما نگرفتی... خنده‌های مریم خوب است و مهربانی‌اش خوبتر از آنچه لیاقتش را دارم... بغض به گلویم چنگ میکشد...سری تکان میدهد و روزنامه‌ای را بالا میگیرد. _معروف شدی،خانم فراری.... چشم هایم ریز میشود. _این چیه؟؟ جاوید تلفن را عقب میکشد. _بهت میگم نگو!!!با خودم که حرف نمیزنم... _حرف نزن،جاوید!تو این چیزا رو نمیفهمی... _اون روزنامه چیه؟ مریم نق میزند: _گوشیو بگیر سمت ماهی،آقای خودخواه. _نمیخواد بدونه... بی آنکه بدانم از چه چیزی حرف میزنند تند لب میزنم: _میخوام بدونم... جاوید اسمم را تشر میزند: _ماهی!فشار نیار به خودت.... _مریم،اون چیه؟؟ _عکستو تو روزنامه چاپ کردن،با تیتر گمشده... چیزی از میان دلم سر میخورد. جاوید نق میزند: _کار خودتو کردی؟ وقتی دیگه قرار نیست برگرده چه اهمیتی داره؟؟ _اهمیت داره،جاوید...لی‌لی همیشه میگه اینکه بدونی ولت نکردن و نرفتن و حداقل از یاد نبردنت خیلی اهمیت داره... _کی آگهی داده؟ جاوید پوف کلافه‌ای میکشد و تلفن را مقابل صورتم برمیگرداند. مریم با نگاهی پرسشگر سرش را درون برگه روزنامه فرو میکند. _زیرش شماره گذاشته...به اسم...اسم...ریاحی... میعاد ریاحی... بی اراده ناله میزنم: _میعاد... _داداشته؟ تنها به گفتن هوم نامفهومی بسنده میکنم...بغض نمیگذارد کلام بیشتری بر زبان بیاورم.

#ردلاین #پارت446 _خب بگو... زنی که باید پرستار باشد کنار تخت می‌ایستد...جاوید لبخندی میزند و کناری می‌ایستد... زن سرم را برای آخرین بار چک میکند...تلفن همراه جاوید به صدا در می‌آید. _الان میام،ماهی... میگوید و مرا با حقیقتی که تا پشت دندان‌های بهم فشرده‌ام بالا آمده است تنها میگذارد. زن لبخند به لب چیزی میگوید و سوزن سرم را از دستم بیرون میکشد... پیش از آنچه که دردم آمده باشد صورتم درهم فرو میرود و آخ غلیظی زمزمه میکنم... جاوید دوباره کنار تخت می‌ایستد. _قیافت چرا اینجوریه... _دردم گرفت... _تو کی انقدر لوس شدی،ریاحی؟ بی مقدمه لب میزنم: _اون پسره رو ول کن،جاوید. جوری اخم میکند که دست و پایم را گم میکنم. _تو چیکار به کار اون داری؟ پشیمان لب میبندم و هزاربار دعا میکنم امید جوری خودش را گم و گور کرده باشد که جاوید هرگز پیدایش نکند. _گناه داره!! عاقل اندر سفیه تماشایم میکند و پوزخند میزند. بعد خطاب به زن چیزی میگوید و زن با تأیید سر دور میشود. _جاوید!!!جای غر زدن گوشیو بگیر ببینمش!!!! پرسشی به دستانش نگاه میکنم. _چرت و پرت میگی آدم یادش میره... بعد تلفن همراهش را پیش چشمانم میگیرد. _اینم از خانم ماهی که حالشم خوبه... چشم‌هایم روی لبهای خندان زنی میخ میشود، زنی که موهای بلوندش را بالای سرش جمع کرده است و رژلب آلبالویی‌‌اش حتی از پشت تلفن چشم را خیره میکند، زنی که زودتر از چیزی که فکرش را میکردم به زندگی برگشته است. _سلام بر شاه‌ماهی فراری... خنده این زن را دوست دارم...حالم را خوب میکند. _مریم...

#ردلاین #پارت449 لباسم را با حوصله مرتب میکند. _اینجا یه ماهی خانم داریم که دلش هنوز پیش خریده!!!!دوست داری بریم؟ به کمک جاوید از تخت پایین می‌آیم.هرکاری میکنم تا این لحظه‌ها را برای خودم نگه‌دارم... تا حرفی از آن کسی که تمام مدت به دنبالش بوده‌ام هرگز به میان نیاید... _و یه آقایی که از صبح هرکاری کرده تا این خریدو کنسل کنه.... فشاری به بازویم می‌آورد. _از هوش که رفتی ترسیدم،ماهی!!! خنده الکی‌ام روی لبهایم خشک میشود. _نمیدونم چرا،اما ترسیدم...من خیلی وقت بود که از چیزی نترسیده بودم... _جاوید محتشم هم از چیزی میترسه؟ چند قدمی از تخت فاصله میگیرد و ناچار همراهی‌اش میکنم. _از خودش... _خودش؟ _این دومین باره که میتونستی عقب وایسی تا سرم یه بلایی بیاد... _پس خدا به سومیش رحم کنه... سرش را با خنده بالا میگیرد... _سومیش برای تو در کار نیست، دختر حاجی... بی‌اختیار میپرسم: _چرا؟ گیجگاهم را به نرمی بوسه میزند. _چون از این به بعد من سپر بلای تو میشم،ماهی!! * * * *جاوید _خبری از این پسره نشد؟پیداش نکردید؟ ساعد روی پاشنه پا به سمتم میچرخد و در حالی که نگاهش را با مکث از جماعتی که میز بزرگ سرو را تزئین میکنند میگیرد،سر بالا می‌اندازد. _انگار آب شده رفته توی زمین،آقا! _یعنی برگشته ایران؟ بدون مکث سربالا می‌اندازد. _نه!مطمئنم که برنگشته!!!ولی رفتارش خیلی عجیبه... دستهایم را درون جیب شلوار خانگی‌ام فرو میبرم. _چرا؟ _به هارت و پورتش نگاه نکنید. واسه هرکاری به جز عکاسی بی دست و پاست!تعجبم از اینه که ازش خبری نشده... پوزخند میزنم.

#ردلاین #پارت448 _واسه این یکی هنوز مهمی... _سخنرانیت تموم شد؟ _تو چته،جاوید...بابا،باید بدونه... _هیچی این دختر به ریاحیا مربوط نیست، مریم!! میگوید و با حرصی آشکار بلافاصله تماس را قطع میکند... _زنیکه احساساتی!!! جاوید همین است...به وقتش تر و خشک را باهم میسوزاند... _مگه نه؟ _چی؟؟ _هیچی تو به هیچکدوم از ریاحیا مربوط نیستی، ماهی!!! از مفهوم کلامش هیچ نمیفهمم...تمام وجود من پی اسم میعاد جامانده است... _حالا آگهیتو روزنامه میزنن که پیدات کنن!!! _کار میعاده... _مگه خوابتو ببینن... _جاوید...چرا... _پاشو باید بریم از سرت عکس بگیرن... لحن قاطعش خوب حالی‌ام میکند که تمایلی به ادامه بحث ندارد... _من حالم خوبه... سرش را جلو می‌کشد. _در مورد امید هم... چیزی نمانده از شدت استرس پس بیفتم... _تو خودتو انداختی جلو که اون به من نزنه...من از این نمیتونم بگذرم،ماهی...پیداش میکنم!! لال سرم را به بالشت فشار میدهم...درون بن‌بستی وحشتناک گیر افتاده‌ام... _حالام پاشو بریم بقیه کاراتو انجام بدیم،کلی کار داریم... سعی میکنم الکی بخندم تا اسم امید را به حاشیه هدایت کنم...دهانم بیشتر کج میشود. _تورو خدا از کار دیگه نگو... میخندد و خنده‌اش دلم را گرم میکند... حتی اگر تا چند ثانیه پیش با اخم سنگینش زهره ترکانده باشم. دستی زیر بازویم می‌اندازد. _دو روز دیگه مهمونی کریسمسه،ماهی... روی تخت مینشینم. _قرار بود بریم خرید...