Әдебиятымыздың дүрдана дөретпелери
Сейдемет
ХОЖАМЕТОВ
(Бүлбүлзибан)
КӨЗМОНШАҚ МӘЛИЙКА
ҲӘМ ТАҚЫЎА ЖИГИТ
(Дәстанның даўамы)
Бир ўақ нәҳән жылан тойды,
Түйени емгенин қойды,
Жаздырылып жерге түсти,
Хош корип бир шуқыр-ойды.
Түйе болса кетти бәдер,
Көрген адам буған не дер?
Тойып болып не қылажақ,
Мына үлкен бәле-мәтер?!
Сур жылан салып "ыс-ыс" ты,
Гөзлеп бир төбешик тусты,
Әстен жылжып,кеўли айнып,
Емген сүттиң бәрин қусты.
Тойган болса керек аса,
Сөйтти де көзден болды таса,
Аўырыў ағаң айтты өзине:
"Қәне я өл,яки жаса!
Имканият болмас бундай,
Айдап келген шығар қудай,
Тап ғана өлеғояйын,
Жутып жылан қусқан уўды-айй!!!..."
Усындай қыялға кетип,
Өз өзине қаслық етип,
Дәрриў муқ қаппақшы болды,
Иниси келгенше жетип.
Қараңыз байғус ар-сарды,
Жер тырнап еңбеклеп барды.
Жыланның қусығын ишти,
Өз шыбын жанынан кешти.
Соң еплеп жылысып кейин,
Иниси келгенге дейин,
Өлеғойсам қәнекей деп,
Күним питти минекей деп,
Жатырған орнына барды,
Аяйсаң-аў бирадарды!
Кеңейгендей жәҳән бирден,
Иси питип қара терден,
Жылан уўы тәсир етти,
Ҳәз етип уйқыға кетти.
Бир қушақ отын арқалап,
Иниси де келип жетти.
Шапанының шаңын қақты,
Алыстырып отын жақты,
Шай қайнатып ағасына,
Қарап қояр ўақты-ўақты.
Пақырлады қара қуман,
Нан таплады урман-пурман,
Оянар деп уйқысынан,
Жүрген болды арман-берман.
Ағасы дым сылт етпейди,
Я қозғалып қылт етпейди,
Бундай мәҳәл ойыңызда,
Қандай шубҳа жылт етпейди.
Таялыңқырап қасына,
Қолын сап көрди басына,
Ыссылық жоқ,ентигиў жоқ,
Аўнады ол жанбасына.
Усылай үш саат жатты,
Қурылдап силеси қатты,
Нәр татпастан бас ушында,
Иниси қылды ибадатты.
Алладан ол тилеп тилек,
Дуўаға көтерди билек,
"Я Тәңирим шыпасын бер,
Ағажаным маған керек.
Жүрегимде дәртим қат-қат,
Масканда жүрмен ғайры-жат,
Өзиң абырай берегөр..." деп,
Солқылдап етти минажат.
Ҳақ кеўилден урсаң дабыл,
Сорағаның болар қабыл,
Ойда жоқта көзин ашты,
Тикейип ағасы Абыл.
Үңилип бирине бириси,
Таңырқанды жан иниси,
Қалай қуўантпас ағасының,
Күндей жадырап күлиси.
Екеўи теңнен аңырап,
Егиз қозыдай маңырап,
Бостанға дөнгендей болды,
Кеўиллери қалған қаңырап.
Шадықоррам шүкир қылып,
Жақсы нийет пикир қылып,
Ҳәлленисип жолға түсти,
Жалғыз Ҳақты зикр қылып.
Абыл шыйрақланып кем-кем,
Ҳақ жиберди ғайыптан ем,
Ешегиде ғурыжланды,
Шадлықтан алғандай сетем.
Қашанғы ғрийплер солсын,
Буларда бир тасып-толсын,
Өзимдағы тилеклеспен,
Ақыйры қайырлы болсын.
Деп жырау қамшылап атты,
Сөй дегенде күнде батты,
"Миймансарай"ға жөнетти,
Көзмоншақ қып рухсатты.
Даўамы бар...
https://t.me/ibratli_sozler